فرهنگ واژگان
-
بَغْت
معنای واژه بَغْت: حادثه ناگهانى (فاخذناهم بغته). (اعراف 95)
-
بَرْد
معنای واژه بَرْد: خنکى و سردى (قلنا یا نار کونی برداً وسلاماً). (انبیاء 69)
-
بکم
معنای واژه بکم: جمع ابکم: گنگ مادرزاد (ضرب الله مثلا رجلین أحدهما أبکم). (نحل 76)
-
اَزّ
معنای واژه اَزّ: تحریک شدید (تؤزّهم ازاً). (مریم 83)
-
جوز
معنای واژه جوز: گذشتن از محل؛ به طور استعاره براى عفو و اغماض به کار برده میشود (نتجاوز عن سیّئاتهم). (احقاف 16)
-
حُبّ
معنای واژه حُبّ: دوست داشتن (ویطعمون الطعام على حبّه مسکیناً). (انسان 8)
-
حَفْو
معنای واژه حَفْو (احفاء): مبالغه در سؤال و درخواست (ان یسئلکموها فیحفکم تبخلوا). (محمد 37)
-
بَنَنَ
معنای واژه بَنَنَ: طرف یا سر انگشت (واضربوا منهم کلّ بنان). (انفال 12)
-
ثَبْط
معنای واژه ثَبْط: حبس، بازداشتن (ولکن کره الله انبعاثهم فثبّطهم). (توبه46)
-
جَنى
معنای واژه جَنى: چیدن میوه (وجنى الجنّتین دان). (الرحمن 54)
-
جفو
معنای واژه جفو: دور شدن، کنار شدن (تتجافى جنوبهم عن المضاجع). (سجده 16)
-
اُفق
معنای واژه اُفق: ناحیه (ولقد رأه بالافق المبین). (تکویر 23)
-
بعث
معنای واژه بعث: برانگیختن (هو الّذی بعث فی الأمّیین). (جمعه 2)
-
اِفْک
معنای واژه اِفْک: خبر ساختگى، دروغ (افک مبین). (نور 12) معنای واژه افّاک: بسیار دروغگو (تنزّل على کلّ افّاک اثیم). (شعراء 222)