ترجمه سوره نبأ – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سوال مى‏کنند؟! (۱)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (۲)

همان خبرى که پیوسته در آن اختلاف دارند! (۳)

چنین نیست که آنها فکر مى‏کنند، و بزودى مى‏فهمند! (۴)

باز هم چنین نیست که آنها مى‏پندارند، و بزودى مى‏فهمند (که قیامت حق است)! (۵)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (۶)

و کوه‏ها را میخهاى زمین؟! (۷)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (۸)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (۹)

و شب را پوششى (براى شما)، (۱۰)

و روز را وسیله‏اى براى زندگى و معاش! (۱۱)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (۱۲)

و چراغى روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (۱۳)

و از ابرهاى باران‏زا آبى فراوان نازل کردیم، (۱۴)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (۱۵)

و باغهایى پردرخت! (۱۶)

(آرى) روز جدایى، میعاد همگان است! (۱۷)

روزى که در «صور» دمیده مى‏شود و شما فوج فوج (به محشر) مى‏آیید! (۱۸)

و آسمان گشوده مى‏شود و بصورت درهاى متعددى درمى‏آید! (۱۹)

و کوه‏ها به حرکت درمى‏آید و بصورت سرابى مى‏شود! (۲۰)

مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهى است بزرگ، (۲۱)

و محل بازگشتى براى طغیانگران! (۲۲)

مدتهاى طولانى در آن مى‏مانند! (۲۳)

در آنجا نه چیز خنکى مى‏چشند و نه نوشیدنى گوارایى، (۲۴)

جز آبى سوزان و مایعى از چرک و خون! (۲۵)

این مجازاتى است موافق و مناسب (اعمالشان)! (۲۶)

چرا که آنها هیچ امیدى به حساب نداشتند، (۲۷)

و آیات ما را بکلى تکذیب کردند! (۲۸)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‏ایم! (۲۹)

پس بچشید که چیزى جز عذاب بر شما نمى‏افزاییم! (۳۰)

مسلما براى پرهیزگاران نجات و پیروزى بزرگى است: (۳۱)

باغهایى سرسبز، و انواع انگورها، (۳۲)

و حوریانى بسیار جوان و هم‏سن و سال، (۳۳)

و جامهایى لبریز و پیاپى (از شراب طهور)! (۳۴)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏اى مى‏شنوند و نه دروغى! (۳۵)

این کیفرى است از سوى پروردگارت و عطیه‏اى است کافى! (۳۶)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بى اجازه او سخنى بگوید (یا شفاعتى کند)! (۳۷)

روزى که «روح‏» و «ملائکه‏» در یک صف مى‏ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‏گویند، و (آنگاه که مى‏گویند) درست مى‏گویند! (۳۸)

آن روز حق است; هر کس بخواهد راهى به سوى پروردگارش برمى‏گزیند! (۳۹)

و ما شما را از عذاب نزدیکى بیم دادیم! این عذاب در روزى خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهاى خود فرستاده مى‏بیند، و کافر مى‏گوید: «اى کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمى‏شدم)!» (۴۰)