غزوه بنی قینقاع
پس از پیروزی مسلمانان در جنگ بدر، قبایل بت پرست، یهودیان ثروتمند مدینه و یهودیان خیبر و وادی القری، همه از پیشرفت روزافزون نیروهای حکومت اسلامی دچار ترس شدند. از این میان، یهودیان قبیله بنی قینقاع که در داخل مدینه زندگی می کردند و قدرت اقتصادی مدینه در دست آن ها بود، بیش از همه در بیم و هراس بودند و با جنگ تبلیغاتی عملا! پیمان سال اول هجرت را زیر پا گذاشته بودند؛ اما آتش رسمی جنگ میان آنان و مسلمانان از روزی شعله ور شد که یک مغازه دار یهودی به یک زن مسلمان اهانت کرد؛ یکی از مسلمان ها مغازه دار را کشت و در پی آن، جمعی از یهودیان بازار آن مسلمان را کشتند. مسلمانان خشمگین، به پا خواستند و یهودیان بنی قینقاع از ترس شان به قلعه های خود پناه بردند. محاصره همه جانبه یهودیان، پانزده روز به طول انجامید و بر اثر این محاصره به زانو درآمدند. درهای قلعه را باز کردند، خود را تسلیم ارتش اسلام کردند و ناچار شدند اسلحه و اموال خود را بگذارند و مدینه را ترک کنند. با خروج یهودیان بنی قینقاع از مدینه، وحدت سیاسی مسلمانان با وحدت مذهبی شان توأم شد؛ زیرا جز مسلمانان گروه قابل توجه دیگری در مدینه نبود و بت پرستان و منافقان در برابر این وحدت ناچیز بودند.(1)
____________________
1. واقدی، المعازی، ج1، ص 177؛ سبحانی، فروغ ابدیت، ج 1، ص 439.