شرح دعای عهد – قسمت ششم

شرح دعای عهد (قسمت ششم)

وَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ (الْفُرْقَانِ) الْعَظِیمِ؛ و ای فروفرستنده قرآن بزرگ!
که اشاره به آن است که آن حضرت مانند قرآن است که برای مؤمنین شفا و رحمت است، و برای ظالمین زیان است.
و می توان گفت که: چون در اخبار وارد شده که قرآن تمام را حضرت قائم (ع) ظاهر می فرماید (34) ; لهذا در این فقره اشاره شده که خداوند اظهار قرآن تمام را بر دست آن حضرت خواهد فرمود. و از این جهت آن را وصف به بزرگی فرموده اند.
و ممکن است که وصف «عظیم »، اقتداء به کلام خدا باشد که در قرآن فرموده: «ولقد آتیناک سبعا من المثانی والقرآن العظیم.» (35)
و بالجمله; وجه مناسبت این فقره، به این دعا از این راه است که آن حضرت، قرآن تمام را ظاهر خواهد فرمود; بر وجهی که گویا خداوند در آن وقت آن را نازل می فرماید، یا از این راه است که آن حضرت نظیر قرآن است; که برای مؤمنین شفا و رحمت و برای ظالمین زیان و عذاب خواهد بود. (36)

و بعداز این فقره می خوانی که:

پی نوشت ها:
34. ر. ک: مکیال المکارم، الباب الرابع، تعلیمه الناس کتاب الله الکریم الذی جمعه امیرالمؤمنین و سیدالوصیین (ع)، ص 63 – 58.
35. حجر/87.
36. ر. ک: بحارالانوار ج 51، باب الایات الماوله.
منبع: مجله: موعودخرداد و تیرماه 1376، شماره3، نقل از سایت حوزه