اهل نماز چه افرادی هستند؟

تفاوت اهل نماز با کسانی که یک روز نماز میخوانند و یک روز نمیخوانند، در جهان آخرت چگونه است؟

* آگاهی از ارزش و اهمیت نماز و دانستن جایگاه نمازگزار، ما را به تفاوت نمازگزار و کسی که به نماز کمتر اهمیت میدهد رهنمون میسازد.
نماز در دین مقدس اسلام، از اهمیت ویژهای برخوردار است و یکی از فروع دین و حتی ستون دین به حساب میآید و قرآن کریم، با تعبیرهای مختلفی، مانند «اقیمواالصلوه و…» بر واجب بودن آن تصریح فرموده است، تا جایی که اگر نماز قبول شود، کارهای دیگر هم زمینه قبولی پیدا میکنند(1).
قرآن کریم به جا آوردن نماز را سبب رستگاری میداند (قد افلح من تزکی و ذکر اسم ربه فصلی)(2)؛ به راستی رستگار شد هر که پاکی ورزید و نام پروردگارش را یاد کرد پس نماز گزارد. و نیز میفرماید: (وَ الَّذِینَ یؤمِنُونَ بِالأَخِرَهِ یؤمِنُونَ بِهِ وَ هُم عَلَی صَلاَتِهِم یحفِظُونَ)(3)؛ آنان که به آخرت ایمان دارند، به آن [کتاب قرآن] ایمان میآورند و مراقب نمازهای خویش هستند. در این آیه، از میان تمام دستورهای دینی، فقط به نماز اشاره شده است و نماز مظهر پیوند با خدا و ارتباط با اوست؛ به همین دلیل، از همه عبادتها برتر و بالاتر است(4).
اهمیت نماز در روایات اسلامی نیز بر کسی پوشیده نیست؛ ازجمله: سلمان فارسی نقل میکند که در خدمت پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) نشسته بودم؛ آن حضرت شاخه خشکی را گرفت و تکان داد تا تمام برگهایش فرو ریخت، سپس رو به من کرد و فرمود: سؤال نکردی که چرا این کار را کردم؟ عرض کردم بفرمایید چرا؟ فرمود: هنگامیکه مسلمان وضو بگیرد و خوب وضو بگیرد و سپس نمازهای پنجگانه را به جا آورد، گناهان او فرو میریزد؛ همانگونه که برگهای این شاخه فرو ریخت (5).
حضرت علی(علیه السلام) از پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) نقل میکند که فرمود: نمازهای پنجگانه برای امت من، مانند نهر آب جاری است که بر در خانه یکی از شما باشد. آیا گمان میکنید اگر کثافتی در تن او باشد و روزی پنج بار در آن غسل کند، آیا چیزی از آن بر جسد او خواهد ماند؟! به خدا سوگند که نمازهای پنجگانه برای امت من، چنین است (6). همچنین در روایتی مشهور که از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: اولین چیزی که بنده بدان محاسبه میشود نماز است؛ اگر پذیرفته شد، اعمال دیگر نیز پذیرفته خواهد شد و اگر ردّ شود، دیگر اعمال نیز ردّ خواهد شد (7).
————————————————————————–
1. ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج10، ص394.
2. اعلی،آیه14 و 15.
3. انعام،آیه92.
4. ر.ک: همان، تفسیر نمونه، ج5، ص347.
5. طبرسی، مجمعالبیان، ج5 و 6، ص307.
6. همان، 308.
7. ر.ک: همان، بحارالانوار، ج80، ص25.