ترجمه سوره اعلی – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

منزه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‏ات را! (۱)

همان خداوندى که آفرید و منظم کرد، (۲)

و همان که اندازه‏گیرى کرد و هدایت نمود، (۳)

و آن کس را که چراگاه را به وجود آورد، (۴)

سپس آن را خشک و تیره قرار داد! (۵)

ما بزودى (قرآن را) بر تو مى‏خوانیم و هرگز فراموش نخواهى کرد، (۶)

مگر آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و نهان را مى‏داند! (۷)

و ما تو را براى انجام هر کار خیر آماده مى‏کنیم! (۸)

پس تذکر ده اگر تذکر مفید باشد! (۹)

و بزودى کسى که از خدا مى‏ترسد متذکر مى‏شود. (۱۰)

اما بدبخت‏ترین افراد از آن دورى مى‏گزیند، (۱۱)

همان کسى که در آتش بزرگ وارد مى‏شود، (۱۲)

سپس در آن آتش نه مى‏میرد و نه زنده مى‏شود! (۱۳)

به یقین کسى که پاکى جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد. (۱۴)

و (آن که) نام پروردگارش را یاد کرد سپس نماز خواند! (۱۵)

ولى شما زندگى دنیا را مقدم مى‏دارید، (۱۶)

در حالى که آخرت بهتر و پایدارتر است! (۱۷)

این دستورها در کتب آسمانى پیشین (نیز) آمده است، (۱۸)

در کتب ابراهیم و موسى. (۱۹)