در زمان هاى گذشته 124 هزار پیامبر براى هدایت انسان ها از طرف خدا آمدند، ولى امروزه که غالب انسان ها به راه غیر اسلام می روند، چرا خداوند متعال براى راهنمایى آنها پیامبرى را نمی فرستد؟ آیا در زمان کنونى به پیامبر نیاز نیست؟
در پاسخ چند نکته شایان توجه است:
1. به تصریح آیات و روایات اسلامی پیامبر گرامی اسلام، براى هدایت تمام مردم و جهانیان مبعوث شده و آن حضرت آخرین پیامبر و قرآن کریم نیز آخرین کتاب آسمانى است؛ خداوند متعال می فرماید: (وما اَرسَلنـکَ اِلاّ کافَّهً لِلنّاسِ بَشیرًا ونَذیرًا ولـکِنَّ اَکثَرَ النّاسِ لا یَعلَمون)؛[30] ما تو را جز براى همه مردم نفرستادیم تا [آنهارا به پاداش الهى]بشارت دهى و[ از عذاب او]بترسانى، ولى اکثر مردم نمی دانند. این آیه به وسعت دعوت پیامبر اکرم و عمومیت نبوت او به تمام انسان ها اشاره کرده است.
قرآن کریم در جایى دیگر می فرماید: (تَبارَکَ الَّذى نَزَّلَ الفُرقانَ عَلى عَبدِهِ لِیَکونَ لِلعــلَمینَ نَذیرا)؛[31] جاوید و پر برکت است خداوندى که قرآن را بر بنده اش نازل کرده، تا همه جهانیان را انذار کند.[32] پیامبر گرامی(ص)می فرماید: خداوند پنج چیز به من مرحمت فرموده و این را از روى فخر و مباهات نمی گویم [بلکه به عنوان شکر نعمت می گویم] من به تمام انسان ها از سفید و سیاه مبعوث شدم و …[33]
2. قرآن کریم و دین مقدس اسلام، هر آن چه انسان ها براى پیمودن راه کمال و تعلیم و تربیت نیاز دارند، در قالب اصول و فروعى در اختیار آنها قرار داد. پس انسان ها دچار نقص قوانین و فقدان ابزار و اسباب هدایت و تعلیم و تربیت نیستند، بلکه به آنهاکمتر عمل می کنند و یا در شناخت آن کوتاهى و سهل انگارى می کنند. خداوند متعال می فرماید: (… ولا رَطب ولا یابِس اِلاّ فى کِتـب مُبین)؛[34] … و هیچ تر و خشکى نیست، مگر این که در کتابى روشن [ثبت] است. بنابراین، آن چه مربوط به هدایت و راه نمایى و تعلیم و تربیت انسان به سوى کمال بوده در کتاب مبین (قرآن کریم) بیان شده است و تفسیر آن بر عهده امام معصوم(ع)است که با توجه به روایات و سخنان پیامبر گرامی اسلام(ص)و امامان معصوم(ع)که مفسران قرآن کریم ارایه می دهند انسان ها می توانند احکام و راه کارها را از قرآن کریم به دست آورند.[35]
در جایى دیگر می فرماید: (ونَزَّلنا عَلَیکَ الکِتـبَ تِبیـنـًا لِکُلِّ شَىء)؛[36] و ما این کتاب آسمانى [قرآن] را بر تو نازل کردیم که بیان همه چیز در آن است. بنابراین، کلیات چیزهایى که برکتش به هدایت مردم است [اعم از معارف مربوط به مبدأ و معاد، اخلاق فاضله، شرایع و احکام الهى، قصص و … که مردم در هدایت خود به آن نیازمندند]قرآن کریم بیان کرده است و بیان جزئیات به عهده رسول اکرم(ص)و امامان معصوم(ع)گذاشته شده است، پس آن چه که براى هدایت انسان ها لازم بوده، نازل شده است.[37]
3. خداوند متعال، براى پیامبر اکرم(ص)جانشینانى قرار داده، که همان پیشوایان معصوم و امامان بزرگوار(ع)می باشند، که پس از پیامبر گرامی(ص)هدایت و راهنمایى جامعه را بر عهده دارند؛ (یـاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا اَطیعُوا اللّهَ واَطیعُوا الرَّسولَ واُولِى الاَمرِ مِنکُم)؛[38] اى کسانى که ایمان آورده اید! از خداوند اطاعت کنید و از پیامبر و اولیاى امر خود نیز اطاعت کنید. در روایات فراوانى آمده که منظور از «اولى الامر» امامان معصوم(ع) می باشند.[39] و در دوران غیبت، علماى اسلام و فقیهان، نمایندگان امام زمان(ع)هستند، بنابراین، زمین خدا، هیچ گاه خالى از حجت الهى نیست و اکنون نیز امام زمان(ع) سکان هدایت بشریت و مؤمنان راستین را در دست دارد و اگر کسى طالب هدایت باشد و بخواهد، راه باز است.
—————
[30] سبأ، آیه 28.
[31] فرقان، آیه 1.
[32] ر.ک: نمونه، ج 18، ص 91 ـ 96.
[33] فضل طبرسى، مجمع البیان، ج 5، ص 208.
[34] انعام، آیه 59.
[35] ر.ک: تفسیر نمونه، ج 5، ص 270 ـ 276.
[36] نحل، آیه 89.
[37] ر.ک: قرآن در اسلام، ص 26ـ27 و همو، المیزان، ج 12، ص 324.
[38] نساء، آیه 59.
[39] ر.ک: سید هاشم بحرانى، تفسیر البرهان، ج 1، ص 381 ـ 387.