نشاه الاخره
جهان ابدی که برای هر کسی پس از مرگش آغاز می شود و هر کس در آنجا به پیامد کردار خویش دست می یابد. آخرت از این جهت در لسان شرع مؤنث به کار رفته که صفت حیاه یا نشأه یا دار آمده است. جهان آخرت ـ به حسب آیات قرآن و دیگر کتب آسمانی ـ جهان ابدی است، مرگ و فنائی در کار نیست و وضعیت زندگی هر کسی به کردار و پندار وی در این عالم بستگی دارد. آسایش و رنج و خوشی و ناخوشی در آنجا مراحل گوناگون دارد؛ چنان که نیکی و بدی اشخاص و اعمال متفاوت است، بهشتیان به بهترین لذت ـ که توصیف و حتی تصورش برای ما در این عالم میسّر نیست ـ دست می یابند و دوزخیان نتایج کردارشان را می بینند. آخرت که از آن به «الدارالآخره» و «النشأه الآخره» و مانند این ها تعبیر می شود، شامل قبر و برزخ و حشر و نشر و حساب و بهشت و دوزخ می شود.(1)
___________________
1. مصطفوی، التحقیق فی الکلمات القرآن الحکیم، ج1، ص 46.