متن و ترجمه سوره فجر – مکارم شیرازی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾
به سپیده دم سوگند. (۱)

وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾
و به شبهای دهگانه. (۲)

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾
و به زوج و فرد. (۳)

وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿۴﴾
و به شب هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‏کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است). (۴)

هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿۵﴾
آیا در آنچه گفته شد سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (۵)

أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿۶﴾
آیا ندیدی پروردگارت به قوم عاد چه کرد؟ (۶)

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾
و با آن شهر «ارم» با عظمت. (۷)

الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿۸﴾
همان شهری که نظیرش در بلاد آفریده نشده بود. (۸)

وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾
و قوم ثمود که صخره‏ های عظیم را از دره می‏بریدند (و از آن خانه و کاخ می‏ساختند). (۹)

وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾
و فرعونی که قدرتمند و شکنجه گر بود. (۱۰)

الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند. (۱۱)

فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾
و فساد فراوان در آنها ببار آوردند. (۱۲)

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾
لذا خداوند تازیانه عذاب را بر آنها فرو ریخت. (۱۳)

إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾
مسلما پروردگار تو در کمینگاه است. (۱۴)

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
اما انسان هنگامی که خداوند او را برای آزمایش اکرام می‏کند و نعمت می‏بخشد (مغرور می‏شود و) می‏گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته! (۱۵)

وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
و اما هنگامی که برای امتحان روزی را بر او تنگ بگیرد ماءیوس ‍ می‏شود و می‏گوید پروردگارم مرا خوار کرده! (۱۶)

کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿۱۷﴾
چنان نیست که شما خیال می‏کنید، بلکه شما یتیمان را گرامی نمی‏دارید. (۱۷)

وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿۱۸﴾
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏کند. (۱۸)

وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿۱۹﴾
و میراث را (از طریق مشروع و نامشروع) جمع کرده می‏خورید. (۱۹)

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
و مال و ثروت را بسیار دوست می‏دارید. (۲۰)

کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿۲۱﴾
چنان نیست که آنها خیال می‏کنند، در آن هنگام که زمین سخت درهم کوبیده شود. (۲۱)

وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند. (۲۲)

وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿۲۳﴾
و در آن روز جهنم را حاضر کنند (آری) در آن روز انسان متذکر می‏شود، اما چه فایده که این تذکر برای او سودی ندارد. (۲۳)

یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿۲۴﴾
می گوید: ایکاش برای این زندگی چیزی فرستاده بودم. (۲۴)

فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
در آن روز هیچکس عذابی همانند عذاب او نمی‏کند. (۲۵)

وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
و هیچکس همچون او کسی را به بند نمی‏کشد. (۲۶)

یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
تو ای روح آرام یافته! (۲۷)

ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿۲۸﴾
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. (۲۸)

فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿۲۹﴾
و در سلک بندگانم داخل شو. (۲۹)

وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿۳۰﴾
و در بهشتم ورود کن. (۳۰)