چرا تقیه فقط در مذهب شیعه کاربرد دارد و به آن توجه می شود؟
تقیه حقی است که آیات متعددی از قرآن آن را بیان کرده است. قرآن حتی اظهار کفر در مواقع تقیه را جایز می شمارد:
«مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إیمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ[نحل/۲۶] کسانى که بعد از ایمان کافر شوند- بجز آنها که تحت فشار واقع شده‌اند در حالى که قلبشان آرام و با ایمان است.»
همچنان که علیرغم ممنوع بودن دوستی با کافران در مواقع تقیه آن را جایز می داند:
«لا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فی شَیْءٍ إِلاَّ أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاهً[آل عمران/۲۸] مؤمنین به هیچ بهانه اى نباید کفار را ولى و سرپرست خود بگیرند با اینکه در بین خود کسانى را دارند که سرپرست شوند و هر کس چنین کند دیگر نزد خدا هیچ حرمتى ندارد، مگر اینکه از در تقیه، سرپرستى کفار را قبول کرده باشند.»
کما اینکه قرآن مواردی از تقیه در امت های پیشین را هم ذکر می کند مواردی نظیر مومن آل فرعون، اصحاب کهف و … به وضوح جایز بودن تقیه را بیان کرده اند:
«وَ قالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إیمانَهُ (غافر ۲۸) و مردى از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می داشت گفت…»
و احادیث متعددی از کتب اهل سنت نیز جواز تقیه را بیان می کند که فقط به چند نمونه اشاره می کنیم:
پیامبر صلى الله علیه و آله نیز فرمود: «از امّتم چند چیز برداشته شده است: خطا، نسیان، و آنچه که برآن اکراه شده اند».[۱]
و نیز فرمود «بدترین قوم، قومی است که مؤمن در میان آنها با تقیّه و کتمان حرکت نماید».[۲] (در اینجا تقیه کننده مومن شمرده شده و قوم ظالم در حق او سرزنش شده اند)
بخارى به سند خود از عایشه نقل می کند که رسول خدا صلى الله علیه و آله به او فرمود: آیا ندیدى قوم خود را هنگامی که کعبه را بنا کردند بر قواعد ابراهیم اکتفا نمودند؟ عایشه می گوید: عرض کردم: آیا شما آنها را بر قواعد ابراهیم باز نمی گردانى؟ فرمود: اگر نبود آن که قومت تازه از کفر به اسلام گرویده اند این کار را انجام می دادم.[۳]
علاوه بر اینکه عقل نیز به وضوح جواز تقیه را بیان می کند. و کسی که اندکی قرآن و سنت را بشناسد، نمی تواند جواز تقیه را انکار کند.
اما اینکه چرا شیعه عمدتا از تقیه استفاده کرده است مساله ای است که داغ ننگی بر پیشانی دشمنان شیعه می نشاند! کسانی که امروز با بغض و کینه و بدون توجه به آیات قرآن و احادیث، این گونه به اندیشه تقیه حمله می کنند، در گذشته که دستشان باز تر بود، به جای گشودن زبان به هتاکی، دست به جان و مال شیعیان دراز می کردند، و ظلم آن ها سبب شده بود که شیعه ناگزیر به تقیه باشد. کافیست کسی اندکی تاریخ بداند، تا دریابد که چگونه اتهام به تشیع، برای کشتار افراد کافی بوده و آنگاه متوجه شود که استفاده شیعه از تقیه، لکه ننگی بر پیشانی دشمنان آن است و دشمنان او اگر آگاه بودند، سعی نمی کردند تقیه شیعه در تاریخ را مطرح کنند. که ثمره اش مفتضح شدن خودشان است.
[۱]. فتح البارى، ج ۵، ص ۱۶۰؛ کنزالعمال، ج ۴، ص ۲۳۳، ح ۱۰۷۳.
[۲]. الجامع الصغیر، ج ۱، ص ۴۹۱.
[۳]. صحیح بخارى، ج ۲، ص ۱۷۹.