ترجمه سوره دخان – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)

سوگند به این کتاب روشنگر، (2)

که ما آن را در شبى پر برکت نازل کردیم; ما همواره انذارکننده بوده‏ایم! (3)

در آن شب هر امرى بر اساس حکمت (الهى) تدبیر و جدا میگردد. (4)

(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستادیم! (5)

اینها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، که شنونده و داناست! (6)

(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (7)

هیچ معبودى جز او نیست; زنده میکند و میمیراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (8)

ولى آنها در شکند و (با حقایق) بازى میکنند. (9)

پس منتظر روزى باش که آسمان دود آشکارى پدید آورد… (10)

که همه مردم را فرامیگیرد; این عذاب دردناکى است! (11)

(میگویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان میآوریم. (12)

چگونه: و از کجا متذکر میشوند با اینکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)

سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‏اى دیوانه است!» (14)

ما عذاب را کمى برطرف میسازیم، ولى باز به کارهاى خود بازمیگردید! (15)

(ما از آنها انتقام میگیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت; آرى ما انتقام گیرنده‏ایم! (16)

ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)

(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینى براى شما هستم! (18)

و در برابر خداوند تکبر نورزید که من براى شما دلیل روشنى آورده‏ام! (19)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه میبرم از اینکه مرا متهم کنید! (20)

و اگر به من ایمان نمیآورید، از من کناره‏گیرى کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)! (21)

(آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسى) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومى مجرمند! (22)

(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب میشوید! (23)

(هنگامى که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکرى غرق‏شده خواهند بود! (24)

(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‏ها که از خود به جاى گذاشتند، (25)

و زراعتهاو قصرهاى زیبا و گرانقیمت، (26)

و نعمتهاى فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند! (27)

اینچنین بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث براى اقوام دیگرى قرار دادیم! (28)

نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)

ما بنى اسرائیل را از عذاب ذلت‏بار رهایى بخشیدیم; (30)

از فرعون که مردى متکبر و از اسرافکاران بود! (31)

ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برترى دادیم، (32)

و آیاتى (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکارى در آن بود (ولى آنان کفران کردند و مجازات شدند)! (33)

اینها ( مشرکان) میگویند: (34)

«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (35)

اگر راست میگویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهى دهند)!» (36)

آیا آنان بهترند یا قوم «تبع‏» و کسانى که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که مجرم بودند! (37)

ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازى (و بى‏هدف) نیافریدیم! (38)

ما آن دو را جز بحق نیافریدیم; ولى بیشتر آنان نمیدانند! (39)

روز جدایى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)

روزى که هیچ دوستى کمترین کمکى به دوستش نمیکند، و از هیچ‏سو یارى نمیشوند; (41)

مگر کسى که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است! (42)

مسلما درخت زقوم… (43)

غذاى گنهکاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شکمها می جوشد; (45)

جوششى همچون آب سوزان! (46)

(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب میشود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید! (47)

سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48)

(به او گفته میشود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودى! (49)

این همان چیزى است که پیوسته در آن تردید میکردید! (50)

(ولى) پرهیزگاران در جایگاه امنى قرار دارند، (51)

در میان باغها و چشمه‏ ها; (52)

آنها لباسهایى از حریر نازک و ضخیم میپوشند و در مقابل یکدیگر مینشینند; (53)

اینچنین‏اند بهشتیان; و آنها را با «حور العین‏» تزویج میکنیم! (54)

آنها در آنجا هر نوع میوه‏اى را بخواهند در اختیارشان قرارمیگیرد، و در نهایت امنیت به سر میبرند! (55)

هرگز مرگى جز همان مرگ اول (که در دنیا چشیده‏اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ میکند; (56)

این فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، این همان رستگارى بزرگ است! (57)

ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکر شوند! (58)

(اما اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شکست)! (59)