قوم نوح علیه السلام
نوح علیه السلام زمانی به پیامبری مبعوث شد که مردم عصرش غرق در بت پرستی، خرافات، فساد و بیهوده گرایی بودند. آن ها در حفظ عادات و رسوم باطل خود، بسیار لجاجت و پافشاری می کردند. حضرت نوح علیه السلام با تحمل و استقامت پیگیر، شب و روز با آن ها صحبت کرد و با رفتارها و گفتارهای گوناگون آنان را به سوی خداوند بی همتا دعوت می نمود و همه اصول و شیوه های صحیح را در دعوت آن ها به کار می برد، همچون طبیبی دلسوز به بالین آن ها می رفت، پستی و آثار زشت بت پرستی را برای آن ها شرح می داد و خطر سخت این بیماری را به آن ها گوشزد کرد، ولی گفتار منطقی و سخنان دلپذیر نوح علیه السلام هیچ گونه در آن ها اثر نمی گذاشت. سرانجام نوح علیه السلام از دست قومش به خدا شکایت کرد و از او خواست که عذابش را بر آن مردم سرکش فرو فرستد. خدای سبحان فرمان داد یک کشتی بسازد و آن حضرت مشغول ساختن کشتی شد. قوم لجوج باز هم دست از اعمال زشت خود برنداشتند و او را مسخره کردند. پس از آماده شدن کشتی، خداوند دستور داد نوح و یارانش در آن جای گیرند تا گرفتار عذاب الهی نشوند و از هر حیوانی نیز یک جفت همراه خود به کشتی ببرند. سرانجام عذاب الهی نازل شد و بر اثر طوفان شدید آب همه جا را فرا گرفت و همه مشرکان را نابود کرد.(1)
__________________
1. بحارالانوار، ج 11، ص 285؛ صدوق، امالی، ص 306؛ طبرسی، مجمع البیان، ج 10، ص 361؛ ابن اثیر، الکامل، ج 1، ص 68.