به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در آن هنگام که آسمان ( کرات آسمانى) شکافته شود، (۱)
و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (۲)
و در آن هنگام که زمین گسترده شود، (۳)
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالى شود، (۴)
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (۵)
اى انسان! تو با تلاش و رنج بسوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى کرد! (۶)
پس کسى که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (۷)
بزودى حساب آسانى براى او مىشود، (۸)
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمىگردد. (۹)
و اما کسى که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (۱۰)
بزودى فریاد مىزند واى بر من که هلاک شدم! (۱۱)
و در شعلههاى سوزان آتش مىسوزد. (۱۲)
چرا که او در میان خانوادهاش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (۱۳)
او گمان مىکرد هرگز بازگشت نمىکند! (۱۴)
آرى، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را براى حساب ثبت کرد)! (۱۵)
سوگند به شفق، (۱۶)
و سوگند به شب و آنچه را جمعآورى مىکند، (۱۷)
و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل مىشود، (۱۸)
که همه شما پیوسته از حالى به حال دیگر منتقل مىشوید (تا به کمال برسید). (۱۹)
پس چرا آنان ایمان نمىآورند؟! (۲۰)
و هنگامى که قرآن بر آنها خوانده مىشود سجده نمىکنند؟! (۲۱)
بلکه کافران پیوسته آیات الهى را انکار مىکنند! (۲۲)
و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند بخوبى مىداند! (۲۳)
پس آنها را به عذابى دردناک بشارت ده! (۲۴)
مگر کسانى که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، که براى آنان پاداشى است قطع نشدنى! (۲۵)