متن و ترجمه سوره صافات – مکارم شیرازی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿۱﴾
سوگند به آنها که صف کشیده‏ اند (و صفوف خود را منظم ساخته‏ اند). (۱)

فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿۲﴾
همانها که قویا نهی می‏کنند (و باز می‏دارند). (۲)

فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿۳﴾
و آنها که پی درپی ذکر (الهی) را تلاوت می‏کنند. (۳)

إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿۴﴾
که معبود شما مسلما یکتاست. (۴)

رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿۵﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست و پروردگار مشرقها! (۵)

إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿۶﴾
ما آسمان پائین را با ستارگان تزیین کردیم. (۶)

وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿۷﴾
و آن را از هر شیطان خبیثی حفظ نمودیم. (۷)

لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿۸﴾
آنها نمی‏توانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرا دهند (و هرگاه چنین بخواهند) از هر سو هدف تیرها قرار می‏گیرند! (۸)

دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿۹﴾
آنها به شدت به عقب رانده می‏شوند، و برای آنان عذاب دائم است. (۹)

إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿۱۰﴾
مگر آنها که در لحظه‏ ای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند که شهاب ثاقب آنها را تعقیب می‏کند! (۱۰)

فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ ﴿۱۱﴾
از آنها بپرس: آیا آفرینش (و معاد) آنان سختتر است یا آفرینش ‍ فرشتگان (و آسمانها و زمین) ما آنها را از گل چسبنده‏ ای آفریدیم. (۱۱)

بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿۱۲﴾
تو از انکار آنها تعجب می‏کنی، ولی آنها مسخره می‏کنند! (۱۲)

وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿۱۳﴾
و هنگامی که به آنها تذکر داده شود هرگز متذکر نمی‏شوند. (۱۳)

وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿۱۴﴾
و هنگامی که معجزه‏ ای را ببینند دیگران را نیز به استهزا دعوت می‏کنند! (۱۴)

وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿۱۵﴾
و می‏گویند این فقط سحر آشکاری است. (۱۵)

أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۱۶﴾
آنها می‏گویند آیا هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم بار دیگر برانگیخته خواهیم شد! (۱۶)

أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿۱۷﴾
یا پدران نخستین ما (باز می‏گردند)؟ (۱۷)

قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿۱۸﴾
بگو آری، همه شما زنده می‏شوید، در حالی که خوار و کوچک خواهید بود. (۱۸)

فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿۱۹﴾
تنها یک صیحه عظیم واقع می‏شود ناگهان همه (از قبرها بر می‏خیزند و) نگاه می‏کنند. (۱۹)

وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿۲۰﴾
و می‏گویند: ای وای بر ما این روز جزا است. (۲۰)

هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿۲۱﴾
(آری) این همان روز جدائی است که شما آن را تکذیب می‏کردید (جدای حق از باطل). (۲۱)

احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿۲۲﴾
(در این هنگام به فرشتگان دستور داده می‏شود) ظالمان و همردیفان آنها و آنچه را می‏پرستیدند … (۲۲)

مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿۲۳﴾
(آری آنچه را) جز خدا می‏پرستیدند جمع کنید و به سوی راه دوزخ هدایتشان نمائید. (۲۳)

وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿۲۴﴾
آنها را متوقف سازید که باید بازپرسی شوند. (۲۴)

مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿۲۵﴾
شما چرا از هم یاری نمی‏طلبید. (۲۵)

بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿۲۶﴾
ولی آنها در آن روز تسلیم قدرت خداوندند. (۲۶)

وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۲۷﴾
(و در اینحال) آنها رو به یکدیگر کرده و از هم سؤ ال می‏کنند … (۲۷)

قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿۲۸﴾
گروهی می‏گویند: (شما رهبران گمراه ما) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید (اما جز مکر و فریب چیزی در کارتان نبود). (۲۸)

قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿۲۹﴾
(آنها در جواب) می‏گویند: شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟ (۲۹)

وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿۳۰﴾
ما هیچگونه سلطه‏ ای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید! (۳۰)

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿۳۱﴾
اکنون فرمان خدا بر همه ما مسلم شده، و همگی از عذاب او می‏چشیم. (۳۱)

فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿۳۲﴾
(آری) ما شما را گمراه کردیم همانگونه که خود گمراه بودیم. (۳۲)

فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿۳۳﴾
همه آنها (پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهی مشترکند. (۳۳)

إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿۳۴﴾
(آری) ما اینگونه با مجرمان رفتار می‏کنیم. (۳۴)

إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿۳۵﴾
چرا که وقتی به آنها لا اله الا الله گفته می‏شد استکبار می‏کردند. (۳۵)

وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿۳۶﴾
و پیوسته می‏گفتند: آیا ما خدایان خود را به خاطر شاعر دیوانه‏ ای رها کنیم؟! (۳۶)

بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۳۷﴾
چنین نیست، او حق آورده، و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است. (۳۷)

إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿۳۸﴾
اما شما (مستکبران کوردل) به طور مسلم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید. (۳۸)

وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۳۹﴾
و جز به اعمالی که انجام می‏دادید جزا داده نمی‏شوید. (۳۹)

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۴۰﴾
جز بندگان مخلص پروردگار (که از همه این مجازاتها برکنارند). (۴۰)

أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿۴۱﴾
برای آنها (بندگان مخلص) روزی معین و ویژه‏ ای است. (۴۱)

فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿۴۲﴾
میوه‏ های گوناگون پر ارزش، و آنها مورد احترامند. (۴۲)

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۴۳﴾
در باغهای پرنعمت بهشت. (۴۳)

عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿۴۴﴾
بر تختها روبروی یکدیگر تکیه زده‏ اند. (۴۴)

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۴۵﴾
گرداگرد آنها قدحهای لبریز از شراب طهور را می‏گردانند (۴۵)

بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿۴۶﴾
شرابی که سفید و درخشنده و لذتبخش برای نوشندگان است. (۴۶)

لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿۴۷﴾
شرابی که نه در آن مایه فساد عقل است نه موجب مستی می‏گردد. (۴۷)

وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿۴۸﴾
و نزد آنها همسرانی است که جز به شوهران خود عشق نمی‏ورزند و چشمانی درشت (و زیبا) دارند. (۴۸)

کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿۴۹﴾
گوئی (از لطافت و سفیدی) همچون تخم مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است). (۴۹)

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿۵۰﴾
(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) و بعضی رو به بعضی دیگر کرده سؤ ال می‏کنند … (۵۰)

قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿۵۱﴾
یکی از آنها می‏گوید: من همنشینی داشتم. (۵۱)

یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿۵۲﴾
که پیوسته می‏گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‏ ای ؟… (۵۲)

أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿۵۳﴾
که وقتی ما مردیم و خاک و استخوان شدیم (بار دیگر) زنده می‏شویم، و جزا داده خواهیم شد؟! (۵۳)

قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿۵۴﴾
(سپس) می‏گوید: آیا شما می‏توانید از او خبری بگیرید؟ (۵۴)

فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿۵۵﴾
اینجاست که به جستجو بر می‏خیزد و نگاهی می‏کند ناگهان او را در وسط جهنم می‏بیند! (۵۵)

قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿۵۶﴾
می گوید: به خدا سوگند چیزی نمانده بود که مرا نیز به هلاکت بکشانی! (۵۶)

وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿۵۷﴾
و هر گاه نعمت پروردگارم نبود من نیز از احضار شدگان در دوزخ بودم! (۵۷)

أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿۵۸﴾
(ای دوستان) آیا ما هرگز نمی‏میریم ؟ (و در بهشت جاودانه خواهیم بود). (۵۸)

إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿۵۹﴾
و جز همان مرگ اول مرگی به سراغ ما نخواهد آمد و ما هرگز مجازات نخواهیم شد؟ (چه نعمتی برای خدای من!). (۵۹)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿۶۰﴾
راستی این پیروزی بزرگی است. (۶۰)

لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿۶۱﴾
آری برای مثل این پاداش تلاشگران باید بکوشند. (۶۱)

أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلًا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿۶۲﴾
آیا این (نعمتهای جاویدان بهشت) بهتر است یا درخت (نفرت انگیز) زقوم؟! (۶۲)

إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ ﴿۶۳﴾
ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم. (۶۳)

إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿۶۴﴾
درختی است که از قعر جهنم می‏روید! (۶۴)

طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿۶۵﴾
شکوفه آن مانند کله‏ های شیاطین است. (۶۵)

فَإِنَّهُمْ لَآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿۶۶﴾
آنها (مجرمان) از آن می‏خورند و شکم خود را از آن پر می‏کنند. (۶۶)

ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ ﴿۶۷﴾
سپس روی آن آب داغ متعفنی می‏نوشند. (۶۷)

ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَى الْجَحِیمِ ﴿۶۸﴾
سپس بازگشت آنها به سوی جهنم است. (۶۸)

إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ ﴿۶۹﴾
چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند. (۶۹)

فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿۷۰﴾
با اینحال با سرعت به دنبال آنان می‏دوند. (۷۰)

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الْأَوَّلِینَ ﴿۷۱﴾
قبل از آنها اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند. (۷۱)

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿۷۲﴾
ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم. (۷۲)

فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿۷۳﴾
بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود؟ (۷۳)

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۷۴﴾
مگر بندگان مخلص ما! (۷۴)

وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿۷۵﴾
نوح ما را ندا کرد (و ما دعای او را اجابت کردیم)، و چه خوب اجابت کننده‏ ای هستیم. (۷۵)

وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿۷۶﴾
و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهائی بخشیدیم. (۷۶)

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ﴿۷۷﴾
و فرزندانش را بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم. (۷۷)

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿۷۸﴾
و نام نیک او را در میان امتهای بعد باقی گذاردیم. (۷۸)

سَلَامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿۷۹﴾
سلام باد بر نوح در میان جهانیان. (۷۹)

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۸۰﴾
ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۸۰)

إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۸۱﴾
چرا که او از بندگان با ایمان ما بود. (۸۱)

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِینَ ﴿۸۲﴾
سپس دیگران (دشمنان او) را غرق کردیم. (۸۲)

وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ ﴿۸۳﴾
و از پیروان او (نوح) ابراهیم بود. (۸۳)

إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿۸۴﴾
به خاطر بیاور هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش ‍ آمد. (۸۴)

إِذْ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿۸۵﴾
هنگامی که به پدر و قومش گفت: اینها چه چیز است که می‏پرستید؟! (۸۵)

أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿۸۶﴾
آیا غیر از خدا، به سراغ این معبودان دروغین می‏روید؟ (۸۶)

فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۸۷﴾
شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان می‏برید؟ (۸۷)

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿۸۸﴾
(سپس) او نگاهی به ستارگان افکند. (۸۸)

فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿۸۹﴾
و گفت من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمی‏آیم). (۸۹)

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿۹۰﴾
آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و به سرعت دور شدند). (۹۰)

فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ ﴿۹۱﴾
(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودان آنها کرد و از روی تمسخر گفت: چرا از این غذاها نمی‏خورید؟ (۹۱)

مَا لَکُمْ لَا تَنْطِقُونَ ﴿۹۲﴾
(اصلا) چرا سخن نمی‏گوئید؟! (۹۲)

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿۹۳﴾
سپس ضربه‏ ای محکم با دست راست و با توجه بر پیکر آنها فرود آورد (و همه را جز بت بزرگ در هم شکست) (۹۳)

فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿۹۴﴾
آنها با سرعت به سراغ او آمدند. (۹۴)

قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿۹۵﴾
او (ابراهیم) گفت: آیا چیزی را می‏پرستید که با دست خود می‏تراشید؟ (۹۵)

وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿۹۶﴾
با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهائی را که می‏سازید! (۹۶)

قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿۹۷﴾
آنها گفتند بنای مرتفعی برای او بسازید، و او را در جهنمی‏از آتش ‍ بیفکنید! (۹۷)

فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَسْفَلِینَ ﴿۹۸﴾
آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند ولی ما آنها را پست و مغلوب ساختیم. (۹۸)

وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿۹۹﴾
(او از این مهلکه به سلامت بیرون آمد) و گفت: من به سوی پروردگارم می‏روم او مرا هدایت خواهد کرد. (۹۹)

رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۰۰﴾
پروردگارا! به من از (فرزندان) صالح ببخش. (۱۰۰)

فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِیمٍ ﴿۱۰۱﴾
ما او (ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و پر استقامت بشارت دادیم. (۱۰۱)

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿۱۰۲﴾
هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید گفت: فرزندم من در خواب دیدم که باید تو را ذبح کنم! بنگر نظر تو چیست ؟ گفت: پدرم هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت! (۱۰۲)

فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿۱۰۳﴾
هنگامی که هر دو تسلیم و آماده شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد … (۱۰۳)

وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿۱۰۴﴾
او را ندا دادیم که ای ابراهیم! (۱۰۴)

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۰۵﴾
آنچه را در خواب ماموریت یافتی انجام دادی، ما اینگونه نیکوکاران را جزا می‏دهیم. (۱۰۵)

إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِینُ ﴿۱۰۶﴾
این مسلما امتحان مهم و آشکاری است. (۱۰۶)

وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿۱۰۷﴾
ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم. (۱۰۷)

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿۱۰۸﴾
و نام نیک او را در امتهای بعد باقی گذاردیم. (۱۰۸)

سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿۱۰۹﴾
سلام بر ابراهیم باد! (۱۰۹)

کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۱۰﴾
اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۱۱۰)

إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۱۱﴾
او (ابراهیم) از بندگان با ایمان ما است. (۱۱۱)

وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿۱۱۲﴾
ما او را به اسحاق، پیامبری صالح، بشارت دادیم. (۱۱۲)

وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ ﴿۱۱۳﴾
ما به او و اسحاق برکت دادیم، و از دودمان آنها افرادی نیکوکار به وجود آمدند و افرادی که آشکارا به خود ستم کردند. (۱۱۳)

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۱۱۴﴾
ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم. (۱۱۴)

وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿۱۱۵﴾
آنها و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم. (۱۱۵)

وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿۱۱۶﴾
و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند. (۱۱۶)

وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿۱۱۷﴾
ما به آنها کتاب (آسمانی) دادیم. (۱۱۷)

وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿۱۱۸﴾
آنها را به راه راست هدایت کردیم. (۱۱۸)

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْآخِرِینَ ﴿۱۱۹﴾
و ذکر خیر آنها را در اقوام بعد باقی گذاردیم. (۱۱۹)

سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿۱۲۰﴾
سلام بر موسی و هارون. (۱۲۰)

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۲۱﴾
ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۱۲۱)

إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۲۲﴾
آنها از بندگان مؤ من ما بودند. (۱۲۲)

وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۲۳﴾
و الیاس از رسولان ما بود. (۱۲۳)

إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾
به خاطر بیاور هنگامی که به قومش گفت: آیا تقوا پیشه نمی‏کنید؟ (۱۲۴)

أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿۱۲۵﴾
آیا بت بعل را می‏خوانید و بهترین خالقها را رها می‏سازید؟! (۱۲۵)

اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۲۶﴾
خدائی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شما است. (۱۲۶)

فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿۱۲۷﴾
اما آنها او را تکذیب کردند ولی مسلما همگی در دادگاه عدل الهی احضار می‏شوند. (۱۲۷)

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۱۲۸﴾
مگر بندگان مخلص خدا. (۱۲۸)

وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الْآخِرِینَ ﴿۱۲۹﴾
ما نام نیک او (الیاس) را در میان امتهای بعد برقرار ساختیم. (۱۲۹)

سَلَامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿۱۳۰﴾
سلام بر الیاسین. (۱۳۰)

إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿۱۳۱﴾
ما اینگونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم. (۱۳۱)

إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿۱۳۲﴾
او از بندگان مؤ من ما است. (۱۳۲)

وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۳۳﴾
لوط از رسولان ما بود. (۱۳۳)

إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿۱۳۴﴾
به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را نجات همگی دادیم. (۱۳۴)

إِلَّا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿۱۳۵﴾
مگر پیرزنی که در میان آن قوم باقی ماند (و به سرنوشت آنها گرفتار شد). (۱۳۵)

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ ﴿۱۳۶﴾
سپس بقیه را نابود کردیم. (۱۳۶)

وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ ﴿۱۳۷﴾
و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانه‏ های شهرهای) آنها عبور می‏کنید … (۱۳۷)

وَبِاللَّیْلِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿۱۳۸﴾
و شبانگاه، آیا نمی‏اندیشید. (۱۳۸)

وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۳۹﴾
و یونس از رسولان ما بود. (۱۳۹)

إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۴۰﴾
به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی مملو (از جمعیت و بار) فرار کرد. (۱۴۰)

فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿۱۴۱﴾
و با آنها قرعه افکند (و قرعه بنام او اصابت کرد و) مغلوب شد. (۱۴۱)

فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿۱۴۲﴾
(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحق ملامت بود! (۱۴۲)

فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ ﴿۱۴۳﴾
و اگر او از تسبیح کنندگان نبود… (۱۴۳)

لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿۱۴۴﴾
تا روز قیامت در شکم ماهی می‏ماند. (۱۴۴)

فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿۱۴۵﴾
(به هر حال ما او را رهائی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود. (۱۴۵)

وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ ﴿۱۴۶﴾
و کدوبنی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش ‍ آرامش یابد). (۱۴۶)

وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿۱۴۷﴾
و او را به سوی جمعیت یکصد هزار نفری، یا بیشتر، فرستادیم. (۱۴۷)

فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿۱۴۸﴾
آنها ایمان آوردند و تا مدت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهره مند ساختیم. (۱۴۸)

فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿۱۴۹﴾
از آنها بپرس: آیا پروردگار تو دخترانی دارد و پسران از آن آنها است؟! (۱۴۹)

أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿۱۵۰﴾
آیا ما فرشتگان را به صورت دختران آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! (۱۵۰)

أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿۱۵۱﴾
بدانید آنها با این تهمت بزرگشان می‏گویند. (۱۵۱)

وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿۱۵۲﴾
خداوند فرزندی آورده! ولی آنها قطعا دروغ می‏گویند! (۱۵۲)

أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿۱۵۳﴾
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده ؟ (۱۵۳)

مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿۱۵۴﴾
شما چگونه حکم می‏کنید؟ (و هیچ می‏فهمید چه می‏گوئید؟). (۱۵۴)

أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿۱۵۵﴾
آیا متذکر نمی‏شوید؟ (۱۵۵)

أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ ﴿۱۵۶﴾
آیا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ (۱۵۶)

فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۱۵۷﴾
کتابتان را بیاورید اگر راست می‏گویید! (۱۵۷)

وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿۱۵۸﴾
آنها میان او و جن (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند، در حالی که جنیان به خوبی می‏دانستند که این بت پرستان در دادگاه الهی احضار می‏شوند. (۱۵۸)

سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿۱۵۹﴾
منزه است خداوند از توصیفی که آنها می‏کنند. (۱۵۹)

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۱۶۰﴾
مگر بندگان مخلص خدا. (۱۶۰)

فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿۱۶۱﴾
شما و آنچه پرستش می‏کنید، (۱۶۱)

مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿۱۶۲﴾
هرگز نمی‏توانید کسی را (با آن) فریب دهید. (۱۶۲)

إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿۱۶۳﴾
مگر آنها که می‏خواهند در آتش دوزخ بسوزند. (۱۶۳)

وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ ﴿۱۶۴﴾
هر یک از ما مقام معلومی داریم. (۱۶۴)

وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿۱۶۵﴾
و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستاده‏ ایم. (۱۶۵)

وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿۱۶۶﴾
و ما همگی تسبیح او می‏گوییم. (۱۶۶)

وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿۱۶۷﴾
آنها پیوسته می‏گفتند: (۱۶۷)

لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۶۸﴾
اگر یکی از کتب پیشینیان نزد ما بود، (۱۶۸)

لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿۱۶۹﴾
ما از بندگان مخلص خدا بودیم. (۱۶۹)

فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿۱۷۰﴾
(اما هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد) آنها به آن کافر شدند ولی بزودی نتیجه کار خود را خواهند دانست. (۱۷۰)

وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۷۱﴾
وعده قطعی ما برای بندگان مرسل ما از قبل مسلم شده. (۱۷۱)

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ﴿۱۷۲﴾
که آنها یاری می‏شوند. (۱۷۲)

وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿۱۷۳﴾
و لشکر ما (در تمام صحنه‏ ها) پیروزند. (۱۷۳)

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿۱۷۴﴾
از آنها روی بگردان تا زمان معینی (تا زمانی که فرمان جهاد صادر شود). (۱۷۴)

وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿۱۷۵﴾
و وضع آنها را بنگر (چه بیمحتوا است) اما به زودی آنها (محصول اعمال خود را) می‏بینند. (۱۷۵)

أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿۱۷۶﴾
آیا آنها برای عذاب ما عجله می‏کنند؟! (۱۷۶)

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ ﴿۱۷۷﴾
اما هنگامی که عذاب ما در صحن خانه‏ هاشان فرود آید صبحگاهان بدی خواهند داشت. (۱۷۷)

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿۱۷۸﴾
از آنها روی بگردان تا زمان معینی. (۱۷۸)

وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿۱۷۹﴾
و وضع کارشان را ببین، آنها نیز به زودی (محصول اعمال خود را) می‏بینند. (۱۷۹)

سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿۱۸۰﴾
منزه است پروردگار، پروردگار عزت (و قدرت) از توصیفهایی که آنها می‏کنند. (۱۸۰)

وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿۱۸۱﴾
و سلام بر رسولان. (۱۸۱)

وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿۱۸۲﴾
و حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار عالمیان است. (۱۸۲)