به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
واى بر کمفروشان! (۱)
آنان که وقتى براى خود پیمانه مىکنند، حق خود را بطور کامل مىگیرند; (۲)
اما هنگامى که مىخواهند براى دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم مىگذارند! (۳)
آیا آنها گمان نمىکنند که برانگیخته مىشوند، (۴)
در روزى بزرگ; (۵)
روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان مىایستند. (۶)
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) مىپندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجین» است! (۷)
تو چه مىدانى «سجین» چیست؟ (۸)
نامهاى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (۹)
واى در آن روز بر تکذیبکنندگان! (۱۰)
همانها که روز جزا را انکار مىکنند. (۱۱)
تنها کسى آن را انکار مىکند که متجاوز و گنهکار است! (۱۲)
(همان کسى که) وقتى آیات ما بر او خوانده مىشود مىگوید: «این افسانههاى پیشینیان است! (۱۳)
چنین نیست که آنها مىپندارند، بلکه اعمالشان چون زنگارى بر دلهایشان نشسته است! (۱۴)
چنین نیست که مىپندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (۱۵)
سپس آنها به یقین وارد دوزخ مىشوند! (۱۶)
بعد به آنها گفته مىشود: «این همان چیزى است که آن را انکار مىکردید!» (۱۷)
چنان نیست که آنها (درباره معاد) مىپندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیین» است! (۱۸)
و تو چه مىدانى «علیین» چیست! (۱۹)
نامهاى است رقمخورده و سرنوشتى است قطعى، (۲۰)
که مقربان شاهد آنند! (۲۱)
مسلما نیکان در انواع نعمتاند: (۲۲)
بر تختهاى زیباى بهشتى تکیه کرده و (به زیباییهاى بهشت) مىنگرند! (۲۳)
در چهرههایشان طراوت و نشاط نعمت را مىبینى و مىشناسى! (۲۴)
آنها از شراب (طهور) زلال دستنخورده و سربستهاى سیراب مىشوند! (۲۵)
مهرى که بر آن نهاده شده از مشک است; و در این نعمتهاى بهشتى راغبان باید بر یکدیگر پیشى گیرند! (۲۶)
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است، (۲۷)
همان چشمهاى که مقربان از آن مىنوشند. (۲۸)
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان مىخندیدند، (۲۹)
و هنگامى که از کنارشان مىگذشتند آنان را با اشاره تمسخر مىکردند، (۳۰)
و چون به سوى خانواده خود بازمىگشتند مسرور و خندان بودند، (۳۱)
و هنگامى که آنها را مىدیدند مىگفتند: «اینها گمراهانند!» (۳۲)
در حالى که هرگز مامور مراقبت و متکفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (۳۳)
ولى امروز مؤمنان به کفار مىخندند، (۳۴)
در حالى که بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مىنگرند! (۳۵)
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (۳۶)