روز بیستم ماه جمادی الثانی

وقایع روز 20 جمادی الثانی

ولادت با سعادت سرور زنان اهل بهشت، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

در بیستم جمادی ‌الثانی سال پنجم بعثت، حضرت حورای انسیه، فاطمـه زهرا(سلام الله علیها)، مادر دوازده اخـتر تـابناک امـامت و ولایت در مکه مکرّمه چشم به جهان گشود و هستی را به نور جمالش منوّر ساخت.
چنین نقل شده است که در شب معراج خداوند سیبی به پیامبر گرامی اش هدیه داد که از بو و رنگ آن ملایکه تعجب کردند. خداوند امر فرمودند تا پیامبر (صلی الله علیه و آله) آن را میل کنند. هنگامی که آن حضرت سیب را شکافت، نوری از آن درخشید. جبرئیل گفت: «بخور یا رسول الله‌، که این نور فاطمه، دختری است که از صلب تو خارج می‌شود».
جبرئیل در دهم شعبان سال چهارم بعثت به پیامبر (صلی الله علیه و آله) ابلاغ کرد که تا چهل روز ـ به عنوان مقدمه حمل حضرت زهرا (سلام الله علیها) ـ از خدیجه کبری (سلام الله علیها) کناره گیری کند. از این رو آن حضرت تا چهل روز روزها را روزه می‌گرفتند و هر شب هنگام افطار به خانه فاطمه بنت اسد (سلام الله علیها) می‌رفتند و با غذاهای بهشتی افطار می‌نمودند تا اینکه در شب چهلم دستور رسید که به خانه خدیجه (سلام الله علیها) برو که خداوند به ذات خود سوگند خورده که امشب از صلب تو ذریه پاک بیافریند؛ پس آن حضرت از جا برخاست و به خانه خدیجه(سلام الله علیها) رفت.

1 ـ دوران حمل
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در دوران حمل ‌از داخل شکم با مادر خویش صحبت می‌فرمودند و او را دلداری می‌دادند و به صبر و پایداری دعوت می‌فرمودند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به خدیجه ‌فرمودند: «‌جبرئیل به من بشارت داد که این مولود دختر و وجودی پاک و با برکت است. خداوند متعال نسل مرا از او قرار می‌دهد و از نسل او امامانی در امت قرار خواهد داد که بعد از پایان یافتن وحی او، جانشینانش در روی زمین باشند». در تاریخ چنین آمده است: هنگامی که آثار وضع حمل در خدیجه ظاهر شد، سراغ زنان قریش فرستاد، ولی کسی برای کمک او نیامد؛ چرا که آنها به ازدواج خدیجه با پیامبر(صلی الله علیه و آله) راضی نبودند. خدیجه از این برخورد آنها غمناک شد که در همین حال چهار زن بلند بالا و سراسر نور بر او وارد شدند و گفتند: «ای خدیجه! غمگین مباش که ما فرستادگان پروردگارت هستیم؛ ما خواهران توایم. من ساره هستم، و این آسیه دختر مزاحم و همنشین تو در بهشت و این مریم دختر عمران و این صفورا دختر شعیب است؛ خداوند ما را به نزد تو فرستاده تا تو را یاری نماییم».

2 ـ فاطمه به دنیا آمد!
حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را پاک و پاکیزه بر زمین نهاد؛ در این هنگام نوری از وجودش درخشید که تمام خانه‌های مکه را روشن کرد و این نور در شرق و غرب درخشید. آن زنان که به یاری خدیجه(سلام الله علیها) آمده بودند، مولود را با آب کوثر شست وشو دادند و در پارچه سفیدی که بوی مشک و عنبر از آن ساطع بود پیچیدند. هنگامی که فاطمه لب به سخن گشود، چنین فرمود: « اشهد ان لا اله الا الله و انّ ابی رسول الله سید الانبیاء و ان بعلی سید الاوصیاء و ان ولدی سید الأسباط» . آن گاه به یکایک آن زنان بهشتی با اسمشان سلام کرد. آنان بر چهره او تبسم کردند و در آسمان نوری درخشان پدید آمد که ملائکه تا آن روز چنان نوری را ندیده بودند؛ لذا نام آن حضرت را «زهرا» گذاشتند .