روز بیست و نهم ماه جمادی الثانی

وقایع روز 29 جمادی الثانی

١ـ هلاکت ولید بن یزید
٢ ـ وفات حضرت سید محمد فرزند امام هادی علیه السلام

1ـ هلاکت ولید بن یزید
روز بیست و نهم جمادی ‌الثانی سال 126 هـ .ق. ولید بن یزید ـ یکی دیگر از خلفای بنی عباس ـ در جریان جنگی که بین لشکریان او و سپاهیان ولید بن یزید صورت گرفت به صورت ناگواری به هلاکت رسید .
چنین نقل شده است که ولید مردی ملحد و معروف به فسق و فجور بود که حتی به ظواهر اسلام هم مقید نبود و پیوسته به شراب خوردن اشتغال داشت. در کتابهای تاریخ چنین آمده است که دستور میداد حوضی را مملو از شراب کنند تا هنگامی که وجد و سرور بر او غالب می‌شد، خودش را در آن حوض می‌افکند و تا حد امکان شراب می‌خورد. در کتابهای اهل تسنن چنین نقل شده است که یک شب مؤذن اذان صبح گفت؛ ولید برخاست و شراب خورد و با جاریه ‌ای که او هم مست بود نزدیکی کرد و قسم یاد نمود که باید آن جاریه با مردم نماز بخواند؛ پس لباس خودش را به وی پوشاند و آن جاریه مست را که جنب هم بود به مسجد فرستاد و او به عنوان امام جماعت با مردم نماز خواند!! شدت فسق و فجور او به حدی رسید که با محارم خود نیز نکاح می‌کرد و از این کار هیچ ابایی نداشت!
آری! باید گفت که جنایت اهل سقیفه کار اسلام را به اینجا رساند که چنین افراد فاسق و فاجری بر مسند خلافت مسلمانان تکیه زدند که سر تا پا فساد و ‌ظلم بودند و خود آموزگار شیطان به شمار می‌رفتند.

2ـ وفات حضرت سید محمد فرزند امام هادی(علیه السلام)
در بیست و نهم جمادی‌الثانی سال 252 هـ .ق. حضرت سید محمد فرزند برومند امام هادی(علیه السلام) در سامرا وفات نمود. جلالت قدر و منزلت سید محمد به حدی بود که عده‌ای از شیعیان گمان می‌کردند که بعد از امام هادی(علیه السلام) آن بزرگوار امام خواهد بود؛ ولی با رحلت ایشان در زمان پدر بزرگوارشان بر همه معلوم شد که امام حسن عسکری (علیه السلام) امام پس از ایشان است. امام عسکری (علیه السلام) علاقة بسیاری به برادرش جناب سید محمد داشت که در وفات او بسیار متأثر شد.
بعد از آنکه تشییع نمایانی از پیکر جناب سید محمد به عمل آمد، آن حضرت را در آبادی « بلد» در شش فرسخی سامرا به خاک سپردند که هم اکنون حرم ایشان در آنجا معروف و دارای گنبد و صحن و غرفه ‌های متعدد است و نه تنها دوستان اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) به زیارت آن بزرگوار مشرف می‌شوند و کرامات زیادی از آن حضرت مشاهده می‌نمایند، بلکه نزد اهل تسنن نیز بسیار مورد احترام است و پیوسته برای حاجات خویش، نسبت به آن جناب نذر می‌کنند و هرگز قسم دروغ به ایشان نمی‌خورند.