ترجمه سوره واقعه – مکارم شیرازی

به نام خداوند رحمتگر مهربان

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود، (۱)

هیچکس نمی‏تواند آن را انکار کند. (۲)

گروهی را پائین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد. (۳)

این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در می‏آید. (۴)

و کوهها در هم کوبیده می‏شود. (۵)

و به صورت غبار پراکنده در می‏آید. (۶)

و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد. (۷)

نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه‏ ای ؟ (۸)

گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟ (۹)

و سومین گروه پیشگامان پیشگام! (۱۰)

آنها مقربانند (۱۱)

در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند (۱۲)

گروه کثیری از امتهای نخستین هستند (۱۳)

و اندکی از امت آخرین! (۱۴)

آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند. (۱۵)

در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند. (۱۶)

نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها می‏گردند. (۱۷)

با قدحها و کوزه‏ ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (۱۸)

اما شرابی که از آن دردسر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند. (۱۹)

و میوه‏ هائی از هر نوع که مایل باشند. (۲۰)

و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند. (۲۱)

و همسرانی از حورالعین دارند. (۲۲)

همچون مروارید در صدف پنهان! (۲۳)

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند. (۲۴)

در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده‏ ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود. (۲۵)

تنها چیزی که می‏شنوند «سلام» است «سلام»! (۲۶)

و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟ (۲۷)

آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند. (۲۸)

و در سایه درخت طلح پربرگ به سر می‏برند (درختی است خوشرنگ و خوشبو). (۲۹)

و سایه کشیده و گسترده. (۳۰)

و در کنار آبشارها. (۳۱)

و میوه‏ های فراوانی. (۳۲)

که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود. (۳۳)

و همسرانی گرانقدر. (۳۴)

ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم. (۳۵)

و همه را بکر قرار داده‏ ایم. (۳۶)

همسرانی که به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند. (۳۷)

اینها همه برای اصحاب یمین است. (۳۸)

که گروهی از امتهای نخستینند. (۳۹)

و گروهی از امتهای آخرین. (۴۰)

و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود). (۴۱)

آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند. (۴۲)

و در سایه دودهای متراکم و آتش زا! (۴۳)

سایه‏ ای که نه خنک است و نه مفید. (۴۴)

آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند. (۴۵)

و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند. (۴۶)

و می‏گفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟ (۴۷)

یا نیاکان نخستین ما؟ (۴۸)

بگو اولین و آخرین، (۴۹)

همگی در موعد روز معینی جمع می‏شوند. (۵۰)

سپس شما ای گمراهان تکذیب کننده. (۵۱)

قطعا از درخت زقوم می‏خورید (۵۲)

و شکمها را از آن پر می‏کنید (۵۳)

و روی آن از آب سوزان می‏نوشید (۵۴)

و همچون شترانی که مبتلا به بیماری عطش شده‏ اند از آن می‏آشامید (۵۵)

این است وسیله پذیرائی از آنها در قیامت! (۵۶)

ما شما را آفریدیم، چرا که آفرینش مجدد را تصدیق نمی‏کنید؟ (۵۷)

آیا از نطفه‏ ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟ (۵۸)

آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش پی درپی می‏دهید، یا ما آفریدگاریم ؟ (۵۹)

ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد. (۶۰)

به این منظور که گروهی را بجای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه بخشیم. (۶۱)

شما عالم نخستین را دانستید، چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است). (۶۲)

آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏ اید؟ (۶۳)

آیا شما آن را می‏رویانید، یا ما می‏رویانیم ؟ (۶۴)

هرگاه بخواهیم آن را تبدیل به کاه درهم کوبیده می‏کنیم به گونه‏ ای که تعجب کنید! (۶۵)

(به گونه‏ ای که بگوئید:) به راستی ما زیان کرده‏ ایم. (۶۶)

بلکه ما به کلی محرومیم. (۶۷)

آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏ اید؟ (۶۸)

آیا شما آن را از ابر نازل می‏کنید؟ یا ما نازل می‏کنیم ؟ (۶۹)

هرگاه بخواهیم این آب گوارا را، تلخ و شور قرار می‏دهیم، پس ‍ چرا شکر نمی‏کنید؟، (۷۰)

آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏ اید؟ (۷۱)

آیا شما درخت آن را آفریده‏ اید؟ یا ما آفریده‏ ایم ؟ (۷۲)

ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ ایم. (۷۳)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمارر). (۷۴)

سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)

و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)

که آن قرآن کریمی است (۷۷)

که در کتاب محفوظ جای دارد. (۷۸)

و جز پاکان نمی‏توانند آن را مس کنند. (۷۹)

این چیزی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده. (۸۰)

آیا این سخن را (این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید؟ (۸۱)

و به جای شکر روزیهائی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟ (۸۲)

پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانائی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (۸۳)

و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست). (۸۴)

و ما به او نزدیکتریم از شما ولی نمی‏بینید. (۸۵)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (۸۶)

پس او را بازگردانید اگر راست می‏گوئید. (۸۷)

اما اگر او از مقربان باشد، (۸۸)

در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است. (۸۹)

و اما اگر از اصحاب یمین باشد، (۹۰)

به او گفته می‏شود: سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب الیمین هستند. (۹۱)

اما اگر او از تکذیب کنندگان گمراه باشد، (۹۲)

با آب جوشان دوزخ از او پذیرائی می‏شود! (۹۳)

سپس سرنوشت او ورود در آتش جهنم است. (۹۴)

این همان حق و یقین است. (۹۵)

حال که چنین است نام پروردگار بزرگت را منزه بشمار. (۹۶)