اوصاف حاملان قرآن

اوصاف حاملان قرآن از دیدگاه روایات

1-قال رسول‏الله صلّی ‏الله علیه و آله:
إنّ أحَقَّ النّاسِ بالتَخَشُّع فی السِرّ وَ العلانیهِ لحاملُ القرآنِ و إنّ أحَقَّ النّاس فی السرّ و العلانیهِ بالصلاهِ و الصَمومِ لحامِلُ القرآنِ ثمّ نادی بأعلی صوتِهِ: یا حاملَ القرآن تَواضَع بِهِ، یَرفَعکَ اللهُ وَ لاتَعَزَّز بِهِ، فَیُذِلَّکَ اللهُ. یا حاملَ القرآنِ تَزَیَّن بِهِ لِله یُزَیّنکَ اللهُ بِهِ و لاتَزَیَّن بِهِ لِلنّاسِ فَیَشینَکَ اللهُ بِهِ.
همانا سزاوارترین مردمان به فروتنی و خشوع در پنهان و آشکار حامل، قرآن است و شایسته‏ترین آدمی به نماز گزاری و روزه‏داری در اندرون و بیرون حامل قرآن است. سپس با صدای بلند ندا سر داد: ای حامل قرآن به خاطر قران متواضع باش تا خدا تو را بدان سرافراز کند و به واسطه قرآن عزت و بزرگی مجوی که خدا تو را پست و زبون سازد. ای حامل قرآن برای خدا خود را به قرآن آراسته کن، که خدا تو را به قرآن زینت دهد. و برای مردم خود را به قرآن میارای، که خدا تو را به قرآن رسوا و شرمنده سازد. (الکافی2/604؛ والبحار92/185؛ و مستدرک الوسائل4/250)

2-قال الصادق علیه‏السلام:
القُرّاءُ ثَلاثَهٌ: قارِیءٌ قَرَأ القرآنَ لِیَستَدِرَّ بِهِ المُلُوکَ، وَ یَستَطیلَ بِهِ عَلی النّاسِ فَذاکَ مِن أهلِ النّارِ. وَ قارِیءٌ قَرَأ القرآنَ فَحَفظَ حُرُوفَهُ وَ ضیَّعَ حُدُودَهُ فَذاکَ مِن أهلِ النّارِ. وَ قارِیءٌ قَرَأ القرآنَ فَاستَتَرَ بِهِ تَحتَ بُرنُسِهِ فَهُوَ یَعمَلُ بِمُحکِمهِ وَ یُؤمِنُ بِمُتَشابِهِه وَ یُقیمُ فَرائضَهُ وَ یُحِلُّ حَلالَهُ وَ یُحَرِّمُ حَرامَهُ فَهذا مَمَّن یُنقِذهُ اللهُ مِن مُضِلّاتِ الفِتَنِ، وَ هُوَ مِن أهلِ الجَنَّهِ وَ یَشفَعُ فیمَن شاءَ.
قاریان قرآن سه گونه‏اند: کسی قرآن خواند از برای آنکه از سلاطین منفعت طلبد و بر مردم فخر فروشد، که این شخص از اهل دوزخ باشد، و کسی قرآن خواند و حروفش رعایت کند ولی حدودش ضایع کند. این نیز از اهل دوزخ باشد. کسی قرآن خواند ولی به خود مشغول باشد و به محکم قرآن عمل کند و به متشابهش ایمان آرد و واجباتش به پا دارد و حلالش را حلال داند و حرامش را حرام سازد. این شخص از کسانی باشد که خدای آنان را از فتنه‏های گمراه‏کننده برهاند و از اهل بهشت باشد و درباره هر که خواهد شفاعت کند. (الخصال1/143)