ترجمه سوره انفطار – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آن زمان که آسمان ( کرات آسمانى) از هم شکافته شود، (۱)

و آن زمان که ستارگان پراکنده شوند و فرو ریزند، (۲)

و آن زمان که دریاها به هم پیوسته شود، (۳)

و آن زمان که قبرها زیر و رو گردد (و مردگان خارج شوند)، (۴)

(در آن زمان) هر کس مى‏داند آنچه را از پیش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است. (۵)

اى انسان! چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است؟! (۶)

همان خدایى که تو را آفرید و سامان داد و منظم ساخت، (۷)

و در هر صورتى که خواست تو را ترکیب نمود. (۸)

(آرى) آن گونه که شما مى‏پندارید نیست; بلکه شما روز جزا را منکرید! (۹)

و بى‏شک نگاهبانانى بر شما گمارده شده… (۱۰)

والا مقام و نویسنده (اعمال نیک و بد شما)، (۱۱)

که مى‏دانند شما چه مى‏کنید! (۱۲)

به یقین نیکان در نعمتى فراوانند. (۱۳)

و بدکاران در دوزخند، (۱۴)

روز جزا وارد آن مى‏شوند و مى‏سوزند، (۱۵)

و آنان هرگز از آن غایب و دور نیستند! (۱۶)

تو چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (۱۷)

باز چه مى‏دانى روز جزا چیست؟! (۱۸)

روزى است که هیچ کس قادر بر انجام کارى به سود دیگرى نیست، و همه امور در آن روز از آن خداست! (۱۹)