دعای ندبه (مفاتیح الجنان)
در فصل دهم از باب زیارات، دو مقام است: مقام دوم؛ زیارت های امام زمان علیه السلام را بیان می کنیم: دعاى ندبه است که مستحب است در چهار عید یعنى عید فطر و قربان و غدیر و روز جمعه بخوانند و آن دعا این است
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً
ستایش و سپاس مخصوص خداست که آفریننده جهان است و درود و تحیت کامل بر سید ما و پیغمبر خدا حضرت محمد مصطفى و آل اطهارش باد
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُکَ فِی أَوْلِیَائِکَ الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ دِینِکَ
پرودگارا تو را ستایش می کنم براى هر چه که در قضا و قدر تقدیر کردى بر خاصان و محبانت یعنى بر آنان که وجودشان رابراى حضرتت خالص و براى دینت مخصوص گردانیدى
إِذِ اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِیلَ مَا عِنْدَکَ مِنَ النَّعِیمِ الْمُقِیمِ الَّذِی لاَ زَوَالَ لَهُ وَ لاَ اضْمِحْلاَلَ
چون بزرگ نعیم باقى و بى زوال ابدى را که نزد توست بر آنان اختیار کردى
بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیْهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْیَا الدَّنِیَّهِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَکَ ذَلِکَ
بعد از آنکه زهد در مقامات و لذات و زیب و زیور دنیاى دون را بر آنها شرط فرمودى آنها هم بر این شرط متعهد شدند
وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ لَهُمُ الذِّکْرَ الْعَلِیَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِیَ
و تو هم می دانستى که به عهد خود وفا خواهند کرد پس آنان را مقبول و مقرب درگاه خود فرمودى و علو ذکر یعنى قرآن با بلندى نام و ثناى خاص و عام بر آنها از پیش عطا کردى
وَ أَهْبَطْتَ عَلَیْهِمْ مَلاَئِکَتَکَ وَ کَرَّمْتَهُمْ بِوَحْیِکَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرِیعَهَ (الذَّرَائِعَ) إِلَیْکَ وَ الْوَسِیلَهَ إِلَى رِضْوَانِکَ
و آنها را واسطه (هدایت خلق به توحید و معرفت) و وسیله دخول بهشت رضوان و رحمت خود گردانیدى
فَبَعْضٌ أَسْکَنْتَهُ جَنَّتَکَ إِلَى أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْهَا
پس بعضى از آنها را در بهشت منزل دادى تا هنگامی که او را از بهشت بیرون کردى
وَ بَعْضٌ حَمَلْتَهُ فِی فُلْکِکَ وَ نَجَّیْتَهُ وَ (مَعَ) مَنْ آمَنَ مَعَهُ مِنَ الْهَلَکَهِ بِرَحْمَتِکَ
و برخى را در کشتى نشاندى و با هر کس ایمان آورده و در کشتى با او درآمده بود همه را از هلاکت به رحمت خود نجات دادى
وَ بَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِکَ خَلِیلاً وَ سَأَلَکَ لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ فَأَجَبْتَهُ
و بعضى را به مقام خلت خود برگزیدى و درخواستش را که وى لسان صدق در امم آخر باشد اجابت کردى
وَ جَعَلْتَ ذَلِکَ عَلِیّاً وَ بَعْضٌ کَلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَهٍ تَکْلِیماً وَ جَعَلْتَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ رِدْءاً وَ وَزِیراً
و به مقام بلند رسانیدى و بعضى را از شجره طور با وى تکلم کردى و برادرش را وزیر و معین وى گردانیدى
وَ بَعْضٌ أَوْلَدْتَهُ مِنْ غَیْرِ أَبٍ وَ آتَیْتَهُ الْبَیِّنَاتِ وَ أَیَّدْتَهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ
و بعضى را به غیر پدر تنها از مادر ایجاد کردى و به او معجزات عطا فرمودى و او را به روح قدس الهى مؤید داشتى
وَ کُلٌّ (وَ کُلاًّ) شَرَعْتَ لَهُ شَرِیعَهً وَ نَهَجْتَ لَهُ مِنْهَاجاً وَ تَخَیَّرْتَ لَهُ أَوْصِیَاءَ (أَوْصِیَاءَهُ)
و همه آن پیمبران را شریعت و طریقه و آیینى عطا کردى و براى آنان وصى و جانشینى
مُسْتَحْفِظاً بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ (مُسْتَحْفَظاً بَعْدَ مُسْتَحْفَظٍ) مِنْ مُدَّهٍ إِلَى مُدَّهٍ إِقَامَهً لِدِینِکَ وَ حُجَّهً عَلَى عِبَادِکَ
براى آنکه یکى بعد از دیگرى از مدتى تا مدت معین مستحفظ دین و نگهبان آیین و شریعت و حجت بر بندگان تو باشد قرار دادى
وَ لِئَلاَّ یَزُولَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَ یَغْلِبَ الْبَاطِلُ عَلَى أَهْلِهِ
تا آنکه دین حق از قرارگاه خود خارج نشده و اهل باطل غلبه نکنند
وَ لاَ (لِئَلاَّ) یَقُولَ أَحَدٌ لَوْ لاَ أَرْسَلْتَ إِلَیْنَا رَسُولاً مُنْذِراً وَ أَقَمْتَ لَنَا عَلَماً هَادِیاً
و تا کسى نتواند گفت که اى خداچرا رسول بسوى ما نفرستادى که ما را از جانب تو به نصیحت ارشاد کند و چرا پیشوا نگماشتى
فَنَتَّبِعَ آیَاتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزَى
که ما از آیات و رسولانت پیروى کنیم پیش از آنکه به گمراهى و ذلت و خذلان در افتیم
إِلَى أَنِ انْتَهَیْتَ بِالْأَمْرِ إِلَى حَبِیبِکَ وَ نَجِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
لذا در هر دورى رسول فرستادى تا آنکه امر رسالت به حبیب گرامیت محمد صلى الله علیه و آله منتهى گردید
فَکَانَ کَمَا انْتَجَبْتَهُ سَیِّدَ مَنْ خَلَقْتَهُ وَ صَفْوَهَ مَنِ اصْطَفَیْتَهُ وَ أَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَیْتَهُ وَ أَکْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ
و او چنانکه تواش برسالت برگزیدى سید و بزرگ خلایق بود و خاصه پیمبرانى که برسالت انتخاب فرمودى و افضل از هر کس که برگزیده توست و گرامیتر از تمام رسلى که معتمد تو بودند
قَدَّمْتَهُ عَلَى أَنْبِیَائِکَ وَ بَعَثْتَهُ إِلَى الثَّقَلَیْنِ مِنْ عِبَادِکَ وَ أَوْطَأْتَهُ مَشَارِقَکَ وَ مَغَارِبَکَ
بدین جهت او را بر همه رسولانت مقدم داشتى و بر تمام بندگانت از جن و انس مبعوث گردانیدى و شرق و غرب عالمت را زیر قدم فرمان رسالتش گستردى
وَ سَخَّرْتَ لَهُ الْبُرَاقَ وَ عَرَجْتَ بِرُوحِهِ (بِهِ) إِلَى سَمَائِکَ وَ أَوْدَعْتَهُ عِلْمَ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ إِلَى انْقِضَاءِ خَلْقِکَ
و براق را مسخر او فرمودى و روح پاک وى را بسوى آسمان خود بمعراج بردى و علم گذشته و آینده تا انقضاء خلقت را به او به ودیعت سپردى
ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ الْمُسَوِّمِینَ مِنْ مَلاَئِکَتِکَ
و آنگاه او را بواسطه رعب و ترس دشمن از او بر دشمنان مظفر و منصور گردانیدى و جبرئیل و میکائیل و دیگر فرشتگان با اسم و رسم و مقام را گرداگردش فرستادى
وَ وَعَدْتَهُ أَنْ تُظْهِرَ دِینَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ وَ ذَلِکَ بَعْدَ أَنْ بَوَّأْتَهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ مِنْ أَهْلِهِ
و به او فیروزى دینش را بر تمام ادیان عالم برغم مشرکان وعده فرمودى و این ظفر پس از آن بود که رسول اکرم (ص) را باز تو او را با فتح و ظفر به خانه کعبه مکان صدق اهل بیت باز گردانیدى
وَ جَعَلْتَ لَهُ وَ لَهُمْ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّهَ مُبَارَکاً وَ هُدًى لِلْعَالَمِینَ
و براى او و اهل بیتش آن خانه مکه را اول بیت و نخستین خانه براى عبادت بندگان مقرر فرمودى و وسیله هدایت عالمیان گردانیدى
فِیهِ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِناً
که آن خانه آیات و نشانه اى آشکار ایمان و مقام ابراهیم خلیل بود و محل امن و امان بر هر کس که در آن داخل می شد
وَ قُلْتَ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً
و درباره خاندان رسول فرمودى البته خدا از شما اهل بیت رسول هر رجس و ناپاکى را دور می سازد و کاملا پاک و مبرا می گرداند
ثُمَّ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَوَدَّتَهُمْ فِی کِتَابِکَ
آنگاه تو اى پروردگار در قرآنت اجر و مزد رسالت پیغمبرت صلى الله علیه و آله را محبت و دوستى امت نسبت به اهل بیت قرار دادى
فَقُلْتَ قُلْ لاَ أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبَى وَ قُلْتَ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ
آنجا که فرمودى بگو اى رسول ما که من از شما امت اجر رسالتى جزمحبت اقارب و خویشاوندانم نمی خواهم و باز فرمودى همان اجر رسالتى را که خواستم باز بنفع شما خواستم
وَ قُلْتَ مَا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شَاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلاً
و باز فرمودى بگو اى رسول ما من از شما امت اجر رسالتى نمی خواهم جز آنکه شما راه خدا را پیش گیرید
فَکَانُوا هُمُ السَّبِیلَ إِلَیْکَ وَ الْمَسْلَکَ إِلَى رِضْوَانِکَ
پس اهل بیت رسول طریق و رهبر بسوى تواند و راه بهشت رضوان تواند
فَلَمَّا انْقَضَتْ أَیَّامُهُ أَقَامَ وَلِیَّهُ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا هَادِیاً
و هنگامی که دوران عمر پیغمبرت سپرى گشت وصى و جانشین خود على بن ابى طالب صلوات الله علیهما و آلهما را بهدایت امت برگماشت
إِذْ کَانَ هُوَ الْمُنْذِرَ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هَادٍ فَقَالَ وَ الْمَلَأُ أَمَامَهُ مَنْ کُنْتُ مَوْلاَهُ فَعَلِیٌّ مَوْلاَهُ
و چون او منذر و براى هر قوم هادى امت بود پس رسول اکرم (ص) در حالى که امت همه در پیش بودند فرمود هر کس که من پیشوا و دوست و ولى او بودم پس از من على مولاى او خواهد بود
اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاَهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ
بارالها دوست بدار هر که على را دوست بدارد و دشمن بدار هر که على را دشمن بدارد و یارى کن هر که على را یارى کند و خوار ساز هر که على را خوار سازد
وَ قَالَ مَنْ کُنْتُ أَنَا نَبِیَّهُ فَعَلِیٌّ أَمِیرُهُ وَ قَالَ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْ شَجَرَهٍ وَاحِدَهٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرٍ شَتَّى
و باز فرمود هر کس من پیغمبر او هستم على (ع) امیر و فرماندار اوست و باز فرمود من و على هر دو شاخه‌هاى یک درختیم و سایرین از درختهاى مختلفند
وَ أَحَلَّهُ مَحَلَّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَقَالَ لَهُ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلاَّ أَنَّهُ لاَ نَبِیَّ بَعْدِی
و پیغمبر (ص) على (ع) را نسبت به خود به مقام هارون نسبت به موسى نشانید جز آنکه فرمود پس از من پیغمبرى نیست
وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَیِّدَهَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ مَا حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلاَّ بَابَهُ
و باز رسول اکرم دختر گرامیش که سیده زنان عالم است به على تزویج فرمود و باز حلال کرد بر على آنچه بر خود پیغمبر حلال بود و باز تمام درهاى منازل اصحاب را که بمسجد رسول باز بود بحکم خدا بست غیر در خانه على
ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِکْمَتَهُ فَقَالَ أَنَا مَدِینَهُ الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِینَهَ وَ الْحِکْمَهَ فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا
آنگاه رسول اسرار علم و حکمتش را نزد على ودیعه گذاشت که فرمود من شهر علمم و على در آن شهر علم است پس هر که بخواهد در این مدینه علم و حکمت وارد شود از درگاهش باید وارد گردد
ثُمَّ قَالَ أَنْتَ أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَارِثِی لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی
آنگاه فرمود تو برادر من و وصى من و وارث من هستى گوشت و خون تو گوشت و خون من است
وَ سِلْمُکَ سِلْمِی وَ حَرْبُکَ حَرْبِی وَ الْإِیمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَکَ وَ دَمَکَ کَمَا خَالَطَ لَحْمِی وَ دَمِی
صلح و جنگ با تو صلح و جنگ با من است و ایمان (به خدا و حقایق الهیه) چنان با گوشت و خون تو آمیخته شده که با گوشت و خون من آمیخته اند
وَ أَنْتَ غَداً عَلَى الْحَوْضِ خَلِیفَتِی وَ أَنْتَ تَقْضِی دَیْنِی وَ تُنْجِزُ عِدَاتِی
و تو فردا جانشین من برحوض کوثر خواهى بود و پس از من تو اداء قرض من می کنى و وعده هایم را انجام خواهى داد
وَ شِیعَتُکَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْیَضَّهً وُجُوهُهُمْ حَوْلِی فِی الْجَنَّهِ وَ هُمْ جِیرَانِی
و شیعیان تو در قیامت بر کرسیهاى نور با روى سفید در بهشت ابد گرداگرد من قرار گرفته اند و آنها در آنجا همسایه منند
وَ لَوْ لاَ أَنْتَ یَا عَلِیُّ لَمْ یُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی
اگر تو یا على بعد از من میان امتم نبودى اهل ایمان به مقام معرفت نمی رسیدند
وَ کَانَ بَعْدَهُ هُدًى مِنَ الضَّلاَلِ وَ نُوراً مِنَ الْعَمَى وَ حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِینَ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِیمَ
و همانا على بود که بعد از رسول اکرم امت را از ضلالت و گمراهى و کفر و نابینایى به مقام هدایت و بصیرت می رسانید او رشته محکم خدا و راه مستقیم حق براى امت است
لاَ یُسْبَقُ بِقَرَابَهٍ فِی رَحِمٍ وَ لاَ بِسَابِقَهٍ فِی دِینٍ وَ لاَ یُلْحَقُ فِی مَنْقَبَهٍ مِنْ مَنَاقِبِهِ
هیچکس به قرابت با رسول (ص) بر او سبقت نیافته و در اسلام و ایمان بر او سبقت نگرفته و نه کسى به او در مناقب و اوصاف کمال خواهد رسید
یَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا وَ یُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِیلِ وَ لاَ تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَهُ لاَئِمٍ
تنها قدم بقدم از پى رسول اکرم على راه پیمود که درود خدا بر هر دو و بر آل اطهارشان باد و على است که بر تأویل جنگ می کند و در راه رضاى خدا از ملامت و سرزنش بدگویان باک ندارد
قَدْ وَتَرَ فِیهِ صَنَادِیدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ (نَاهَشَ) ذُؤْبَانَهُمْ
و در راه خدا خونهاى صنادید و گردنکشان عرب را بخاک ریخت و شجعان و پهلوانانشان را به قتل رسانید و سرکشان را مطیع و منقاد کرد
فَأَوْدَعَ قُلُوبَهُمْ أَحْقَاداً بَدْرِیَّهً وَ خَیْبَرِیَّهً وَ حُنَیْنِیَّهً وَ غَیْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ (فَأَصَنَّتْ) (فَأَصَنَّ) عَلَى عَدَاوَتِهِ
و دلهایشان را پر از حقد و کینه از واقعه جنگ بدر و حنین و خیبر و غیره ساخت و در اثر آن کینه پنهانى در دشمن او قیام کردند
وَ أَکَبَّتْ عَلَى مُنَابَذَتِهِ حَتَّى قَتَلَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ
و به مبارزه و جنگ با او هجوم آوردند تا آنکه ناگزیر او هم با عهد شکنان امت و با ظالمان و ستمکاران و با خوارج مرتد از دین در نهروان بقتال برخاست
وَ لَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَى (الْأَشْقِیَاءِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ) الْآخِرِینَ یَتْبَعُ أَشْقَى الْأَوَّلِینَ
و چون نوبت اجلش فرا رسید و شقیترین خلق آخر عالم به پیروى شقیترین خلق اول
لَمْ یُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی الْهَادِینَ بَعْدَ الْهَادِینَ
فرمان رسول اکرم صلى الله علیه و آله را امتثال نکردند و درباره هادیان خلق یکى بعد از دیگر
وَ الْأُمَّهُ مُصِرَّهٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَهٌ عَلَى قَطِیعَهِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وَلَدِهِ إِلاَّ الْقَلِیلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَایَهِ الْحَقِّ فِیهِمْ
و امت همه کمر بر دشمنى آنها بسته و متفق شدند بر قطع رحم پیغمبر (ص) و دور کردن اولاد طاهرینش جز قلیلى از مؤمنان حقیقى که حق اولاد رسول را رعایت کردند
فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِیَ مَنْ سُبِیَ وَ أُقْصِیَ مَنْ أُقْصِیَ
تا آنکه بظلم ستمکاران امت گروهى کشته و جمعى اسیر و فرقهاى دور از وطن شدند
وَ جَرَى الْقَضَاءُ لَهُمْ بِمَا یُرْجَى لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَهِ إِذْ کَانَتِ الْأَرْضُ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَ الْعَاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ
و قلم قضا بر آنها جارى شد به چیزى که امید از آن حسن ثواب و پاداش نیکو است چون زمین ملک خداست و هر که از بندگان را بخواهد وارث ملک زمین خواهد کرد عاقبت نیک عالم با اهل تقوى است
وَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ کَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولاً وَ لَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
و پروردگار ما از هر نقص و آلایش پاک و منزه است و وعده او قطعى و محقق الوقوع است و ابدا در وعده پروردگار خلاف نیست و در هر کار در کمال اقتدار و علم و حکمت است
فَعَلَى الْأَطَائِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ
پس باید بر پاکان اهل بیت پیغمبر و على صلى الله علیهما و آله ما گریه کنند
وَ إِیَّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ (فَلْتَدُرَّ) الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَضِجُّ (یَضِجَّ) الضَّاجُّونَ وَ یَعِجُّ (یَعِجَّ) الْعَاجُّونَ
و بر آن مظلومان عالم ندبه و افغان کنند و براى مثل آن بزرگواران اشک از دیدگان بارند و ناله و زارى و ضجه و شیون از دل برکشند
أَیْنَ الْحَسَنُ أَیْنَ الْحُسَیْنُ أَیْنَ أَبْنَاءُ الْحُسَیْنِ صَالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِقٍ
که کجاست حسن بن على کجاست حسین بن على کجایند فرزندان حسین آن پاکان عالم که هر یک بعد از دیگرى رهبر راه خدا و برگزیده از خلق خدا بودند
أَیْنَ السَّبِیلُ بَعْدَ السَّبِیلِ أَیْنَ الْخِیَرَهُ بَعْدَ الْخِیَرَهِ أَیْنَ الشُّمُوسُ الطَّالِعَهُ أَیْنَ الْأَقْمَارُ الْمُنِیرَهُ
کجا رفتند تابان خورشیدها و فروزان ماهها کجا رفتند درخشان ستارگان
أَیْنَ الْأَنْجُمُ الزَّاهِرَهُ أَیْنَ أَعْلاَمُ الدِّینِ وَ قَوَاعِدُ الْعِلْمِ أَیْنَ بَقِیَّهُ اللَّهِ الَّتِی لاَ تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَهِ الْهَادِیَهِ
کجا رفتند آن رهنمایان دین و ارکان علم و دانش کجاست حضرت بقیه الله که عالم خالى از عترت هادى امت نخواهد بود
أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَهِ أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقَامَهِ الْأَمْتِ وَ الْعِوَجِ
کجاست آنکه براى برکندن ریشه ظالمان و ستمگران عالم مهیا گردید کجاست آنکه منتظریم اختلاف و کج رفتاریها را به راستى اصلاح کند
أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَهِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ أَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِیدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ
کجاست آنکه امید داریم اساس ظلم و عدوان را از عالم براندازد و کجاست آنکه براى تجدید فرایض و سنن ذخیره است
أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ (الْمُتَّخَذُ) لِإِعَادَهِ الْمِلَّهِ وَ الشَّرِیعَهِ أَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْیَاءِ الْکِتَابِ وَ حُدُودِهِ
کجاست آنکه براى برگردانیدن ملت و شریعت مقدس اسلام اختیار گردیده کجاست آنکه آرزومندیم کتاب آسمانى قرآن و حدود آن را احیا سازد
أَیْنَ مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِهِ أَیْنَ قَاصِمُ شَوْکَهِ الْمُعْتَدِینَ أَیْنَ هَادِمُ أَبْنِیَهِ الشِّرْکِ وَ النِّفَاقِ
کجاست آنکه دین و ایمان و اهل ایمان را زنده گرداند کجاست آنکه شوکت ستمکاران را درهم می شکند کجاست آنکه بنا و سازمانهاى شرک و نفاق را ویران می کند
أَیْنَ مُبِیدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَ الْعِصْیَانِ وَ الطُّغْیَانِ أَیْنَ حَاصِدُ فُرُوعِ الْغَیِّ وَ الشِّقَاقِ (النِّفَاقِ)
کجاست آنکه اهل فسق و عصیان و ظلم و طغیان را نابود می گرداند کجاست آنکه نهال گمراهى و دشمنى و عناد را از زمین بر می کند
أَیْنَ طَامِسُ آثَارِ الزَّیْغِ وَ الْأَهْوَاءِ أَیْنَ قَاطِعُ حَبَائِلِ الْکِذْبِ (الْکَذِبِ) وَ الاِفْتِرَاءِ
کجاست آنکه آثار اندیشه باطل و هواهاى نفسانى را محو و نابود می‌سازد کجاست آنکه حبل و دسیسه هاى دروغ و افتراء را از ریشه قطع خواهد کرد
أَیْنَ مُبِیدُ الْعُتَاهِ وَ الْمَرَدَهِ أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنَادِ وَ التَّضْلِیلِ وَ الْإِلْحَادِ أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ
کجاست آنکه متکبران سرکش عالم را هلاک و نابود می گرداند کجاست آنکه مردم ملحد معاند با حق را و گمراه کننده خلق را ریشه کن خواهد کرد کجاست آنکه دوستان خدا را عزیز و دشمنان خدا را ذلیل خواهد کرد
أَیْنَ جَامِعُ الْکَلِمَهِ (الْکَلِمِ) عَلَى التَّقْوَى أَیْنَ بَابُ اللَّهِ الَّذِی مِنْهُ یُؤْتَى
کجاست آنکه مردم را بر وحدت کلمه تقوى و دین مجتمع می سازد کجاست باب اللهى که از آن درگاه وارد می شوند
أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِی إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْأَوْلِیَاءُ أَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
کجاست آن وجه اللهى که دوستان خدا بسوى او روى آورند کجاست آن وسیله حق که بین آسمان و زمین پیوسته است
أَیْنَ صَاحِبُ یَوْمِ الْفَتْحِ وَ نَاشِرُ رَایَهِ الْهُدَى أَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاَحِ وَ الرِّضَا
کجاست صاحب روز فتح و برافرازنده پرچم هدایت در جهانیان کجاست آنکه پریشانیهاى خلق را اصلاح و دلها را خشنود می سازد
أَیْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِیَاءِ أَیْنَ الطَّالِبُ (الْمُطَالِبُ) بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاَءَ
کجاست آنکه از ظلم و ستم امت بر پیغمبران و اولاد پیغمبران دادخواهى می کند کجاست آنکه از خون شهید کربلا انتقام خواهد کشید
أَیْنَ الْمَنْصُورُ عَلَى مَنِ اعْتَدَى عَلَیْهِ وَ افْتَرَى
کجاست آنکه خدا بر متعدیان و مفتریان و ستمکارانش او را مظفر و منصور می گرداند
أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا أَیْنَ صَدْرُ الْخَلاَئِقِ (الْخَلاَئِفِ) ذُو الْبِرِّ وَ التَّقْوَى
کجاست آنکه دعاى خلق پریشان و مضطر را اجابت می کند کجاست امام قائم و صدر نشین عالم داراى نیکوکارى و تقوى
أَیْنَ ابْنُ النَّبِیِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِیجَهَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَهَ الْکُبْرَى
کجاست فرزند پیغمبر محمد مصطفى (ص) و فرزند على مرتضى و فرزند خدیجه بلند مقام و فرزند فاطمه زهرا بزرگترین زنان عالم
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی لَکَ الْوِقَاءُ وَ الْحِمَى یَا ابْنَ السَّادَهِ الْمُقَرَّبِینَ یَا ابْنَ النُّجَبَاءِ الْأَکْرَمِینَ
پدر و مادرم فداى تو و جانم نگهدار و حامی ذات پاک تو باد اى فرزند بزرگان مقربان خدا اى فرزند اصیل و شریف و بزرگوارترین اهل عالم
یَا ابْنَ الْهُدَاهِ الْمَهْدِیِّینَ (الْمُهْتَدِینَ) یَا ابْنَ الْخِیَرَهِ الْمُهَذَّبِینَ یَا ابْنَ الْغَطَارِفَهِ الْأَنْجَبِینَ
اى فرزند هادیان هدایت یافته اى فرزند بهترین مردان مهذب اى فرزندمهتران شرافتمندان خلق
یَا ابْنَ الْأَطَائبِ الْمُطَهَّرِینَ (الْمُسْتَظْهَرِینَ) یَا ابْنَ الْخَضَارِمَهِ الْمُنْتَجَبِینَ یَا ابْنَ الْقَمَاقِمَهِ الْأَکْرَمِینَ (الْأَکْبَرِینَ)
اى فرزند نیکوترین پاکان عالم اى فرزند جوانمردان برگزیدگان اى فرزند مهتر گرامی تران
یَا ابْنَ الْبُدُورِ الْمُنِیرَهِ یَا ابْنَ السُّرُجِ الْمُضِیئَهِ یَا ابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَهِ یَا ابْنَ الْأَنْجُمِ الزَّاهِرَهِ
اى فرزند تابان ماه ها و فروزان چراغها و درخشان ستارگان
یَا ابْنَ السُّبُلِ الْوَاضِحَهِ یَا ابْنَ الْأَعْلاَمِ اللاَّئِحَهِ یَا ابْنَ الْعُلُومِ الْکَامِلَهِ یَا ابْنَ السُّنَنِ الْمَشْهُورَهِ
اى فرزند راه هاى روشن خدا اى فرزند نشانهاى آشکار حق اى فرزند علوم کامل الهى اى فرزند سنن و قوانین معروف آسمانى
یَا ابْنَ الْمَعَالِمِ الْمَأْثُورَهِ یَا ابْنَ الْمُعْجِزَاتِ الْمَوْجُودَهِ یَا ابْنَ الدَّلاَئِلِ الْمَشْهُودَهِ (الْمَشْهُورَهِ)
اى فرزند معالم و آثار ایمان که مذکور است اى فرزند معجزات محقق و موجود اى فرزند راهنمایان محقق و مشهود خلق
یَا ابْنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ یَا ابْنَ النَّبَإِ الْعَظِیمِ یَا ابْنَ مَنْ هُوَ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَى اللَّهِ عَلِیٌّ حَکِیمٌ
اى فرزند صراط مستقیم خدا اى فرزند نبأ عظیم اى فرزند کسى که در ام الکتاب نزد خدا على و حکیم است
یَا ابْنَ الْآیَاتِ وَ الْبَیِّنَاتِ یَا ابْنَ الدَّلاَئِلِ الظَّاهِرَاتِ یَا ابْنَ الْبَرَاهِینِ الْوَاضِحَاتِ الْبَاهِرَاتِ
اى فرزند آیات مبینات اى فرزند ادله روشن حق اى فرزند برهانهاى واضح و آشکار خدا
یَا ابْنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَاتِ یَا ابْنَ النِّعَمِ السَّابِغَاتِ یَا ابْنَ طه وَ الْمُحْکَمَاتِ یَا ابْنَ یس وَ الذَّارِیَاتِ
اى فرزند حجتهاى بالغه الهى اى فرزند نعمتهاى عام الهى اى فرزند طه و محکمات قرآن و یاسین و ذاریات
یَا ابْنَ الطُّورِ وَ الْعَادِیَاتِ یَا ابْنَ مَنْ دَنَا فَتَدَلَّى فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى دُنُوّاً وَ اقْتِرَاباً مِنَ الْعَلِیِّ الْأَعْلَى
اى فرزند سوره طور و عادیات اى فرزند مقام ختمی مرتبت (ص) که نسبت به حضرت على اعلاى الهى مقربترین مقام است
لَیْتَ شِعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَى بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَوْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًى
کاش می دانستم که کجا دلها به ظهور تو قرار و آرام خواهد یافت آیا به کدام سرزمین اقامت دارى آیا به زمین رضوا یا غیر آن یا به دیار ذو طوى متمکن گردیده اى
عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لاَ تُرَى وَ لاَ أَسْمَعَ (أَسْمَعُ) لَکَ حَسِیساً وَ لاَ نَجْوَى
بسیار سخت است بر من که خلق را همه ببینم و تو را نبینم و هیچ از تو صدایى حتى آهسته هم به گوش من نرسد
عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ تُحِیطَ بِکَ دُونِیَ (لاَ تُحِیطَ بِی دُونَکَ) الْبَلْوَى وَ لاَ یَنَالَکَ مِنِّی ضَجِیجٌ وَ لاَ شَکْوَى
بسیار سخت است بر من بواسطه فراق تو نزدیک من رنج و بلوى احاطه کند و ناله زار من به حضرتت نرسد – و شکوه به تو نتوانم
بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنَّا بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ (یَنْزَحُ) عَنَّا
به جانم قسم که تو آن حقیقت پنهانى که دور از ما نیستى به جانم قسم که تو آن شخص جدا از مایى که ابدا جدا نیستى
بِنَفْسِی أَنْتَ أُمْنِیَّهُ شَائِقٍ یَتَمَنَّى مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهٍ ذَکَرَا فَحَنَّا بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ عَقِیدِ عِزٍّ لاَ یُسَامَى
به جانم قسم که تو همان آرزوى قلبى و مشتاق الیه مرد و زن اهل ایمانى که هر دلى از یادت ناله شوق میزند به جانم قسم که تو از سرشت عزتى که بر شما هیچکس برترى نخواهد یافت
بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ أَثِیلِ مَجْدٍ لاَ یُجَارَى (یُحَاذَى) بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ تِلاَدِ نِعَمٍ لاَ تُضَاهَى
و رکن اصیل مجد و شرافت هستید که هیچکس همانند شما نخواهد گردید به جانم قسم که تو از آن نعمتهاى خاص خدایى که مثل و مانند نخواهد داشت
بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ نَصِیفِ شَرَفٍ لاَ یُسَاوَى إِلَى مَتَى أَحَارُ (أَجْأَرُ) فِیکَ یَا مَوْلاَیَ
به جانم قسم که تو از آن خاندان عدالت و شرفى که احدى برابرى با شما نتواند کرد اى مولاى من تا کى در شما حیران و سرگردان باشم
وَ إِلَى مَتَى وَ أَیَّ خِطَابٍ أَصِفُ فِیکَ وَ أَیَّ نَجْوَى عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أُجَابَ دُونَکَ وَ (أَوْ) أُنَاغَى
تا به کى و به چگونه خطابى درباره تو توصیف کنم و چگونه راز دل گویم اى مولاى من بر من بسى سخت است و مشکل که پاسخ از غیر تو یابم
عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَبْکِیَکَ وَ یَخْذُلَکَ الْوَرَى عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ یَجْرِیَ عَلَیْکَ دُونَهُمْ مَا جَرَى
سخت و مشکل است بر من که بگریم از تو و خلق تو را واگذارند سخت و مشکل است بر من که بر تو دون دیگرى این جریان پیش آمد
هَلْ مِنْ مُعِینٍ فَأُطِیلَ مَعَهُ الْعَوِیلَ وَ الْبُکَاءَ هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُسَاعِدَ جَزَعَهُ إِذَا خَلاَ
آیا کسى هست که مرا یارى کند تا بسى ناله فراق و فریاد و فغان طولانى از دل برکشم کسى هست که جزع و زارى کند
هَلْ قَذِیَتْ عَیْنٌ فَسَاعَدَتْهَا عَیْنِی عَلَى الْقَذَى هَلْ إِلَیْکَ یَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِیلٌ فَتُلْقَى
آیا چشمی می گرید تا چشم من هم با او مساعدت کند و زار زار بگرید اى پسر پیغمبر آیا بسوى تو راه ملاقاتى هست
هَلْ یَتَّصِلُ یَوْمُنَا مِنْکَ بِعِدَهٍ (بِغَدِهِ) فَنَحْظَى مَتَى نَرِدُ مَنَاهِلَکَ الرَّوِیَّهَ فَنَرْوَى
آیا امروز به فردایى می رسد که به دیدار جمالت محظوظ شویم آیا کى شود که بر جویبارهاى رحمت درآییم و سیراب شویم
مَتَى نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ مَائِکَ فَقَدْ طَالَ الصَّدَى مَتَى نُغَادِیکَ وَ نُرَاوِحُکَ فَنَقِرَّ عَیْناً (فَتَقَرَّ عُیُونُنَا)
کى شود که از چشمه آب زلال تو ما بهره مند شویم که عطش ما طولانى گشت کى شود که ما با تو صبح و شام کنیم تا چشم ما به جمالت روشن شود
مَتَى تَرَانَا (وَ) نَرَاکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى
کى شود که تو ما را و ما تو را ببینیم هنگامی که پرچم نصرت و فیروزى در عالم برافراشته اى
أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلاً
آیا خواهى دید که ما به گرد تو حلقه زده و تو با سپاه تمام روى زمین را پر از عدل و داد کرده باشى
وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَکَ هَوَاناً وَ عِقَاباً وَ أَبَرْتَ الْعُتَاهَ وَ جَحَدَهَ الْحَقِ
و دشمنانت را کیفر خوارى و عقاب بچشانى و سرکشان و کافران و منکران خدا را نابود گردانى
وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِینَ وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ
و ریشه متکبران عالم و ستمکاران جهان را از بیخ برکنى و ما با خاطر شاد به الحمد لله رب العالمین لب برگشاییم
اللَّهُمَّ أَنْتَ کَشَّافُ الْکُرَبِ وَ الْبَلْوَى وَ إِلَیْکَ أَسْتَعْدِی فَعِنْدَکَ الْعَدْوَى وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَهِ وَ الدُّنْیَا (الْأُولَى)
اى خدا تو برطرف کننده غم و اندوه دلهایى من از تو داد دل میخواهم که تویى دادخواه و تو خداى دنیا و آخرتى
فَأَغِثْ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ عُبَیْدَکَ الْمُبْتَلَى وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یَا شَدِیدَ الْقُوَى
بارى به داد ما برس اى فریادرس فریادخواهان بندگان ضعیف بلا و ستم رسیده را دریاب و سید او را براى او ظاهر گردان اى خداى بسیار مقتدر و توانا
وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى وَ بَرِّدْ غَلِیلَهُ یَا مَنْ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى وَ مَنْ إِلَیْهِ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى
لطف کن و ما را بظهورش از غم و اندوه و سوز دل برهان و حرارت قلب ما را فرو نشان اى خدایى که بر عرش استقرار ازلى دارى و رجوع همه عالم بسوى توست و منتهى بحضرت توست
اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُکَ التَّائِقُونَ (الشَّائِقُونَ) إِلَى وَلِیِّکَ الْمُذَکِّرِ بِکَ
اى خدا ما بندگان حقیرت مشتاق ظهور ولى توایم که او یادآور تو
وَ بِنَبِیِّکَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَهً وَ مَلاَذاً وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قِوَاماً وَ مَعَاذاً وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِینَ مِنَّا إِمَاماً
و رسول توست تو او را آفریده اى براى عصمت و نگاهدارى و پناه دین و ایمان ما و او را برانگیخته اى تا قوام و حافظ و پناه خلق باشد و او را براى اهل ایمان از ما بندگانت پیشوا قرار دادى
فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیَّهً وَ سَلاَماً وَ زِدْنَا بِذَلِکَ یَا رَبِّ إِکْرَاماً وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنَا مُسْتَقَرّاً وَ مُقَاماً
پس تو از ما بآن حضرت سلام و تحیت برسان و بدین واسطه مزید کرامت ما گردان و مقام آن حضرت را مقام و منزل شیعیان قرار ده
وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَکَ بِتَقْدِیمِکَ إِیَّاهُ أَمَامَنَا حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَکَ (جَنَّاتِکَ) وَ مُرَافَقَهَ الشُّهَدَاءِ مِنْ خُلَصَائِکَ
و بواسطه پیشوایى او بر ما نعمتت را تمام گردان تا آن بزرگوار به هدایتش ما را در بهشتهاى تو داخل سازد و با شهیدان راه تو و دوستان خاص تو رفیق گرداند
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ جَدِّهِ (وَ) رَسُولِکَ السَّیِّدِ الْأَکْبَرِ
اى خدا درود فرست بر محمد و آل محمد و باز هم درود فرست بر محمد جد امام زمان که رسول تو و سید و بزرگترین پیغمبران است
وَ عَلَى ( عَلِیٍّ ) أَبِیهِ السَّیِّدِ الْأَصْغَرِ وَ جَدَّتِهِ الصِّدِّیقَهِ الْکُبْرَى فَاطِمَهَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ
و بر على جد دیگرش که سید سلحشور حملهور در راه جهاد توست و بر جده او صدیقه کبرى فاطمه دختر حضرت محمد (ص)
وَ عَلَى مَنِ اصْطَفَیْتَ مِنْ آبَائِهِ الْبَرَرَهِ وَ عَلَیْهِ
و بر آنان که تو برگزیدى از پدران نیکوکار او بر همه آنان و بر او
أَفْضَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ وَ أَکْثَرَ وَ أَوْفَرَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ
بهتر و کاملتر و پیوسته و دائمی و بیشترو وافرترین درود و رحمتى فرست که بر احدى از برگزیدگان و نیکان خلقت چنین رحمتى کامل عطا کردى
وَ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاَهً لاَ غَایَهَ لِعَدَدِهَا وَ لاَ نِهَایَهَ لِمَدَدِهَا وَ لاَ نَفَادَ لِأَمَدِهَا
و باز رحمت و درود فرست بر او رحمتى که شمارش بى حد و انبساطش بى انتها باشد و زمانش بى پایان باشد
اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ بِهِ الْحَقَّ وَ أَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِلَ وَ أَدِلْ بِهِ أَوْلِیَاءَکَ وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَکَ
اى خدا و بواسطه وجود آن حضرت دین حق را پاینده دار و اهل باطل را محو و نابود ساز و دوستانت را با آن حضرت هدایت فرما و دشمنانت را بواسطه او ذلیل و خوار گردان
وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ وُصْلَهً تُؤَدِّی إِلَى مُرَافَقَهِ سَلَفِهِ
و اى خداى منان ما و او را پیوند و اتصالى کامل ده که منتهى شود به رفاقت ما با پدرانش
وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ یَمْکُثُ فِی ظِلِّهِمْ
و ما را از آن کسان قرار ده که چنگ به دامان آن بزرگواران زده است و در سایه آنان زیست می کند
وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِیَهِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ وَ الاِجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَعْصِیَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِرِضَاهُ
و ما را بر اداء حقوق آن حضرتش و جهد و کوشش در طاعتش و دورى از عصیانش یارى فرما و بر ما به رضا و خشنودى آن حضرت منت گذار
وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَیْرَهُ مَا نَنَالُ بِهِ سَعَهً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزاً عِنْدَکَ
و رأفت و مهربانى و دعاء خیر و برکت وجود مقدسش را به ما موهبت فرما تا بدین واسطه ما به رحمت واسعه و فوز سعادت نزد تو نایل شویم
وَ اجْعَلْ صَلاَتَنَا بِهِ مَقْبُولَهً وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَهً وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَاباً
و بواسطه آن حضرت نماز ما را مقبول و گناهان ما را آمرزیده و دعاى ما را مستجاب ساز
وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَهً وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّهً وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّهً
و روزیهاى ما را بواسطه او وسیع و هم و غم ما را برطرف و حاجتهاى ما را برآورده گردان
وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنَا إِلَیْکَ
و بر ما به وجه کریم اقبال و توجه فرما و تقرب و توسل ما را بسوى خود بپذیر
وَ انْظُرْ إِلَیْنَا نَظْرَهً رَحِیمَهً نَسْتَکْمِلْ بِهَا الْکَرَامَهَ عِنْدَکَ
و بر ما به رحمت و لطف نظر فرما تا ما بدان نظر لطف کرامت نزد تو را به حد کمال رسانیم
ثُمَّ لاَ تَصْرِفْهَا عَنَّا بِجُودِکَ وَ اسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِکَأْسِهِ وَ بِیَدِهِ
آنگاه دیگر هرگز نظر لطف را از ما به کرمت باز مگیر و ما را از حوض کوثر جدش پیغمبر صلى الله علیه و آله به کاسه او و به دست او سیراب کن
رَیّاً رَوِیّاً هَنِیئاً سَائِغاً لاَ ظَمَأَ بَعْدَهُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
سیرابى کامل گوارایى خوش که بعد از آن سیراب شدن دیگر تشنه نشویم اى مهربانترین مهربانان عالم.
پس نماز زیارت بجا می آورى بنحوى که گذشت و دعا می کنى به آنچه خواهى که به اجابت خواهد رسید إن شاء الله
دعای ندبه (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب السابع و الثلاثون فیما نذکره من وظائف یوم عید الفطر؛ فصل فیما نذکره من صفه صلاه العید، دعاء آخر بعد صلاه العید و یدعى به فی الأعیاد الأربعه
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و وظایف مخصوص روز عید فطر؛ فصل نوزدهم، ویژگی نماز عید، در ادامه فصل، دعای(ندبه) بعد نماز عید که در چهار عید (قربان، فطر، غدیر و جمعه) خوانده می‌شود، را بیان می کنیم:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَ لَهُ الْحَمْدُ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِیِّهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً
سپاس خدایى را که معبودى جز او نیست و ستایش ویژه‌ى او است که پروردگار جهانیان است و درود و سلام خدا بر حضرت محمّد، پیامبر او و خاندانش چنانکه باید.
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا جَرَى بِهِ قَضَاؤُکَ فِی أَوْلِیَائِکَ الَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِکَ وَ دِینِکَ
خداوندا، ستایش براى تو در برابر آنچه سرنوشت حتمی تو درباره‌ى دوستانت رقم زد، کسانى که براى خود و دین خود خالص گردانیدى،
إِذَا اخْتَرْتَ لَهُمْ جَزِیلَ مَا عِنْدَکَ مِنَ النَّعِیمِ الْمُقِیمِ الَّذِی لَا زَوَالَ لَهُ وَ لَا اضْمِحْلَالَ
آن هنگام که [یا: زیرا]نعمت پایدار و سترگ [یا: فراوان]خود را که نیستى و نابودى در آن راه ندارد، براى آنان برگزیدى،
بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیْهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجَاتِ هَذِهِ الدُّنْیَا الدَّنِیَّهِ وَ زُخْرُفِهَا وَ زِبْرِجِهَا فَشَرَطُوا لَکَ ذَلِکَ
بعد از آنکه با آنان شرط کردى که در مراتب این دنیاى پست و پیرایه‌ها و آرایه‌هاى آن زهد ورزند و آنان نیز این شرط تو را پذیرفتند
وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفَاءَ بِهِ فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ وَ قَدَّمْتَ [وَ قَدَّرْتَ] لَهُمُ الذِّکْرَ الْعَلِیَّ وَ الثَّنَاءَ الْجَلِیَّ
و دانستى که بدان وفا خواهند نمود، آنگاه آنان را پذیرفته و مقرّب درگاه گردانیده و آوازه‌ى بلند و ستایش آشکار براى آنان مقدّر نمودى [از پیش مقرّر داشتى]
وَ أَهْبَطْتَ عَلَیْهِمْ مَلَائِکَتَکَ وَ أَکْرَمْتَهُمْ [کَرَّمْتَهُمْ] بِوَحْیِکَ وَ رَفَدْتَهُمْ بِعِلْمِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الذَّرَائِعَ [الذَّرِیعَهَ] إِلَیْکَ وَ الْوَسِیلَهَ إِلَى رِضْوَانِکَ
و فرشتگان خود را بر آنان فروفرستادى و با وحى خود گرامی داشتى و دانش خود را به آنان ارزانى داشتى و آنان را واسطه‌ى خویش و وسیله‌ى رسیدن به خشنودى‌ات قرار دادى؛
فَبَعْضٌ أَسْکَنْتَهُ جَنَّتَکَ إِلَى أَنْ أَخْرَجْتَهُ مِنْهَا
برخى را در بهشت جاى دادى تا این‌که او را از آن بیرون راندى؛
وَ بَعْضٌ [وَ بَعْضُهُمْ] حَمَلْتَهُ فِی فُلْکِکَ وَ نَجَّیْتَهُ وَ مَنْ آمَنَ مَعَهُ [مَعَ مَنْ آمَنَ] مِنَ الْهَلَکَهِ بِرَحْمَتِکَ
و پاره‌اى را در کشتى جاى دادى و او و کسانى را که همراه با او [به خدا]ایمان آورده بودند، به رحمتت از نابودى رهانیدى؛
وَ بَعْضٌ اتَّخَذْتَهُ لِنَفْسِکَ خَلِیلًا وَ سَأَلَکَ لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْآخِرِینَ فَأَجَبْتَهُ
و بعضى را به عنوان دوست صمیمی خود برگزیدى و از تو زبان صادقانه در میان آیندگان طلب کرد
وَ جَعَلْتَ ذَلِکَ عَلِیّاً وَ بَعْضٌ کَلَّمْتَهُ مِنْ شَجَرَهٍ تَکْلِیماً وَ جَعَلْتَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ رِدْءاً وَ وَزِیراً
و تو او را بلندپایه قرار دادى؛ و با برخى از درخت چنانکه باید سخن گفتى و برادر او را یاور و وزیر او گردانیدى؛
وَ بَعْضٌ أَوْلَدْتَهُ مِنْ غَیْرِ أَبٍ وَ آتَیْتَهُ الْبَیِّنَاتِ وَ أَیَّدْتَهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ
و بعضى را بدون پدر، از مادر به دنیا آوردى و معجزه‌هاى خود را به او دادى و به روح قدسى مؤیّد ساختى
وَ کُلًّا [وَ کُلٌ] شَرَعْتَ لَهُ شَرِیعَهً وَ نَهَجْتَ لَهُ مِنْهَاجاً [مِنْهَاجَهُ] وَ تَخَیَّرْتَ لَهُ وَصِیّاً [أَوْصِیَاءَ]
و براى هریک آیین و شیوه‌اى ویژه مقرّر نمودى و جانشینانى برگزیدى
مُسْتَحْفِظاً بَعْدَ مُسْتَحْفِظٍ مِنْ مُدَّهٍ إِلَى مُدَّهٍ إِقَامَهً لِدِینِکَ وَ حُجَّهً عَلَى عِبَادِکَ
که از [دین و آیین پیامبران]در گذر زمان نگاهبانى کنند، تا دینت را استوار گردانیده و حجت بر بندگانت باشند
وَ لِئَلَّا یَزُولَ الْحَقُّ عَنْ مَقَرِّهِ وَ یَغْلِبَ الْبَاطِلُ عَلَى أَهْلِهِ
و نیز براى این‌که مبادا حق از جایگاه خود دگرگون شده و باطل بر اهل حق چیره گردد
وَ لَا [وَ لِئَلَّا] یَقُولَ أَحَدٌ لَوْ لا أَرْسَلْتَ إِلَیْنا رَسُولًا مُنْذِراً وَ أَقَمْتَ لَنَا عَلَماً هَادِیاً
و مبادا این‌که کسى بگوید: «اى کاش! فرستاده‌ى بیم‌دهنده‌اى را به‌سوى ما گسیل می‌داشتى و نشانه‌ى هدایتگر را در میان ما می‌نشاندى،
(فَنَتَّبِعَ آیاتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَ نَخْزى)[1]
تا پیش از دچار شدن به خوارى و رسوایى، از نشانه‌هاى تو پیروى می‌کردیم.»
إِلَى أَنِ انْتَهَیْتَ بِالْأَمْرِ إِلَى حَبِیبِکَ وَ نَجِیبِکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
تا این‌که سرانجام محبوب و برگزیده‌ات حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-را گسیل داشتى
فَکَانَ [وَ کَانَ] کَمَا انْتَجَبْتَهُ سَیِّدَ مَنْ خَلَقْتَهُ وَ صَفْوَهَ مَنِ اصْطَفَیْتَهُ وَ أَفْضَلَ مَنِ اجْتَبَیْتَهُ وَ أَکْرَمَ مَنِ اعْتَمَدْتَهُ
و او همان گونه که تو برگزیده بودى، سرور همه‌ى آفریده‌ها و برگزیده‌ى برگزیدگان و برترین زبدگان و گرامی‌ترین شخصیت مورد اعتماد تو بود؛
قَدَّمْتَهُ عَلَى أَنْبِیَائِکَ وَ بَعَثْتَهُ إِلَى الثَّقَلَیْنِ مِنْ عِبَادِکَ وَ أَوْطَأْتَهُ مَشَارِقَکَ وَ مَغَارِبَکَ
[از این‌رو]او را بر پیامبرانت مقدّم داشتى و به‌سوى دو نوع آفریده‌ى گرانبار از بندگانت [جنّیان و انسان‌ها]برانگیختى و مشرق و مغرب نقاط گوناگون را زیر پاى او گذاشتى
وَ سَخَّرْتَ لَهُ الْبُرَاقَ وَ عَرَجْتَ بِرُوحِهِ إِلَى سَمَائِکَ وَ أَوْدَعْتَهُ عِلْمَ مَا کَانَ وَ مَا یَکُونُ إِلَى انْقِضَاءِ خَلْقِکَ
و «براق» را رام او گردانیدى و [روح]او را به آسمان بالا بردى و دانش رخدادهاى گذشته و آینده تا پایان آفرینش را به او سپردى،
ثُمَّ نَصَرْتَهُ بِالرُّعْبِ وَ حَفَفْتَهُ بِجَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ الْمُسَوِّمِینَ مِنْ مَلَائِکَتِکَ
آنگاه با افکندن بیم و هراس [در دل مخالفان]او را یارى کردى و جبرئیل و میکائیل و فرشتگان مشخص خود را در گرداگرد او قرار دادى
وَ وَعَدْتَهُ أَنْ تُظْهِرَ دِینَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ وَ ذَلِکَ بَعْدَ أَنْ بَوَّأْتَهُ مُبَوَّأَ صِدْقٍ مِنْ أَهْلِهِ
و به او نوید دادى که دین او را بر تمامی ادیان چیره خواهى نمود، اگرچه مشرکان از این امر ناخوشایند باشند. و این همه بعد از آن بود که او را در جایگاه درست و مطابق با واقع از خاندانش نشاندى
وَ جَعَلْتَ لَهُ وَ لَهُمْ (أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّهَ مُبارَکاً وَ هُدىً لِلْعالَمِینَ
و اولین خانه‌اى را که براى مردم نهاده شده است، براى او و آنان قرار دادى، خانه‌اى خجسته و هدایتگر جهانیان که در «بکّه» قرار دارد
فِیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً)[2]
و نشانه‌هاى روشن، از جمله جایگاه ایستادن حضرت ابراهیم در آن وجود دارد و هرکس در آن وارد گردد، ایمن است
وَ قُلْتَ (إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً)[3]
و نیز فرمودى: «خداوند اراده کرده است که پلیدى را از شما خاندان بزداید و چنانکه باید پاکیزه‌تان گرداند.»
وَ جَعَلْتَ أَجْرَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ [صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ] مَوَدَّتَهُمْ فِی کِتَابِکَ
و نیز در کتاب خود پاداش حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-را دوستى آنان یاد کرده
فَقُلْتَ (قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبى)[4] وَ قُلْتَ (ما سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ)[5]
و فرمودى: «بگو: در برابر آن [رسالت]جز دوستى نزدیکان [خود] پاداشى از شما نمی‌خواهم.» و نیز فرمودى: «هر پاداشى از شما خواستم، به نفع شما است.»
وَ قُلْتَ (ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَنْ شاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبِیلًا)[6]
و همچنین فرمودى: «پاداشى از شما نخواستم جز براى این‌که هرکس خواست، به‌سوى پروردگارش راهى گردد.»
فَکَانُوا [وَ کَانُوا] هُمُ السَّبِیلَ إِلَیْکَ وَ الْمَسْلَکَ إِلَى رِضْوَانِکَ
بر این اساس، آنان راه تو و طریق خشنودى تواند؛
فَلَمَّا انْقَضَتْ أَیَّامُهُ أَقَامَ وَلِیَّهُ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ صَلَوَاتُکَ [صَلَوَاتُ اللَّهِ] عَلَیْهِمَا [وَ عَلَى] وَ آلِهِمَا هَادِیاً
لذا وقتى روزگار او [رسول اکرم-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-]به سرآمد، جانشین خود علىّ بن ابى طالب -درودهاى خدا بر آن دو و خاندان ایشان-را به عنوان هدایتگر [بعد از خود، به‌جاى خویش]نشاند،
إِذْ کَانَ هُوَ الْمُنْذِرُ (وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ)[7] فَقَالَ وَ الْمَلَأُ أَمَامَهُ مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ
زیرا او بیم‌دهنده است و هر گروهى نیاز به هدایتگر دارند. از این‌رو، درحالى‌که مردم در پیشاروى او بودند، فرمود: «هرکس که من مولاى اویم، علىّ مولاى او است.
اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ
خداوندا، هرکس با او دوستى ورزد، دوستش بدار و هرکس با او دشمنى ورزد، دشمنش بدار و هرکس که او را یارى کند، یارى کن و هرکس از یارى او دست بکشد، یارى منما.»
وَ قَالَ مَنْ کُنْتُ أَنَا نَبِیَّهُ [کُنْتُ نَبِیَّهُ] فَعَلِیٌّ أَمِیرُهُ وَ قَالَ أَنَا وَ عَلِیٌّ مِنْ شَجَرَهٍ وَاحِدَهٍ وَ سَائِرُ النَّاسِ مِنْ شَجَرِ شَتَّى
و نیز فرمود: «هرکس که من پیامبر اویم، على امیر او است.» و نیز فرمود: «من و على از یک درختیم و سایرین از درختهاى گوناگون.»
وَ أَحَلَّهُ مَحَلَّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى فَقَالَ أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِیَّ بَعْدِی
و او را نسبت به خود، به‌جاى هارون نسبت به موسى، نشاند و فرمود: «منزلت تو نسبت به من، همانند منزلت هارون نسبت به موسى است، جز این‌که بعد از من دیگر پیامبرى وجود ندارد.»
وَ زَوَّجَهُ ابْنَتَهُ سَیِّدَهَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ وَ أَحَلَّ لَهُ مِنْ مَسْجِدِهِ مَا حَلَّ لَهُ وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَهُ
و دخترش، سرور زنان جهان را به همسرى او درآورد و آنچه از مسجدش براى خود او حلال بود، براى على-درود بر او-نیز حلال شمرد و همه‌ى درها [یى را که به مسجدش باز می‌شد]جز در على را بست،
ثُمَّ أَوْدَعَهُ عِلْمَهُ وَ حِکْمَتَهُ فَقَالَ أَنَا مَدِینَهُ الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْحِکْمَهَ [الْمَدِینَهَ] فَلْیَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا
آنگاه دانش و حکمت خود را به او سپرد و فرمود: «من شهر دانش هستم و على درب آن است. بنابراین، هرکس خواهان ورود به شهر [جویاى حکمت]است، باید از درب آن وارد شود.»
ثُمَّ قَالَ لَهُ أَنْتَ أَخِی وَ وَصِیِّی وَ وَارِثِی لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی وَ دَمُکَ مِنْ دَمِی
سپس خطاب به او فرمود: «تو، برادر و جانشین و وارث من هستى، گوشت و خون تو از گوشت و خون من است
وَ سِلْمُکَ سِلْمِی وَ حَرْبُکَ حَرْبِی وَ الْإِیمَانُ مُخَالِطٌ لَحْمَکَ وَ دَمَکَ کَمَا خَالَطَ لَحْمِی وَ دَمِی
و آشتى با تو، آشتى با من و جنگ با تو، جنگ با من است و ایمان چنانکه با گوشت و خون من آمیخته، با گوشت و خون تو آمیخته است
وَ أَنْتَ غَداً عَلَى الْحَوْضِ خَلِیفَتِی وَ أَنْتَ تَقْضِی دَیْنِی وَ تُنْجِزُ عِدَاتِی
و تو فردا [ى قیامت]در کنار حوض [کوثر] جانشین من خواهى بود و وامم را ادا خواهى کرد و به وعده‌هایم وفا خواهى نمود
وَ شِیعَتُکَ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ مُبْیَضَّهً وُجُوهُهُمْ حَوْلِی فِی الْجَنَّهِ وَ هُمْ جِیرَانِی
و شیعیان تو بر منبرهایى از نور با چهره‌هاى سپید و درخشان در بهشت، گرداگرد و همسایه‌ى من خواهند بود.
وَ لَوْ لَا أَنْتَ یَا عَلِیُّ لَمْ یُعْرَفِ الْمُؤْمِنُونَ بَعْدِی
اى على، اگر تو نبودى، بعد از من مؤمنان شناخته نمی‌شدند.»
وَ کَانَ بَعْدَهُ هُدًى مِنَ الضَّلَالِ وَ نُوراً مِنَ الْعَمَى وَ حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِینِ وَ صِرَاطَهُ الْمُسْتَقِیمَ
و [بدین‌سان]على-درود بر او-بعد از پیامبر اکرم-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-هدایتگر مردم از گمراهى و روشنگر نابینایى آنان و ریسمان استوار خدا و راه راست او بود
لَا یُسْبَقُ بِقَرَابَهٍ فِی رَحِمٍ وَ لَا بِسَابِقَهٍ فِی دِینٍ وَ لَا یُلْحَقُ فِی مَنْقَبَهٍ مِنْ مَنَاقِبِهِ
و هیچکس در نزدیکى به واسطه‌ى خویشاوندى و پیشى گرفتن در دین، بر او سبقت نجست و در هیچ‌یک از صفات ستوده‌اش به او نپیوست،
یَحْذُو حَذْوَ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا [صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ] وَ یُقَاتِلُ عَلَى التَّأْوِیلِ وَ لَا تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَهُ لَائِمٍ
گام در جاى گام رسول خدا-درود خداوند بر آن دو و خاندان ایشان [-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-]-می‌گذاشت و براساس تأویل [و باطن قرآن]پیکار می‌کرد و در [راه خشنودى] خدا از نکوهش هیچ سرزنش‌کننده‌اى بیم نداشت.
قَدْ وَتَرَ فِیهِ صَنَادِیدَ الْعَرَبِ وَ قَتَلَ أَبْطَالَهُمْ وَ نَاوَشَ [نَاهَشَ] ذُؤْبَانَهُمْ
در [راه خشنودى]خدا، سردمداران عرب را لرزاند و تاراند و پهلوانان آنان را کشت و با گرگان آنها سرپنجه نرم کرد
فَأَوْدَعَ [وَ أَوْدَعَ] قُلُوبَهُمْ أَحْقَاداً بَدْرِیَّهً وَ خَیْبَرِیَّهً وَ حُنَیْنِیَّهً وَ غَیْرَهُنَّ فَأَضَبَّتْ [فأصبت] عَلَى عَدَاوَتِهِ
و کینه‌هاى جنگ «بدر» و «خیبر» و «حنین» و غیره را در دل‌هاى آنان به ودیعه گذاشت. از این‌رو، عرب‌ها بر دشمنى با او هجوم آورده
وَ أَکَبَّتْ عَلَى مُبَارَزَتِهِ [مُنَابَذَتِهِ] حَتَّى قَتَلَ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ
و بر ستیز با او روى آوردند، تا این‌که پیمان‌شکنان و ستمگران و خوارج را کشت
وَ لَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وَ قَتَلَهُ أَشْقَى الْأَشْقِیَاءِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ [إِلَى] الْآخِرِینَ یَتْبَعُ أَشْقَى الْأَوَّلِینَ
و هنگامی که مدت عمرش را به سر آورد و شقى‌ترین افراد [از میان نسل‌هاى پیشین و]نسل‌هاى اخیر به پیروى از شقى‌ترین فرد از میان پیشینیان [پى‌کننده‌ى ناقه‌ى صالح پیامبر]او را به قتل رساند،
لَمْ یُمْتَثَلْ أَمْرُ الرَّسُولِ [رَسُولِ اللَّهِ] صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فِی الْهَادِینَ بَعْدَ الْهَادِینَ
دیگر فرمان رسول خدا-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-درباره‌ى هدایتگران بعد از او، یکى پس از دیگرى مورد اطاعت قرار نگرفت
وَ الْأُمَّهُ مُصِرَّهٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَهٌ عَلَى قَطِیعَهِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وُلْدِهِ إِلَّا الْقَلِیلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَایَهِ الْحَقِّ فِیهِمْ
و امّت بر دشمنى او اصرار ورزیده و بر قطع ارتباط با او و طرد فرزندانش متّفق شدند، به جز افراد اندک که به رعایت حق درباره‌ى آنان، وفا نمودند
فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِیَ مَنْ سُبِیَ وَ أُقْصِیَ مَنْ أُقْصِیَ
و در نتیجه تعدادى کشته شدند و گروهى به اسارت رفتند و برخى تبعید شدند
وَ جَرَى الْقَضَاءُ لَهُمْ بِمَا یُرْجَى لَهُ حُسْنُ الْمَثُوبَهِ [وَ] إِذْ کَانَتِ الْأَرْضُ (لِلَّهِ یُورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ)[8]
و قضاى الهى در مورد آنان به‌گونه‌اى جارى شد که امید پاداش نیک از آن می‌رود، زیرا زمین از آن خدا است و آن را براى هریک از بندگانش که بخواهد، به ارث می‌گذارد و فرجام کار از آن تقواپیشگان است
وَ (سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا)[9] (وَ لَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ)[10] وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
و منزه باد پروردگار ما، که وعده‌ى او قطعا انجام شدنى است و هرگز خداوند خلف وعده نمی‌کند و او سربلند و فرزانه است.
فَعَلَى الْأَطَایِبِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمَا وَ آلِهِمَا فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ
بنابراین، سزا است که گریه‌کنندگان بر پاکان اهل بیت محمّد و على-درود خدا بر آن دو و خاندان ایشان-بگریند و ناله‌کنندگان ناله سر دهند
وَ إِیَّاهُمْ فَلْیَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ لِمِثْلِهِمْ فَلْتُذْرَفِ [فَلْتَدِرَّ] الدُّمُوعُ وَ لْیَصْرُخِ الصَّارِخُونَ وَ یَضِجَّ الضَّاجُّونَ وَ یَعِجَّ العَاجُّونَ
و اشک‌ها براى امثال آنان روان گردد و فریادکشان به فریاد آیند و شیوه‌کنان شیون سر دهند و خروشندگان به خروش آیند.
أَیْنَ الْحَسَنُ [وَ] أَیْنَ الْحُسَیْنُ [وَ] أَیْنَ أَبْنَاءُ الْحُسَیْنِ صالِحٌ بَعْدَ صَالِحٍ وَ صَادِقٌ بَعْدَ صَادِقٍ
کجاست امام حسن؟ کجاست امام حسین؟ کجاست فرزندان امام حسین؟ شایسته‌اى در پى شایسته‌اى و راستگویى بعد از راستگویى.
أَیْنَ السَّبِیلُ بَعْدَ السَّبِیلِ أَیْنَ الْخِیَرَهُ بَعْدَ الْخِیَرَهِ [وَ] أَیْنَ الشَّمُوسُ الطَّالِعَهُ أَیْنَ الْأَقْمَارُ الْمُنِیرَهُ
کجایندراهنمایان یکى پس از دیگرى؟ کجایند برگزیدگان یکى پس از دیگرى؟ کجایند آفتاب‌هاى تابان؟ کجایند ماه‌هاى درخشان؟
أَیْنَ الْأَنْجُمُ الزَّاهِرَهُ أَیْنَ أَعْلَامُ الدِّینِ وَ قَوَاعِدُ الْعِلْمِ أَیْنَ بَقِیَّهُ اللَّهِ الَّتِی لَا تَخْلُو مِنَ الْعِتْرَهِ الْهَادِیَهِ [الطَّاهِرَهِ]
کجایند ستارگان روشنى‌بخش؟ کجایند پرچم‌هاى دین و پایه‌هاى دانش؟ کجاست آن بازمانده‌ى عترت راهنما [پاک]؟
أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دَابِرِ الظَّلَمَهِ أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقَامَهِ [الْقَوَاعِدِ] الْأَمْتِ وَ الْعِوَجِ
کجاست آن کسى که براى ریشه‌کن کردن ستمگران در نظر گرفته شده است؟ کجاست آن کسى که براى راست کردن سستى [پایه‌هاى دین]و کژى،
أَیْنَ الْمُرْتَجَى لِإِزَالَهِ الْجَوْرِ وَ الْعُدْوَانِ أَیْنَ المُدَّخَرُ لِتَجْدِیدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ
انتظار او کشیده می‌شود؟ کجاست آن کسى که براى زدودن جور و تعدّى به او امید دوخته شده است؟ کجاست آن کسى که براى از سرگرفتن واجبات و مستحبات اندوخته شده است؟
أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ [الْمُتَّخَذُ] لِإِعَادَهِ الْمِلَّهِ وَ الشَّرِیعَهِ أَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْیَاءِ الْکِتَابِ وَ حُدُودِهِ
کجاست آن کسى که براى بازسازى آیین و شریعت برگزیده شده است؟ کجاست آن کسى که براى احیاى کتاب خدا و احکام آن، آرزو می‌شود؟
أَیْنَ مُحْیِی مَعَالِمِ الدِّینِ وَ أَهْلِهِ أَیْنَ قَاصِمُ شَوْکَهِ الْمُعْتَدِینَ أَیْنَ هَادِمُ أَبْنِیَهِ الشِّرْکِ وَ النِّفَاقِ
کجاست احیاگر نشانه‌هاى دین و دین‌داران؟ کجاست درهم‌شکننده‌ى تندى و تیزى تجاوزکاران؟ کجاست ویران‌کننده‌ى بناهاى شرک و نفاق؟
أَیْنَ مُبِیدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَ الْعِصْیَانِ وَ الطُّغْیَانِ أَیْنَ حَاصِدُ فُرُوعِ الْغَیِّ وَ الشِّقَاقِ
کجاست نابودکننده‌ى فاسقان و گناهکاران و طغیان‌گران؟ کجاست دروکننده‌ى شاخه‌هاى گمراهى و ستیزه‌جویى؟
أَیْنَ طَامِسُ آثَارِ الزَّیْغِ وَ الْأَهْوَاءِ أَیْنَ قَاطِعُ حَبَائِلِ الْکَذِبِ وَ الِافْتِرَاءِ
کجاست محوکننده‌ى آثار انحراف و هوس‌بازى؟ کجاست برنده‌ى رشته‌هاى دروغ و افترا؟
أَیْنَ مُبِیدُ الْعُتَاهِ وَ الْمَرَدَهِ أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنَادِ وَ التَّضْلِیلِ وَ الْإِلْحَادِ أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیَاءِ وَ مُذِلُّ الْأَعْدَاءِ
کجاست نابودکننده‌ى سرکشان و گردنکشان؟ کجاست برکننده‌ى ریشه‌ى ستیزه‌جویان و گمراه‌گران و منحرفان؟ کجاست سرافرازکننده‌ى دوستان و خوارکننده‌ى دشمنان؟
أَیْنَ جَامِعُ الْکَلِمِ [الْکَلِمَهِ] عَلَى التَّقْوَى أَیْنَ بَابُ اللَّهِ الَّذِی مِنْهُ یُؤْتَى
کجاست کسى که سخن [همگان]را بر تقوا گرد می‌آورد؟ کجاست آن در ورودى خدا که از آن طریق می‌توان به درگاه خدا وارد شد؟
أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذِی [بِهِ] إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ [یَتَوَجَّهُ إِلَیْهِ] الْأَوْلِیَاءُ أَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
کجاست آن روى خدا که با دوستان [خدا]روى به‌سوى او می‌کنند؟ کجاست آن رشته‌ى پیونددهنده‌ى میان زمینیان و آسمانیان؟
أَیْنَ صَاحِبُ یَوْمِ الْفَتْحِ وَ نَاشِرُ رَایَهِ الْهُدَى أَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلَاحِ وَ الرِّضَا
کجاست دارنده‌ى روز پیروزى و افرازنده‌ى پرچم هدایت؟ کجاست آن کسى که پریشانى‌ها را سامان داده و به خشنودى مبدّل می‌سازد؟
أَیْنَ الطَّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیَاءِ وَ أَبْنَاءِ الْأَنْبِیَاءِ أَیْنَ الطَّالِبُ [الْمُطَالِبُ] بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلَاءَ
کجاست خون‌خواه پیامبران و پیامبرزادگان؟ کجاست خون‌خواه کشته‌ى کربلا؟
أَیْنَ الْمَنْصُورُ عَلَى مَنِ اعْتَدَى عَلَیْهِ وَ افْتَرَى
کجاست آن کسى که بر متجاوزان و افترازنندگان، یارى می‌شود؟
أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا أَیْنَ صَدْرُ الْخَلَائِقِ [الْخَلَائِفِ] ذُو الْبِرِّ وَ التَّقْوَى
کجاست آن درمانده‌اى که هرگاه دعا کند، دعایش مستجاب می‌شود؟ کجاست صدرنشین آفریده‌ها [جانشینان]و نیکوکاران و تقواپیشه؟
أَیْنَ ابْنُ النَّبِیِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِیٍّ الْمُرْتَضَى وَ ابْنُ خَدِیجَهَ الْغَرَّاءِ وَ ابْنُ فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ الْکُبْرَى
کجاست پسر پیامبر برگزیده و پسر على مرتضى و پسر خدیجه‌ى غرّاء و پسر فاطمه‌ى [زهراى]کبرى.
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی وَ نَفْسِی لَکَ الْوِقَاءُ وَ الْحِمَاءُ یَا ابْنَ السَّادَهِ الْمُقَرَّبِینَ یَا ابْنَ النُّجَبَاءِ الْأَکْرَمِینَ
پدر بو مادرم به فدایت و جانم سپر و حامی تو! اى پسر سروران مقرّب [درگاه خدا]، اى پسر برترین گرامیان [بزرگان]،
یَا ابْنَ الْهُدَاهِ الْمُهْتَدِینَ [الْمَهْدِیِّینَ] یَا ابْنَ الْخِیَرَهِ الْمُهَذَّبِینَ یَا ابْنَ الْغَطَارِفَهِ الْأَنْجَبِینَ
اى پسر هدایتگران هدایت‌یافته، اى پسر برگزیدگان پاکیزه، اى پسر نجیب‌ترین بزرگان، اى پسر بزرگواران برگزیده،
یَا ابْنَ الْخَضَارِمَهِ الْمُنْتَجَبِینَ یَا ابْنَ الْقَمَاقِمَهِ الْأَکْرَمِینَ [الْأَکْبَرِینَ] یَا ابْنَ الْأَطَایِبِ الْمُعَظَّمِینَ الْمُطَهَّرِینَ [الْمُسْتَظْهِرِینَ]
اى پسر گرامی‌ترین دریاها [اى بخشش]، اى پسر پاکیزه‌ترین بزرگان پاک [حمایت‌شده]،
یَا ابْنَ الْبُدُورِ الْمُنِیرَهِ یَا ابْنَ السُّرُجِ الْمُضِیئَهِ یَا ابْنَ الشُّهُبِ الثَّاقِبَهِ یَا ابْنَ الْأَنْجُمِ الزَّاهِرَهِ
اى پسر ماه‌هاى تابنده، اى پسر چراغ‌هاى فروزان، اى پسر شهاب‌هاى شکافنده، اى پسر ستارگان فروزنده،
یَا ابْنَ السُّبُلِ الْوَاضِحَهِ یَا ابْنَ الْأَعْلَامِ اللَّائِحَهِ یَا ابْنَ الْعُلُومِ الْکَامِلَهِ یَا ابْنَ السُّنَنِ الْمَشْهُورَهِ
اى پسر راه‌هاى روشن، اى پسر نشانه‌هاى نمودار، اى پسر دانش‌هاى کامل، اى پسر راه و روش‌هاى مشهور،
یَا ابْنَ الْمَعَالِمِ الْمَأْثُورَهِ یَا ابْنَ الْمُعْجِزَاتِ الْمَوْجُودَهِ یَا ابْنَ الدَّلَائِلِ الْمَشْهُودَهِ
اى پسر آثار روایت‌شده، اى پسر معجزه‌هاى موجود، اى پسر براهین آشکار،
یَا ابْنَ الصِّرَاطِ الْمُسْتَقِیمِ یَا ابْنَ (النَّبَإِ الْعَظِیمِ)[11] یَا ابْنَ مَنْ هُوَ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَى اللَّهِ عَلِیٌّ حَکِیمٌ
اى پسر راه راست، اى پسر خبر بزرگ، اى پسر کسى که در کتاب مادر و اصلى نزد خدا، بلندپایه و فرزانه هستى،
یَا ابْنَ الْآیَاتِ وَ الْبَیِّنَاتِ یَا ابْنَ الدَّلَائِلِ الظَّاهِرَاتِ یَا ابْنَ الْبَرَاهِینِ الْوَاضِحَاتِ الْبَاهِرَاتِ
اى پسر آیه‌ها و نشانه‌هاى روشن، اى پسر دلایل آشکار، اى پسر براهین روشن و واضح،
یَا ابْنَ الْحُجَجِ الْبَالِغَاتِ یَا ابْنَ النِّعَمِ السَّابِغَاتِ یَا ابْنَ (طه)[12] وَ الْمُحْکَمَاتِ یَا ابْنَ (یس)[13] وَ (الذَّارِیاتِ)[14]
اى پسر حجتهاى رسا، اى پسر نعمتهاى فراوان، اى پسر «طه» و محکمات قرآن، اى پسر «یس» و «ذاریات» ،
یَا ابْنَ (الطُّورِ)[15] وَ (الْعادِیاتِ)[16] یَا ابْنَ مَنْ (دَنا فَتَدَلَّى فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى)[17] دُنُوّاً وَ اقْتِرَاباً مِنَ الْعَلِیِّ الْأَعْلَى
اى پسر «طور» و «عادیات» ، اى پسر کسى که نزدیک خدا شد و نزدیک‌تر شد تا این‌که در فاصله‌ى دو سر کمان یا نزدیک‌تر به خداى بلندپایه و برتر قرار گرفت.
لَیْتَ شَعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَى بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَى [أَوِ الثَّرَى] أَ بِرَضْوَى أَمْ غَیْرِهَا أَمْ ذِی طُوًى
اى کاش می‌دانستم که کدامین مقصد قرارگاه تو است، بلکه کدامین زمین یا خاک تو را جاى داده است؟ آیا در «رضوى» هستى یا «ذى طوى» ؟
عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لَا تُرَى وَ لَا أَسْمَعُ لَکَ حَسِیساً وَ لَا نَجْوَى
سخت است بر من که مردم را ببینم و تو دیده نشوى و حتى زمزمه و نجواى تو را نشنوم.
عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ لَا تُحِیطَ بِی دُونَکَ الْبَلْوَى [تُحِیطَ بِکَ دُونِیَ الْبَلْوَى] وَ لَا یَنَالَکَ مِنِّی ضَجِیجٌ وَ لَا شَکْوَى
سخت است بر من که بلا، تو-و نه من-را فراگیرد و ناله و گله‌اى از من به تو نرسد.
بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنَّا بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا یَنْزَحُ [نَزَحَ] عَنَّا
جانم به فداى تو، غایبى که از ما کناره نگرفته‌اى، جانم به فداى تو، برون رفته‌اى که از ما دور نیستى،
بِنَفْسِی أَنْتَ أُمْنِیَّهُ شَائِقٍ تَمَنَّى [یَتَمَنَّى] مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَهٍ ذَکَرَا فَحَنَّا بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ عَقِیدِ عِزٍّ لَا یُسَامَى
جانم به فداى تو، که آرزوى هر علاقمند آرزومند اعمّ از مرد و زن مؤمن هستى که تو را یاد نموده و می‌نالند، جانم به فداى تو، سرفرازى که هیچکس با تو برابرى نمی‌کند،
بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ أَثِیلِ مَجْدٍ لَا یُحَازَى [یُجَازَى] [یُحَاذِی] بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ تِلَادِ نِعَمٍ لَا تُضَاهَى
جانم به فداى تو، بزرگوارى که برابر ندارى، جانم به فداى تو که زاده‌ى نعمتهاى بى‌نظیر هستى،
بِنَفْسِی أَنْتَ مِنْ نَصِیفِ شَرَفٍ لَا یُسَاوَى إِلَى مَتَى أُجَارُ [أَحَارُ] فِیکَ یَا مَوْلَایَ
جانم به فداى تو، همسنگ شرفى که هیچکس با تو مساوى نیست. اى مولاى من، تا کى سرگشته‌ى تو باشم [فریادخواهى کنم]
وَ إِلَى مَتَى وَ أَیَّ خِطَابٍ أَصِفُ فِیکَ وَ أَیَّ نَجْوَى عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أُجَابَ دُونَکَ وَ أُنَاغَى [أَوْ أُنَاغَى]
و تا کى؟ و با چه سخن و با کدامین رازگویى تو را توصیف کنم؟ سخت است بر من که از غیر تو پاسخ شنوم و از غیر تو سخنان خوشحال‌کننده بشنوم،
عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَبْکِیَکَ وَ یَخْذُلَکَ الْوَرَى عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ یَجْرِیَ عَلَیْکَ دُونَهُمْ مَا جَرَى
سخت است بر من که بر تو بگریم و مردم تو را واگذارند، سخت است بر من که مصایبى بر تو-و نه بر مردم-وارد شود.
هَلْ مِنْ مُعِینٍ فَأُطِیلَ مَعَهُ الْعَوِیلَ وَ الْبُکَاءَ هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُسَاعِدَ جَزَعَهُ إِذَا خَلَا
آیا کسى هست که مرا کمک کند تا همراه با او ناله و گریه‌ى طولانى سر دهم؟ آیا زارى‌کننده‌اى هست که در خلوت، با شیون او را یارى کنم؟
هَلْ قَذِیَتْ عَیْنٌ فَتَسْعَدُهَا [فَسَاعَدَتْهَا] عَیْنِی عَلَى الْقَذَى هَلْ إِلَیْکَ یَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِیلٌ فَتُلْقَى
آیا در چشمی خاشاکى افتاده است تا چشم من یاور او باشد؟ اى پسر احمد، آیا راهى به‌سوى تو وجود دارد تا با تو دیدار کنیم؟
هَلْ یَتَّصِلُ یَوْمُنَا مِنْکَ بِغَدِهِ فَنَحْظَى مَتَى نَرِدُ مَنَاهِلَکَ الرَّوِیَّهَ فَنَرْوَى [فنروی]
آیا امروز ما به فرداى تو می‌پیوندد تا از تو بهره‌مند شویم؟ کى بر آبشخورهاى سیراب‌کننده‌ى تو وارد و از آن سیراب می‌شویم؟
مَتَى نَنْتَفِعُ [نَنْقَعُ] مِنْ عَذْبِ مَائِکَ فَقَدْ طَالَ الصَّدَى مَتَى نُغَادِیکَ وَ نُرَاوِحُکَ فَتَقَرَّ عُیُونُنَا [فَنَقِرَّ مِنْهَا عَیْناً]
چه وقت از آب گواراى تو بهره‌مند [سیراب]خواهیم شد، که به راستى تشنگى [ما]به درازا کشید؟
مَتَى تَرَانَا [نَرَانَا] وَ نَرَاکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى
چه زمان با تو صبح و شام را به سر می‌آوریم تا چشمانمان [به تو]روشن گردد؟
أَ تَرَانَا [أَ نَرَانَا] نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلًا
کى تو و ما همدیگر را می‌بینیم درحالى‌که پرچم پیروزى را برافراشته‌اى؟ آیا [روزى خواهد رسید]که ما را ببینى که گرداگرد تو را فراگرفته‌ایم و تو پیشواى مردم هستى
وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَکَ هَوَاناً وَ عِقَاباً وَ أَبَرْتَ الْعُتَاهَ وَ جَحَدَهَ الْحَقِّ
و زمین را با داد پر کرده‌اى و به دشمنانت، خوارى و کیفر چشانده‌اى و سرکشان و انکارکنندگان حق را نابود کرده
وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ اجْتَثَثْتَ أُصُولَ الظَّالِمِینَ وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ
و متکبّران را برانداخته و ستمگران را ریشه‌کن کرده‌اى و ما می‌گوییم: ستایش خدا را که پروردگار جهانیان است.
اللَّهُمَّ أَنْتَ کَشَّافُ الْکُرَبِ [الْکُرُوبِ] وَ الْبَلْوَى وَ إِلَیْکَ أَسْتَعْدِی فَعِنْدَکَ الْعَدْوَى وَ أَنْتَ رَبُّ الْآخِرَهِ وَ الْأُولَى
خداوندا، تو زداینده‌ى اندوه‌ها و گرفتارى‌ها هستى، از تو أیارى می‌جوییم، که یارى نزد تو است و تو پروردگار آخرت و دنیا هستى،
فَأَغِثْ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ عُبَیْدَکَ الْمُبْتَلَى وَ أَرِهِ سَیِّدَهُ یَا شَدِیدَ الْقُوَى
پس اى فریادرس دادخواهان، بنده‌ى کوچک گرفتارت را یارى کن و سرور او را به او بنمایان-اى داراى نیروهاى سخت-
وَ أَزِلْ عَنْهُ بِهِ الْأَسَى وَ الْجَوَى وَ بَرِّدْ غَلِیلَهُ یَا مَنْ هُوَ (عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى)[18] وَ مَنْ إِلَیْهِ الرُّجْعَى وَ الْمُنْتَهَى
و اندوه و سوز دل او را برطرف کن و حرارت قلب او را خنک ساز، اى خدایى که بر عرش استیلا دارى و بازگشت و منتهاى [همه‌ى موجودات]به‌سوى تو است.
اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُکَ التَّائِقُونَ إِلَى وَلِیِّکَ الْمُذَکِّرِ بِکَ
خداوندا، ما بندگان توایم که مشتاق ولىّ تو می‌باشیم، هم او که یادآور تو
وَ نَبِیِّکَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَهً وَ مَلَاذاً وَ أَقَمْتَهُ لَنَا قَوَاماً وَ مَعَاذاً وَ جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِینَ مِنَّا إِمَاماً
و پیامبر تو است و او را براى پاسدارى و حمایت ما آفریده‌اى و براى پایدارى و پناه دادن به ما برانگیخته و پیشواى مؤمنان قرار داده‌اى،
فَبَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیَّهً وَ سَلَاماً وَ زِدْنَا بِذَلِکَ یَا رَبِّ إِکْرَاماً وَ اجْعَلْ مُسْتَقَرَّهُ لَنَا مُسْتَقَرّاً وَ مُقَاماً
پس از ما به او درود و سلام بفرست و-اى پروردگار ما-بدین‌وسیله بر اکرام ما بیفزا و قرارگاه او را قرارگاه و جایگاه ما قرار ده
وَ أَتْمِمْ نِعْمَتَکَ بِتَقْدِیمِکَ إِیَّاهُ أَمَامَنَا حَتَّى تُورِدَنَا جِنَانَکَ [جَنَّاتِکَ] وَ مُرَافَقَهَ الشُّهَدَاءِ مِنْ خُلَصَائِکَ
و با مقدم داشتن او در پیشاپیش ما، نعمتت را بر ما تمام کن تا این‌که ما را به بهشت خود وارد کنى و همدم شهیدان پاک و خالص، بگردانى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى حُجَّتِکَ وَ وَلِیِّ أَمْرِکَ وَ صَلِّ عَلَى جَدِّهِ مُحَمَّدٍ رَسُولِکَ السَّیِّدِ الْأَکْبَرِ
خداوندا، بر حجت و ولىّ امر خود و نیز بر جدّ او، حضرت محمّد که فرستاده تو و بزرگترین سرور است
وَ صَلِّ عَلَى عَلِیٍّ أَبِیهِ السَّیِّدِ الْقَسْوَرِ وَ حَامِلِ اللِّوَاءِ فِی الْمَحْشَرِ وَ سَاقِی أَوْلِیَائِهِ مِنْ نَهَرِ الْکَوْثَرِ
و همچنین بر على، که پدر او و سرور شیردل و بر دوش‌کشنده‌ى پرچم در روز محشر و سیراب‌کننده‌ى دوستانش از جوى کوثر
وَ الْأَمِیرِ عَلَى سَائِرِ الْبَشَرِ الَّذِی مَنْ آمَنَ بِهِ فَقَدْ ظَفَرَ [شَکَرَ] وَ مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِهِ فَقَدْ [وَ مَنْ أَبَا فَقَدْ] خَطَرَ وَ کَفَرَ
و امیر بر همه‌ى افراد بشر-که هرکس به او ایمان آورد، قطعا کامیاب است و هرکس به او ایمان نیاورد [و هرکس سرپیچى کند]، قطعا خود را به خطر انداخته و کافر گردیده است-درود فرست.
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَى أَخِیهِ وَ عَلَى نَجْلِهِمَا الْمَیَامِینِ الْغُرَرِ مَا طَلَعَتْ شَمْسٌ وَ مَا أَضَاءَ قَمَرٌ
درود بر او [على-درود بر او-]و بر برادر او [رسول خدا بر او و خاندان او-]و بر نوادگان فرخنده و نورانى آن دو تا زمانى که آفتاب برمی‌دمد و ماه پرتوافکنى می‌کند،
وَ عَلَى جَدَّتِهِ الصِّدِّیقَهِ الْکُبْرَى فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ بِنْتِ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى
و نیز بر مادربزرگ او، صدیقه‌ى کبرى، فاطمه‌ى زهرا، دختر محمّد مصطفى
وَ عَلَى مَنِ اصْطَفَیْتَ مِنْ آبَائِهِ الْبَرَرَهِ وَ عَلَیْهِ
و بر پدران نیک و برگزیده‌اش و بر او،
أَفْضَلَ وَ أَکْمَلَ وَ أَتَمَّ وَ أَدْوَمَ وَ أَکْبَرَ وَ أَوْفَرَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِیَائِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ
برترین و کامل‌ترین و بسنده‌ترین و بزرگترین و پیوسته‌ترین و فراوان‌ترین درودهایى را که بر یکى از برگزیدگان و نیکان از آفریدگانت فرستاده‌اى، بر آنان و بر او بفرست،
وَ صَلِّ عَلَیْهِ صَلَاهً لَا غَایَهَ لِعَدَدِهَا وَ لَا نِهَایَهَ لِمَدَدِهَا وَ لَا نَفَادَ لِأَمَدِهَا
درودى که منتهایى براى شمارش آن و نهایتى براى فزونى آن و پایانى براى زمان آن نیست.
اللَّهُمَّ وَ أَقِمْ [أَعِزَّ] بِهِ الْحَقَّ وَ أَدْحِضْ بِهِ الْبَاطِلَ وَ أَدِلْ [أَدِلَ] بِهِ أَوْلِیَاءَکَ وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَکَ
خداوندا، و نیز حق را به او برپا دار [سرافراز]و باطل را نابود فرما و دوستانت را یارى [راهنمایى]و دشمنانت را خوار گردان
وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ وُصْلَهً تُؤَدِّیَ إِلَى مُرَافَقَهِ سَلَفِهِ
و-اى خدا-میان ما و او پیوندى برقرار کن که ما را به دوستى و همدمی نیکان او برساند
وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ یُمَکَّنُ [وَ یَمْکُثُ] فِی ظِلِّهِمْ
و ما را از کسانى قرار ده که دامن ایشان را گرفته و در سایه‌ى آنان درنگ می‌کنند
وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِیَهِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ وَ الِاجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ وَ الِاجْتِنَابِ عَنْ مَعْصِیَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِرِضَاهُ
و ما را بر اداى حقوق او و کوشش در اطاعت از او و دورى از نافرمانى از او، یارى کن و خشنودى او را بر ما ارزانى دار
وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَیْرَهُ مَا نَنَالُ بِهِ سَعَهً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزاً عِنْدَکَ
و مهرورزى و رحمت و دعا و خیر او را به ما ببخش، به‌اندازه‌اى که به رحمت گسترده و رستگارى در نزد تو نایل گردیم
وَ اجْعَلْ صَلَاتَنَا [صَلَوَاتِنَا] بِهِ مَقْبُولَهً وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَهً وَ دُعَائَنَا بِهِ مُسْتَجَاباً
و نماز [ها]ى ما را به او پذیرفته و گناهان ما را آمرزیده و دعایمان را مستجاب گردان
وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَهً وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّهً وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّهً
و روزى‌هاى ما را به او فراخ و غم‌هاى ما را کفایت کن و خواسته‌هاى ما را به او برآور
وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ اقْبَلْ تَقَرُّبَنَا إِلَیْکَ
و با روى [اسما و صفات، یا ذات]گرامی خود به ما روى کن و تقرّب ما را به درگاهت بپذیر
وَ انْظُرْ إِلَیْنَا نَظِرَهً رَحِیمَهً نَسْتَکْمِلُ بِهَا الْکَرَامَهَ عِنْدَکَ
و با نگاه مهرآمیز به‌سوى ما بنگر تا به وسیله‌ى آن، کرامت خود نزد تو را تکمیل گردانیم،
ثُمَّ لَا تَصْرِفْهَا عَنَّا بِجُودِکَ وَ اسْقِنَا مِنْ حَوْضِ جَدِّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِکَأْسِهِ وَ بِیَدِهِ
سپس به عنایت و بخشش خود نگاه خود را از ما بازمگیر و از حوض جدّ او-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-و با جام او و به دست او، ما را سیراب فرما،
رَیّاً رَوِیّاً هَنِیئاً سَائِغاً لَا ظَمَأَ [أَظْمَأُ] بَعْدَهُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
سیرابى‌اى هرچه تمام‌تر و گواراتر و دلپذیرتر به گونه‌اى که بعد از آن دیگر تشنه نگردیم، اى مهربانترین مهربانان.
[1]) سوره طه، آیه 134
[2]) سوره آل عمران، آیه 96-97
[3]) سوره الاحزاب، آیه 33
[4]) سوره الشوری، آیه 23
[5]) سوره سبإ، آیه 47
[6]) سوره الفرقان، آیه 57
[7]) سوره الرعد، آیه 7
[8]) سوره الاعراف، آیه 128
[9]) سوره الاسراء، آیه 108
[10]) سوره الحج، آیه 47
[11]) سوره النبإ، آیه 2
[12]) سوره طه، آیه 1
[13]) سوره یس، آیه 1
[14]) سوره الذاریات، آیه 1
[15]) سوره الطور، آیه 1
[16]) سوره العادیات، آیه 1
[17]) سوره النجم، آیات 8-9
[18]) سوره طه، آیه 5