آیا در قرآن، از خواندن نماز اوّل وقت، سخن به میان آمده است؟
* 1. (وَهُمْ عَلَی صَلاتِهِمْ یحافِظُونَ) (1)؛ تفسیر معروف آیه، این است که مراد از محافظت بر نماز، محافظت بر وقت نماز است (2).
2. (رِجَالٌ لاَّتُلْهِیهِم تَجَـرَه وَلاَبَیعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَوهِ) (3) ؛ مردانی که نه تجارت و نه معامله آنها را از یاد خداوند و بر پا داشتن نماز غافل نمیکند. در روایت آمده: آنها تاجرانی هستند که تجارت و بیع، آنان را از یاد خداوند غافل نمیسازد، هنگامی که وقت داخل میشود حق آن را ادا میکنند (4).
3. (فَخَلَفَ مِن بَعدِهِم خَلفٌ أَضَاعُوا الصَّلَوهَ) (5) ؛ آنگاه از پی ایشان کسانی آمدهاند که نماز را تباه ساختهاند. از امام صادق(علیه السلام)روایت شده: مراد از ضایع کردن نماز، تأخیر از وقتش است، نه ترک کردن نماز (6).
4. (فَوَیلٌ لِّلمُصَلِّینَ*الَّذِینَ هُم عَن صَلاَتِهِم سَاهُونَ) (7) ؛ پس وای بر نمازگزارانی که از نمازشان غافلند! حضرت علی(علیه السلام)میفرمایند: ایشان غافل و بیتوجه به اوقات نماز هستند (8).
* اگر برای خواندن نماز اول وقت صبر کنم کلاسم دیر میشود، آیا نماز خود را بخوانم یا به مدرسه بروم؟
* قرآن میفرماید: (حَـفِظُوا عَلَی الصَّلَوَتِ وَالصَّلَوهِ الْوُسْطَی وَقُومُوا لِلَّهِ قَـنِتِینَ) (9) ؛ در انجام دادن همه نمازها [به خصوص]نماز وسطی [نماز ظهر] کوشا باشید! و از روی خضوع و اطاعت برای خدا به پا خیزید.
بعضی از مفسران این آیه را دلیلی بر خواندن نماز در اول وقت میدانند. از نظر فقها نماز در اول وقت مستحب است؛ امّا به دلیل مشکلی نظیر: دیر رسیدن به مدرسه یا منتظر بودن دیگران و… میتوان نماز را با تأخیر خواند(10).
* آیا خداوند، کسی که نمازش را بخواند، روزه نگیرد و به پیامبران ایمان نیاورد، دوست دارد؟
* کسی که به خدا ایمان میآورد باید بر همه حرفهای او گوش بدهد. اگر ما واقعاً به خدا اعتقاد داریم و میدانیم که همه فرمانهای او درست و حکیمانه است، دلیلی ندارد که از بعضی از فرمانهایش اطاعت کنیم و از بعضی دستورهایش سرپیچی کنیم. قرآنکریم کسانی را که فقط بخشی از احکام خدا را میپذیرند اعتراض میکند و میفرماید: (أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْکِتَـبِ وَتَکْفُرُونَ بِبَعْض) (11) ؛ چرا به برخی احکام ایمان میآورید و به برخی کفر میورزید. بنابراین کسی که نماز میخواند باید روزه هم بگیرد.
—————————————————–
1. انعام، آیه92.
2. علاّمه طباطبائی، المیزان، ج7، ص289.
3. نور، آیه37.
4. همان، تفسیر نمونه، ج14، ص486.
5. مریم، آیه59.
6. همان، المیزان، ج14، ص80.
7. ماعون، آیه4ـ5
8. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج2، ص1643.
9. بقره، آیه238.
10. ر.ک: سید حسین موسویراد لاهیجی، نماز از دیدگاه قرآن و حدیث؛ همان، تفسیر نمونه، ج2، ص205.
11. بقره، آیه85.