ترجمه سوره قلم – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (۱)

که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستى، (۲)

و براى تو پاداشى عظیم و همیشگى است! (۳)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏اى دارى! (۴)

و بزودى تو مى‏بینى و آنان نیز مى‏بینند، (۵)

که کدام یک از شما مجنونند! (۶)

پروردگارت بهتر از هر کس مى‏داند چه کسى از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر مى‏شناسد! (۷)

حال که چنین است از تکذیب‏کنندگان اطاعت مکن! (۸)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسیر حق)! (۹)

و از کسى که بسیار سوگند یاد مى‏کند و پست است اطاعت مکن، (۱۰)

کسى که بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مى‏کند، (۱۱)

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (۱۲)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (۱۳)

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى کنى)! (۱۴)

هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گوید: «اینها افسانه‏هاى خرافى پیشینیان است! (۱۵)

(ولى) ما بزودى بر بینى او علامت و داغ ننگ مى‏نهیم! (۱۶)

ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ‏» را آزمایش کردیم، هنگامى که سوگند یاد کردند که میوه‏هاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (۱۷)

و هیچ از آن استثنا نکنند; (۱۸)

اما عذابى فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى که همه در خواب بودند، (۱۹)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانى شد! (۲۰)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (۲۱)

که بسوى کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ها را دارید! (۲۲)

آنها حرکت کردند در حالى که آهسته با هم مى‏گفتند:» (۲۳)

«مواظب باشید امروز حتى یک فقیر وارد بر شما نشود!» (۲۴)

(آرى) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیرى کنند. (۲۵)

هنگامى که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (۲۶)

(آرى، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (۲۷)

یکى از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمى‏گویید؟! (۲۸)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (۲۹)

سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (۳۰)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما که طغیانگر بودیم! (۳۱)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه‏مندیم!» (۳۲)

این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مى‏دانستند! (۳۳)

مسلما براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (۳۴)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مى‏دهیم؟! (۳۵)

شما را چه مى‏شود؟! چگونه داورى مى‏کنید؟! (۳۶)

آیا کتابى دارید که از آن درس مى‏خوانید… (۳۷)

که آنچه را شما انتخاب مى‏کنید از آن شماست؟! (۳۸)

یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمرى تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید براى شما باشد؟! (۳۹)

از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزى را تضمین مى‏کند؟! (۴۰)

یا اینکه معبودانى دارند که آنها را شریک خدا قرار داده‏اند (و براى آنان شفاعت مى‏کنند)؟! اگر راست مى‏گویند معبودان خود را بیاورند! (۴۱)

(به خاطر بیاورید) روزى را که ساق پاها (از وحشت) برهنه مى‏گردد و دعوت به سجود مى‏شوند، اما نمى‏توانند (سجود کنند). (۴۲)

این در حالى است که چشمهایشان (از شدت شرمسارى) به زیر افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود مى‏شدند در حالى که سالم بودند (ولى امروز دیگر توانایى آن را ندارند)! (۴۳)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب مى‏کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمى‏دانند به تدریج به سوى عذاب پیش مى‏بریم. (۴۴)

و به آنها مهلت (بازگشت) مى‏دهم; چرا که نقشه‏هاى من محکم و دقیق است! (۴۵)

یا اینکه تو از آنها مزدى مى‏طلبى که پرداختش براى آنها سنگین است؟! (۴۶)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مى‏نویسند (و به یکدیگر مى‏دهند)؟! (۴۷)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( یونس) مباش (که در تقاضاى مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولى شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (۴۸)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهى) بیرون افکنده مى‏شد در حالى که نکوهیده بود! (۴۹)

ولى پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (۵۰)

نزدیک است کافران هنگامى که آیات قرآن را مى‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و مى‏گویند: «او دیوانه است!» (۵۱)

در حالى که این (قرآن) جز مایه بیدارى براى جهانیان نیست! (۵۲)