دعای شب بیست و ششم رمضان به نقل از محمد بن ابی قره (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثلاثون فیما نذکره مما یختص باللیله السادسه و العشرین من شهر رمضان و من ذلک ما یختص بهذه اللیله من الدعاء بروایه محمد بن أبی قره
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی ام اعمال و دعاهای وارد شده در شب بیست و ششم ماه، دعاى اول مخصوص شب بیست و ششم به روایت «محمّد بن ابى قرّه» -رحمه اللّه-:
یَا جَاعِلَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ آیَتَیْنِ
اى کسى که شب و روز را به‌عنوان دو نشانه‌ى خود قرار دادى،
یَا مَنْ مَحَا آیَهَ اللَّیْلِ وَ جَعَلَ (آیَهَ النَّهارِ مُبْصِرَهً)[1] لِیَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْهُ وَ رِضْوَاناً یَا مُفَصِّلَ کُلِّ شَیْءٍ تَفْصِیلًا
اى کسى که نشانه‌ى شب را زدودى و نشانه‌ى روز را روشن گردانیدى تا مردم روزى افزون و خشنودى تو را از او درخواست کنند، اى تفصیل‌دهنده‌ى همه‌ى اشیا چنان‌که باید،
یَا اللَّهُ یَا وَاحِدُ یَا اللَّهُ یَا وَهَّابُ یَا اللَّهُ یَا جَوَادُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
اى خدا اى یگانه، اى خدا اى بسیار بخشنده، اى خدا اى بخشاینده، اى خدا اى خدا اى خدا اى خدا اى خدا اى خدا اى خدا،
لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلَاءُ وَ النَّعْمَاءُ
زیباترین نام‌ها [و کمالات]و برترین اوصاف و بزرگمنشى و عطایا و نعمت‌ها از آن تو است.
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِنْ کُنْتَ قَضَیْتَ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ
به نام تو، بسم اللّه الرحمن الرحیم از تو درخواست می‌کنم که اگر به‌صورت سرنوشت حتمی مقرّر نموده‌اى
تَنَزُّلَ الْمَلَائِکَهِ وَ الرُّوحِ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ حَکِیمٍ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلِ اسْمِی فِی السُّعَدَاءِ
که فرشتگان و روح در این شب همه‌ى امور استوار را فرود آورند، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست و نام مرا در این شب جزو نیکبختان
وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً
و روحم را با شهیدان و نیکوکارى‌ام را در علّیّین [بالاترین جاى بهشت]قرار ده و گناهم را بیامرز
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ یَقِیناً وَ إِیمَاناً یَذْهَبُ بِالشَّکِّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی
و یقینى به من ارزانى دار که به واسطه‌ى آن با دلم درآمیزى و ایمانى که شکّ و تردیدم را بزداید و خشنودى به آنچه نصیبم کرده‌اى
وَ آتِنِی (فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً)[2] وَ قِنِی عَذَابَ النَّارِ
و نیکى دنیا و آخرت را به من عطا کن و از عذاب آتش جهنّم نگاه دار
وَ ارْزُقْنِی یَا رَبِّ فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ وَ الْإِنَابَهَ إِلَیْکَ
و-اى پروردگار من-در این شب، یاد و سپاسگزارى از تو و گرایش و بازگشت [با تمام وجود]به درگاهت
وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداًوَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا السَّاعَهَ السَّاعَهَ
و توبه و توفیق آنچه را که محمّد و آل محمّد-سلام بر او و آنان-را بدان موفق نموده‌اى، به من عطا کن و در همین لحظه همین لحظه با انجام ده با من. . .
حَتَّى یَنْقَطِعَ النَّفَسُ
کلمه‌ى «ألسّاعه» را به اندازه‌ى یک نفس کامل بگو.
[1]) سوره الاسراء، آیه 12
[2]) سوره البقره، آیه 201