ترجمه سوره ق – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ق، سوگند به قرآن مجید (که قیامت و رستاخیز حق است)! (۱)

آنها تعجب کردند که پیامبرى انذارگر از میان خودشان آمده; و کافران گفتند: «این چیز عجیبى است! (۲)

آیا هنگامى که مردیم و خاک شدیم (دوباره به زندگى بازمیگردیم)؟! این بازگشتى بعید است!; (۳)

ولى ما میدانیم آنچه را زمین از بدن آنها میکاهد; و نزد ما کتابى است که همه چیز در آن محفوظ است! (۴)

آنها حق را هنگامى که به سراغشان آمد تکذیب کردند; از این رو پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (۵)

آیا آنان به آسمان بالاى سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کرده‏ایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیده‏ایم و هیچ شکاف و شکستى در آن نیست؟! (۶)

و زمین را گسترش دادیم و در آن کوه‏هائى عظیم و استوار افکندیم و از هر نوع گیاه بهجت‏انگیز در آن رویاندیم، (۷)

تا وسیله بینایى و یادآورى براى هر بنده توبه کارى باشد! (۸)

و از آسمان، آبى پربرکت نازل کردیم، و بوسیله آن باغها و دانه‏هایى را که درو میکند رویاندیم، (۹)

و نخلهاى بلندقامت که میوه‏هاى متراکم دارند; (۱۰)

همه اینها براى روزى‏بخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده کردیم; (آرى) زنده‏شدن مردگان نیز همین گونه است! (۱۱)

پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس‏» ( قومى که در یمامه زندگى میکردند و پیامبرى به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، (۱۲)

و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (۱۳)

و «اصحاب الایکه‏» ( قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگى میکردند)، هر یک از آنها فرستادگان الهى را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت! (۱۴)

آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولى آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! (۱۵)

ما انسان را آفریدیم و وسوسه‏هاى نفس او را میدانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (۱۶)

(به خاطر بیاورید) هنگامى را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت میدارند; (۱۷)

انسان هیچ سخنى را بر زبان نمیآورد مگر اینکه همان دم، فرشته‏اى مراقب و آماده براى انجام ماموریت (و ضبط آن) است! (۱۸)

و سرانجام، سکرات (و بیخودى در آستانه) مرگ بحق فرامیرسد (و به انسان گفته میشود:) این همان چیزى است که تو از آن میگریختى! (۱۹)

و در «صور» دمیده میشود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است! (۲۰)

هر انسانى وارد محشر میگردد در حالى که همراه او حرکت دهنده و گواهى است! (۲۱)

(به او خطاب میشود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیزبین است! (۲۲)

فرشته همنشین او میگوید: «این نامه اعمال اوست که نزد من حاضر و آماده است!» (۲۳)

(خداوند فرمان میدهد:) هر کافر متکبر لجوج را در جهنم افکنید! (۲۴)

آن کسى که به شدت مانع خیر و متجاوز و در شک و تردید است (حتى دیگران را به تردید مى افکند); (۲۵)

همان کسى که معبود دیگرى با خدا قرار داده، (آرى) او را در عذاب شدید بیفکنید! (۲۶)

و همنشینش (از شیاطین) میگوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لکن او خود در گمراهى دور و درازى بود!» (۲۷)

(خداوند) میگوید: «نزد من جدال و مخاصمه نکنید; من پیشتر به شما هشدار داده‏ام (و اتمام حجت کرده‏ام)! (۲۸)

سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» (۲۹)

(به خاطر بیاورید) روزى را که به جهنم میگوییم: «آیا پر شده‏اى؟» و او میگوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (۳۰)

(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک میکنند، و فاصله‏اى از آنان ندارد! (۳۱)

این چیزى است که به شما وعده داده میشود، و براى کسانى است که بسوى خدا بازمیگردند و پیمانها و احکام او را حفظ میکنند، (۳۲)

آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبى پرانابه در محضر او حاضر شود! (۳۳)

(به آنان گفته میشود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است! (۳۴)

هر چه بخواهند در آنجا براى آنها هست، و نزد ما نعمتهاى بیشترى است (که به فکر هیچ کس نمیرسد)! (۳۵)

چه بسیار اقوامى را که پیش از آنها هلاک کردیم، اقوامى که از آنان قویتر بودند و شهرها (و کشورها) را گشودند; آیا راه فرارى (از عذاب الهى) وجود دارد! (۳۶)

در این تذکرى است براى آن کس که عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالى که حاضر باشد! (۳۷)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختى به ما نرسید! (با این حال چگونه زنده‏کردن مردگان براى ما مشکل است؟!) (۳۸)

در برابر آنچه آنها میگویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (۳۹)

و در بخشى از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ها! (۴۰)

و گوش فرا ده و منتظر روزى باش که منادى از مکانى نزدیک ندا میدهد، (۴۱)

روزى که همگان صیحه رستاخیز را بحق میشنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (۴۲)

ماییم که زنده میکنیم و میمیرانیم، و بازگشت تنها بسوى ماست! (۴۳)

روزى که زمین به سرعت از روى آنها شکافته میشود و (از قبرها) خارج میگردند; و این جمع کردن براى ما آسان است! (۴۴)

ما به آنچه آنها میگویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستى; پس بوسیله قرآن، کسانى را که از عذاب من میترسند متذکر ساز (وظیفه تو همین است)! (۴۵)