دعای روز بیست و هفتم رمضان از مجموعه امام سجاد (ع)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الحادی و الثلاثون فیما نذکره مما یختص باللیله السابعه و العشرین من شهر رمضان، فصل فیما یختص بالیوم السابع و العشرین، دعاء آخر فی هذا الیوم من مجموعه مولانا زین العابدین ص:
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و یکم اعمال و دعاهای وارد شده در شب و روز بیست و هفتم ماه، فصل اعمال مخصوص روز بیست و هفتم، (سومین) دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان به نقل از مجموعهى مولى امام زین العابدین-صلوات اللّه علیه-:
یَا مَادَّ الظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاکِناً ثُمَّ جَعَلْتَ (الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلًا)[1] ثُمَّ قَبَضْتَهُ إِلَیْکَ (قَبْضاً یَسِیراً)[2]
اى خدایى که سایه را گستراندى و اگر میخواستى میتوانستى آن را بىحرکت قرار دهى، آنگاه آفتاب را به عنوان راهنما بر آن قرار دادى، سپس آن را به آرامی بهسوى خود کشیدى،
یَا ذَا الْحَوْلِ وَ الطَّوْلِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْآلَاءِ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ عَلَّامَ الْغُیُوبِ وَ الشَّهَادَهِ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ
اى داراى بازدارندگى و بخشش و بزرگمنشى و نعمتها، معبودى جز تو وجود ندارد از همهى نهانىها و آشکار بسیار آگاهى، اى رحمتگستر اى مهربان، اى خدایى که معبودى جز تو وجود ندارد،
یَا قُدُّوسُ یَا سَلَامُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ یَا عَزِیزُ یَا جَبَّارُ یَا مُتَکَبِّرُ یَا خَالِقُ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
اى بسیار پاکیزه، اى ایمن اى ایمنىبخش اى نگاهبان چیره، اى سرفراز، اى باشکوه اى متکبّر، اى آفریدگار اى پدیدآورنده اى نگارگر، اى خدا اى خدا اى خدا،
لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلَاءُ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
زیباترین نامها و اوصاف برتر و بزرگمنشى و نعمتها از آن تو است، به اسم تو «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» خواهانم
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذَا الْیَوْمِ فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ
که بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و نام مرا در این روز جزو نیکبختان و روحم را با شهیدان [گواهان]
وَ إِحْسَانِی [حَسَنَاتِی] فِی عِلِّیِّینَ وَ سَیِّئَاتِی مَغْفُورَهً یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و نیکوکاران [نیکىهایم]را در علّیّین [بالاترین جاى بهشت]قرار دهى و بدىهایم را بیامرزى اى پروردگار جهانیان.
اللَّهُمَّ هَبْ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِینِی بِمَا قَسَمْتَ لِی وَ ارْزُقْنِی شُکْرَکَ وَ ذِکْرَکَ
خدایا، یقینى به من ارزانى دار که با دلم درآمیزى و ایمانى که تردید را از من بزداید و به آنچه قسمت کردهاى خشنودم گردانى و سپاسگزارى و یاد
وَ الرَّغْبَهَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَهَ وَ التَّوْفِیقَ وَ اجْعَلْ مَا یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ مِنْ طَاعَتِکَ خَالِصاً لَکَ بِنِیَّهٍ صَادِقَهٍ وَ عَزْمِ إِرَادَهٍ فِی غَیْرِ فَخْرٍ وَ لَا کِبْرٍ یَا کَرِیمُ
و گرایش و بازگشت به خود و توفیق را روزىام کن و طاعتى که مرا به تو نزدیک میکند، خالص براى خود و همراه با نیّت صادق و ارادهى حتمی بدون فخر و خودبزرگبینى قرار ده اى بزرگوار.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی قَلْباً یَخْشَاکَ کَأَنَّهُ یَرَاکَ حَتَّى یَلْقَاکَ یَا رَبَّ السَّمَاوَاتِ الْمَبْنِیَّاتِ وَ مَا فِیهِنَّ مِنَ النُّورِ وَ الظُّلُمَاتِ
خداوندا، دلى براى من قرار ده که از تو بهراسد بهگونهاى که گویى تو را میبیند به حدّى که تو را ملاقات میکند، اى پروردگار آسمانهاى برافراشته و آنچه از نور و تاریکىها در آنها است
وَ یَا رَبَّ الْأَرَضِینَ الْمَبْسُوطَاتِ وَ مَا فِیهِنَّ مِنَ الْخَلَائِقِ وَ الْبَرِیَّاتِ وَ یَا رَبَّ الْجِبَالِ الرَّاسِیَاتِ
و اى پروردگار زمینهاى گسترده و آنچه از خلایق و آفریدهها در آنها است و اى پروردگار کوههاى استوار و اى پروردگار بادهاى پراکندهکننده
وَ یَا رَبَّ الرِّیَاحِ الذَّارِیَاتِ وَ یَا رَبَّ السَّحَابِ الْمُمْسِکَاتِ الْمُنْشِئَاتِ بَیْنَ الْأَرَضِینَ وَ السَّمَاوَاتِ
و اى پروردگار ابرهاى نگاهداشتهشده و آفریدهشده در میان زمین و آسمانها
وَ یَا رَبَّ النُّجُومِ الْمُسَخَّرَاتِ فِی جَوِّ السَّمَاءِ خَافِیَاتٍ وَ بَادِیَاتٍ وَ یَا عَالِمَ الْخَفِیَّاتِ وَ یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ
و اى پروردگار ستارگانى که در جوّ آسمان مسخّر شدهاند، خواه ناپیدا باشند و یا پیدا، و اى آگاه به نهانها و اى شنوندهى صداها
وَ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ وَ یَا رَفِیعَ [رَافِعَ] الدَّرَجَاتِ وَ یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ وَ یَا نَفَّاحاً بِالْخَیْرَاتِ
و اجابتکنندهى دعاها و اى بالابرندهى درجهها و اى برآورندهى حاجتها و اى دمندهى خیرات و اى پوشانندهى زشتىها
وَ یَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ وَ یَا کَاشِفَ الْکُرُبَاتِ وَ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَسْأَلُکَ بِالْحَجِّ الْأَکْبَرِ وَ مِنًى وَ عَرَفَاتٍ
و اى برطرفکنندهى اندوهها و اى نادیدهانگارندهى لغزشها. از تو به حجّ بزرگتر و منى و عرفات منى و عرفات، درخواست میکنم
وَ أَسْأَلُکَ بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ الْمُبَارَکَاتِ تَوْفِیقَ أَهْلِ الْهُدَى وَ عَمَلَ أَهْلِ الْیَقِینِ وَ مُنَاصَحَهَ أَهْلِ التَّوْبَهِ وَ عَزْمَ أَهْلِ الصَّبْرِ
و به این نامهاى فرخنده توفیق هدایتیافتگان و عمل اهل یقین و خیرخواهى و اخلاص توبهکنندگان و عزم شکیبایان
وَ عَزْمَ أَهْلِ الْخَشْیَهِ وَ شَوْقَ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ طَلَبَ أَهْلِ الرَّغْبَهِ وَ عِرْفَانَ أَهْلِ الْعِلْمِ وَ تَقِیَّهَ أَهْلِ الْوَرَعِ حَتَّى أَخَافَکَ
و دوراندیشى هراسناکان و شوق بهشتیان و طلب الجنّه، و طلب گرایندگان و شناخت دانشمندان و تقواى پرهیزگاران را خواستارم تا-اى خدا-از تو بهراسم،
اللَّهُمَّ مَخَافَهً تَحْجُزُنِی بِهَا عَنْ مَعَاصِیکَ وَ حَتَّى أَعْمَلَ بِطَاعَتِکَ عَمَلًا أَسْتَحِقُّ بِهَا کَرَامَتَکَ
هراسى که به واسطهى آن مرا از گناهان بازدارى و به طاعتت عمل کنم، عملى که به واسطهى آن اهلیّت کرامتت را پیدا کنم
وَ حَتَّى أُنَاصِحَکَ فِی التَّوْبَهِ خَوْفاً مِنْکَ وَ حَتَّى أُخْلِصَ لَکَ النَّصِیحَهَ حُبّاً لَکَ
و از بیم تو در توبه به درگاهت اخلاص ورزم و نیز از روى دوستى تو در خیرخواهىام اخلاص ورزم
وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ فِی الْأُمُورِ کُلِّهَا حُسْنَ ظَنِّی بِکَ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ النُّورِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما
و در همهى کارها بر تو توکّل کنم. گمانم به تو نیک است، پاکا خداى آفرینندهى نور. درود و سلام شایستهى خداوند بر سرورمان حضرت محمّد و خاندان او.
[1]) سوره الفرقان، آیه 45
[2]) همان، آیه 46