شجره الزقوم
اهل لغت می گویند نام گیاهی تلخ و بد بو و بد طعم است که دارای برگ های کوچکی است و در سرزمین «تهامه» از جزیره عرب می روید و مشرکان با آن آشنا بودند. گیاهی است که شیره تلخی دارد که وقتی به بدن اصابت کند متورم می شود. مفسران می گویند درختی است که در بن جهنم می روید و ثمره ای ناگوار و رنج آور دارد. خوراک گناهکاران است، نه همچون طعام های این دنیا؛ بلکه همچون فلز گداخته در دل می جوشد. بدون شک شجره زقوم، هیچ شباهتی با درختان این دنیا ندارد و به همین دلیل از لابلای آتش می روید. شجره زقوم در قیامت تجسمی از وجود این شجرات خبیثه در جهان دیگر است و همه این شجرات خبیثه، مایه آزمایش و امتحان مؤمنان راستین در این جهان هستند.(1)
_______________________________
1. تفسیر قرطبی، ج 6 ،ص 390 و تفسیر فخر رازی، ج 20، ص 237.