به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آیا زمانى طولانى بر انسان گذشت که چیز قابل ذکرى نبود؟! (۱)
ما انسان را از نطفه مختلطى آفریدیم، و او را مىآزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (۲)
ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (۳)
ما براى کافران، زنجیرها و غلها و شعلههاى سوزان آتش آماده کردهایم! (۴)
به یقین ابرار (و نیکان) از جامى مىنوشند که با عطر خوشى آمیخته است، (۵)
از چشمهاى که بندگان خاص خدا از آن مىنوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مىسازند! (۶)
آنها به نذر خود وفا مىکنند، و از روزى که شر و عذابش گسترده است مىترسند، (۷)
و غذاى (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین» و «یتیم» و «اسیر» مىدهند! (۸)
(و مىگویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام مىکنیم، و هیچ پاداش و سپاسى از شما نمىخواهیم! (۹)
ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزى که عبوس و سخت است! (۱۰)
(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه مىدارد و آنها را مىپذیرد در حالى که غرق شادى و سرورند! (۱۱)
و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حریر بهشتى را به آنها پاداش مىدهد! (۱۲)
این در حالى است که در بهشت بر تختهاى زیبا تکیه کردهاند، نه آفتاب را در آنجا مىبینند و نه سرما را! (۱۳)
و در حالى است که سایههاى درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چیدن میوههایش بسیار آسان است! (۱۴)
و در گرداگرد آنها ظرفهایى سیمین و قدحهایى بلورین مىگردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنىها)، (۱۵)
ظرفهاى بلورینى از نقره، که آنها را به اندازه مناسب آماده کردهاند! (۱۶)
و در آنجا از جامهایى سیراب مىشوند که لبریز از شراب طهورى آمیخته با زنجبیل است، (۱۷)
از چشمهاى در بهشت که نامش سلسبیل است! (۱۸)
و بر گردشان (براى پذیرایى) نوجوانانى جاودانى مىگردند که هرگاه آنها را ببینى گمان مىکنى مروارید پراکندهاند! (۱۹)
و هنگامى که آنجا را ببینى نعمتها و ملک عظیمى را مىبینى! (۲۰)
بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایى است از حریر نازک سبزرنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراستهاند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مىنوشاند! (۲۱)
این پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است! (۲۲)
مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم! (۲۳)
پس در (تبلیغ و اجراى) حکم پروردگارت شکیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن! (۲۴)
و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (۲۵)
و در شبانگاه براى او سجده کن، و مقدارى طولانى از شب، او را تسبیح گوى! (۲۶)
آنها زندگى زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالى که روز سختى را پشت سر خود رها مىکنند! (۲۷)
ما آنها را آفریدیم و پیوندهاى وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جاى آنان را به گروه دیگرى مىدهیم! (۲۸)
این یک تذکر و یادآورى است، و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهى به سوى پروردگارش برمىگزیند! (۲۹)
و شما هیچ چیز را نمىخواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند دانا و حکیم بوده و هست! (۳۰)
و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد مىکند، و براى ظالمان عذاب دردناکى آماده ساخته است! (۳۱)