ترجمه سوره بلد – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قسم به این شهر مقدس ( مکه)، (۱)

شهرى که تو در آن ساکنى، (۲)

و قسم به پدر و فرزندش ( ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل ذبیح)، (۳)

که ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگى او پر از رنجهاست)! (۴)

آیا او گمان مى‏کند که هیچ کس نمى‏تواند بر او دست یابد؟! (۵)

مى‏گوید: «مال زیادى را (در کارهاى خیر) نابود کرده‏ام!» (۶)

آیا (انسان) گمان مى‏کند هیچ کس او را ندیده (که عمل خیرى انجام نداده) است؟! (۷)

آیا براى او دو چشم قرار ندادیم، (۸)

و یک زبان و دو لب؟! (۹)

و او را به راه خیر و شر هدایت کردیم! (۱۰)

ولى او از آن گردنه مهم نگذشت! (۱۱)

و تو نمى‏دانى آن گردنه چیست! (۱۲)

آزادکردن برده‏اى، (۱۳)

یا غذا دادن در روز گرسنگى… (۱۴)

یتیمى از خویشاوندان، (۱۵)

یا مستمندى خاک‏نشین را، (۱۶)

سپس از کسانى باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایى و رحمت توصیه مى‏کنند! (۱۷)

آنها «اصحاب الیمین‏»اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‏دهند)! (۱۸)

و کسانى که آیات ما را انکار کرده‏اند افرادى شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده مى‏شود). (۱۹)

بر آنها آتشى است فروبسته (که راه فرارى از آن نیست)! (۲۰)