به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
(روز رستاخیز) روزى است که مسلما واقع مىشود! (۱)
چه روز واقع شدنى! (۲)
و تو چه مىدانى آن روز واقع شدنى چیست؟! (۳)
قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهى را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (۴)
اما قوم «ثمود» با عذابى سرکش هلاک شدند! (۵)
و اما قوم «عاد» با تندبادى طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، (۶)
(خداوند) این تندباد بنیانکن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مىدیدى که آن قوم همچون تنههاى پوسیده و تو خالى درختان نخل در میان این تند باد روى زمین افتاده و هلاک شده‌اند! (۷)
آیا کسى از آنها را باقى مىبینى؟! (۸)
و فرعون و کسانى که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهاى زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند، (۹)
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند; و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدى گرفتار ساخت! (۱۰)
و هنگامى که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتى کردیم، (۱۱)
تا آن را وسیله تذکرى براى شما قرار دهیم و گوشهاى شنوا آن را دریابد و بفهمد. (۱۲)
به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، (۱۳)
و زمین و کوهها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشى گردند، (۱۴)
در آن روز «واقعه عظیم» روى مىدهد، (۱۵)
و آسمان از هم مىشکافد و سست مىگردد و فرومىریزد! (۱۶)
فرشتگان در اطراف آسمان قرارمىگیرند (و براى انجام ماموریتها آماده مىشوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مىکنند! (۱۷)
در آن روز همگى به پیشگاه خدا عرضه مىشوید و چیزى از کارهاى شما پنهان نمىماند! (۱۸)
پس کسى که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فریاد مىزند که: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (۱۹)
من یقین داشتم که (قیامتى در کار است و) به حساب اعمالم مىرسم!» (۲۰)
او در یک زندگى (کاملا) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (۲۱)
در بهشتى عالى، (۲۲)
که میوه هایش در دسترس است! (۲۳)
(و به آنان گفته مىشود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالى که در ایام گذشته انجام دادید! (۲۴)
اما کسى که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مىگوید: «اى کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمىدادند. (۲۵)
و نمىدانستم حساب من چیست! (۲۶)
اى کاش مرگم فرا مىرسید! (۲۷)
مال و ثروتم هرگز مرا بىنیاز نکرد، (۲۸)
قدرت من نیز از دست رفت!» (۲۹)
او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! (۳۰)
سپس او را در دوزخ بیفکنید! (۳۱)
بعد او را به زنجیرى که هفتاد ذراع است ببندید; (۳۲)
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمىآورد، (۳۳)
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمىنمود; (۳۴)
از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانى ندارد، (۳۵)
و نه طعامى، جز از چرک و خون! (۳۶)
غذایى که جز خطاکاران آن را نمىخورند! (۳۷)
سوگند به آنچه مىبینید، (۳۸)
و آنچه نمىبینید، (۳۹)
که این قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (۴۰)
و گفته شاعرى نیست، اما کمتر ایمان مىآورید! (۴۱)
و نه گفته کاهنى، هر چند کمتر متذکر مىشوید! (۴۲)
کلامى است که از سوى پروردگار عالمیان نازل شده است! (۴۳)
اگر او سخنى دروغ بر ما مىبست، (۴۴)
ما او را با قدرت مىگرفتیم، (۴۵)
سپس رگ قلبش را قطع مىکردیم، (۴۶)
و هیچ کس از شما نمىتوانست از (مجازات) او مانع شود! (۴۷)
و آن مسلما تذکرى براى پرهیزگاران است! (۴۸)
و ما مىدانیم که بعضى از شما (آن را) تکذیب مىکنید! (۴۹)
و آن مایه حسرت کافران است! (۵۰)
و آن یقین خالص است! (۵۱)
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى! (۵۲)