ناقه صالح علیه السلام
حضرت صالح علیه السلام پس از یک قرن دعوت، به درخواست مردم لجوج قوم ثمود، معجزه ای از سوی خداوند آورد: از درون کوه ناقه ای (ماده شتر) قرمز رنگ و پر کرک به همراه کره اش ظاهر شدند. بعضی مفسران نوشته اند این ناقه از میان همان سنگی که قوم ثمود آن را تعظیم می کردند و در مقابلش قربانی ها می نمودند،به اذن خدا و شفاعت حضرت صالح علیه السلام بیرون جهید؛ هنگامی که آن سنگ شکافته شد، صدای بسیار بلند و وحشت انگیزی که نزدیک بود عقل ها را از سر خارج سازد، برخاست و کوه به لرزه در آمد. بت پرستان قوم ثمود که انتظار آن را نداشتند، شگفت زده گفتند: «از خدا بخواه که بچه شتر را نیز از رحمش بیرون آورد». صالح علیه السلام از خدا خواست، در همان لحظه بچه آن ناقه از رحم او جدا شد و به دور مادرش گردش کرد. به این ترتیب، حضرت صالح علیه السلام معجزه صدق پیامبری خود را به طور کامل به آن ها نشان داد؛ ولی این بار نیز ثمودیان ایمان نیاوردند و با قساوت قلب ناقه صالح و کره اش را به قتل رساندند. پس از قتل ناقه و کره اش، خداوند به حضرت صالح علیه السلام وحی کرد که تا سه روز دیگر قوم ثمود دچار عذاب خواهند شد و اگر در این سه روز باز گردند و توبه نمایند، عذاب را از آنان بر میدارم. حضرت صالح علیه السلام به قومش خبر داد، ولی در دل آنان اثری نگذاشت و آنان سرانجام دچار عذاب و صیحه آسمانی شدند و هلاک گشتند.(1)
_________________
1. کلینی، روضه کافی، ص 186؛ العروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ج 2، ص 48 و 49 مجلسی، حیوه القلوب، ص 108.