شرح دعای عهد – قسمت هشتم

شرح دعای عهد (قسمت هشتم)

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ (بِاسْمِکَ) الْکَرِیمِ؛ خداوندا! به درستی که من سؤال می کنم تو را به حق ذات تو یا مظهر تو که بزرگوار است.
زیرا که مسؤول (42) ، مذکور نیست. و حذف مقتضی (43) مفید عموم است. پس مسؤول در تحت سؤال عام است. و کانه معنی این است که: خداوندا! تو میدانی مقصود مرا. و وظیفه من خواندن و سؤال از تو است. چنانکه در فقرات اول دعا تو را خواندم، و به این فقره هم سؤال از تو کردم. و مقصود من از اول این دعا تا آخر، چیزی نیست، به عهد و بیعت و صلوات و اظهار خلوص و تمنی و ظهور امام (ع) و وصول به خدمت او و انجام امور او و سایر آنچه متعلق به اوست، که داخل در تحت سؤال عام اسست. و چون در این فقره خدا را به وجه او قسم دادی که تفسیر به ذات شده (44) در آیه «کل شی ء هالک الا وجهه » (45) و غیر آن با تفسیر به مظهر اسماءالله و صفات الله شده، چنانچه در احادیث این مضمون مستفاد هست (46) ، لهذا بعد از آن می گویی:
پی نوشت ها:

42. مسؤول، مورد سؤال.
43. مجمع البیان 4/269.
44. مجمع البیان 4/269.
45. قصص/ 88.
46. تفسیر برهان 3/240، تفسیر نورالثقلین 4/145-146.

منبع: مجله: موعودخرداد و تیرماه 1376، شماره3، نقل از سایت حوزه