وقایع روز پنجم ماه شعبان
روز 5 شعبان
ولادت با سعادت حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام
روز پنجم شعبان سال 38 هـ .ق. حضرت امام علی بن الحسین (علیهما السلام) در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارشان، حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) و مادر گرامیشان حضرت شهربانو، دختر یزدگرد سوم بود که هنگام وضع حمل چشم از جهان فرو بست؛ لذا دایه‌ای عهده دار کفالت آن حضرت شد.
در کتابهای تاریخ القاب زیادی به حضرت امام علی بن الحسین(علیهما السلام) نسبت داده شده است. از آن جمله: زین العابدین، سیّد المتقین، امام المؤمنین،سجاد، زین الصالحین، ذوالثفنات الامین که در بین شیعیان لقب‌های زین العابدین و سجاد شهرت بیشتری دارد.
امام سجاد (علیه السلام) دو سال از عمر پر برکتش در زمان امیرمؤمنان (علیه السلام) و بقیه عمر شریفش در زمان امام مجتبی (علیه السلام) و پدر والا مقامش امام حسین (علیه السلام) سپری شد. در واقعه جانسوز کربلا شاهد شهادت پدر، برادران، عمو و بستگان و اصحاب(علیهم السلام) بود و پس از روز عاشورا همراه کاروان اسرا به کوفه و شام رفتند و در دوران اسارت رنج و مشقت بسیار کشیدند.
پس از حادثه عاشورا، عَلَم ولایت و امامت بر دوش امام سجاد(علیه السلام) قرار گرفت و آن حضرت مدت 25 سال به هدایت امت پرداخت. امام سجاد (علیه السلام) در اوضاع بسیار سخت اجتماعی، در حالی که حاکمان ستمگر بنی امیه بر مردم حکومت می‌کردند و افرادی همچون حجاج ثقفی فرماندار ممالک اسلامی بودند، به هدایت امت پرداخت و مهم‌ترین کار خود را در زمینه برقراری پیوند مردم با خدا (دعا) آغاز نمود.
«ابن شهاب زهری»، یکی از علمای دربار بنی امیه، هر گاه از امام سجاد(علیه السلام) یاد می‌کرد، می‌گریست و می‌گفت: «او زینت عبادت کنندگان است». نیز بارها می‌گفت: «هرگز کسی را داناتر از علی بن الحسین(علیهما السلام) ندیدم».
جاحظ، از علمای معروف اهل تسنن، درباره ایشان چنین می‌نویسد: «در شخصیت علی بن الحسین (علیهما السلام)، شیعی، معتزلی، خارجی، عامه و خاصه همه یکسان می اندیشند و در برتری او بر دیگران هیچ کدام تردید به خود راه نمی‌دهند».
امام سجاد (علیه السلام) در دادن صدقه و رسیدگی به محرومان و مستمندان بسیار سخت کوش بودند. هرگز از غذایی میل نمی‌کردند مگر آنکه مثل آن را به فقرا می‌دادند. ابونعیم میگوید: «علی بن الحسین(علیهما السلام) شبها کیسه ای پر از نان بر دوش می‌گرفتند و در تاریکی شب بین فقرا تقسیم می‌کردند و می‌فرمودند: «صدقه پنهانی غضب پروردگار را فرو می‌نشاند». پس از شهادت آن حضرت آشکار شد که خانواده های بسیاری از انفاق و صدقات آن حضرت زندگی می‌کرده‌اند و حتی بسیاری از آنها نمی‌دانستند چه کسی به آنها غذا می‌رساند؛ تنها پس از شهادت آن حضرت فهمیدند» .
حضرت امام زین العابدین(علیه السلام) در حلم و بردباری یگانه عصر خویش بودند. چنین نقل شده که مردی در حضور آن حضرت به ایشان ناسزا گفت؛ امام فرمود: «اگر آن چه می‌گویی راست است خدا از من بگذرد و اگر دروغ است خدا از تو بگذرد»؛ مرد شرمنده شده، برخاست و میان دو چشم حضرت را بوسید و گفت: «تو از آن چه درباره‌ات گفتم مبرایی و من بدان‌ها سزاوارم» .