شجره طیبه
مفسران درباره این شجره نظرات مختلفی ارائه کرده اند. برخی آن را به کلمه توحید و جمله «لا إله إلاّ الله» تفسیر کرده اند، در حالی که بعضی دیگر، آن را اشاره به اوامر و فرمان های الهی دانسته اند. بعضی دیگر، آن را ایمان می دادند که محتوا و مفهوم لا إله إلاّ الله است. بعضی دیگر هم آن را به شخص «مؤمن» تفسیر کرده اند و بعضی نیز روش و برنامه های سازنده را در تفسیر آن آورده اند.(1) «طیب» به هر گونه شیء پاک و پاکیزه گفته می شود. در حقیقت هر سنّت، دستور، برنامه، روش، عمل و هر انسان و موجود پاک و پربرکتی را شامل می شود و همه این ها همانند یک درخت پاکیزه است با ویژگی هایی همچون داشتن رشد و نمو و پویا و سازنده دیگران و خویشتن، پاکیزه بودن ثمراتش مثل میوه اش، برگش، و …، داشتن نظامی حساب شده از ریشه آن تا برگ هایش، داشتن اصل و ریشه ای محکم که با هیچ طوفانی از پا در نمی آید، شاخه های رو به آسمان، دارای ثمره و میوه، پربار بودن در هر فصل و دادن میوه به اذن پروردگار. به عبارتی دیگر مردان بزرگ و باایمان، این کلمات طیبه پروردگار که حیاتشان مایه برکت است، مرگشان موجب حرکت، آثار آن ها و کلمات و سخنانشان شاگران و کتاب هایشان، تاریخ پرافتخارشان و حتی قبرهای خاموششان، همگی الهام بخش است و سازنده و تربیت کننده؛ مصادیق این شجره طیبه هستند.(2)
_________________
1. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج10، ص 336.
2. ترجمه المیزان، ج 12، ص72؛ مکارم شیرازی، همان.