ترجمه سوره محمّد – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

کسانى که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود میکند! (1)

و کسانى که ایمان آوردند و کارهاى شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوى پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را میبخشد و کارشان را اصلاح میکند! (2)

این بخاطر آن است که کافران از باطل پیروى کردند، و مؤمنان از حقى که از سوى پروردگارشان بود تبعیت نمودند; این‏گونه خداوند براى مردم مثلهاى (زندگى) آنان را بیان میکند! (3)

و هنگامى که با کافران (جنایت‏ پیشه) در میدان جنگ روبه‏رو شدید گردنهایشان را بزنید، (و این کار را همچنان ادامه دهید) تا به اندازه کافى دشمن را در هم بکوبید; در این هنگام اسیران را محکم ببندید; سپس یا بر آنان منت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادى از آنان فدیه ( غرامت) بگیرید; (و این وضع باید همچنان ادامه یابد) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، (آرى) برنامه این است! و اگر خدا میخواست خودش آنها را مجازات میکرد، اما میخواهد بعضى از شما را با بعضى دیگر بیازماید; و کسانى که در راه خدا کشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمیبرد! (4)

بزودى آنان را هدایت نموده و کارشان را اصلاح میکند; (5)

و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را براى آنان بازگو کرده وارد میکند. (6)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اگر (آیین) خدا را یارى کنید، شما را یارى میکند و گامهایتان را استوار میدارد. (7)

و کسانى که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)

این بخاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده کراهت داشتند; از این رو خدا اعمالشان را حبط و نابود کرد! (9)

آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانى که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد; و براى کافران امثال این مجازاتها خواهد بود! (10)

این براى آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانى است که ایمان آوردند; اما کافران مولایى ندارند! (11)

خداوند کسانى را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهایى از بهشت میکند که نهرها از زیر (درختانش) جارى است; در حالى که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره میگیرند و همچون چهارپایان میخورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست! (12)

و چه بسیار شهرهایى که از شهرى که تو را بیرون کرد نیرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود کردیم و هیچ یاورى نداشتند! (13)

آیا کسى که دلیل روشنى از سوى پروردگارش دارد، همانند کسى است که زشتى اعمالش در نظرش آراسته شده و از هواى نفسشان پیروى میکنند؟! (14)

توصیف بهشتى که به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایى از آب صاف و خالص که بدبو نشده، و نهرهایى از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایى از شراب (طهور) که مایه لذت نوشندگان است، و نهرهایى از عسل مصفاست، و براى آنها در آن از همه انواع میوه‏ها وجود دارد; و (از همه بالاتر) آمرزشى است از سوى پروردگارشان! آیا اینها همانند کسانى هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده میشوند که اندرونشان را از هم متلاشى میکند؟! (15)

گروهى از آنان به سخنانت گوش فرامیدهند، اما هنگامى که از نزد تو خارج میشوند به کسانى که علم و دانش به آنان بخشیده شده (از روى استهزا) میگویند: «(این مرد) الان چه گفت؟!» آنها کسانى هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده و از هواى نفسشان پیروى کرده‏اند (از این رو چیزى نمیفهمند)! (16)

کسانی که هدایت یافته‏اند خداوند بر هدایتشان می‏افزاید، و روح تقوی به آنها می‏بخشد. (۱۷)

آیا آنها ( کافران) جز این انتظارى دارند که قیامت ناگهان فرا رسد (آنگاه ایمان آورند)، در حالى که هم‏اکنون نشانه‏هاى آن آمده است; اما هنگامى که بیاید، تذکر (و ایمان) آنها سودى نخواهد داشت! (18)

پس بدان که معبودى جز «الله‏» نیست; و براى گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار کن! و خداوند محل حرکت و قرارگاه شما را میداند! (19)

کسانى که ایمان آورده‏اند میگویند: «چرا سوره‏اى نازل نمیشود (که در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامى که سوره واضح و روشنى نازل میگردد که در آن سخنى از جنگ است، منافقان بیماردل را میبینى که همچون کسى که در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه میکنند; پس مرگ و نابودى براى آنان سزاوارتر است! (20)

(ولى) اطاعت و سخن سنجیده براى آنان بهتر است; و اگر هنگامى که فرمان جهاد قطعى میشود به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) براى آنها بهتر میباشد! (21)

اگر (از این دستورها) روى گردان شوید، جز این انتظار میرود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندى کنید؟! (22)

آنها کسانى هستند که خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را کر و چشمهایشان را کور کرده است! (23)

آیا آنها در قرآن تدبر نمیکنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟! (24)

کسانى که بعد از روشن شدن هدایت براى آنها، پشت به حق کردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فریفته است! (25)

این بخاطر آن است که آنان به کسانى که نزول وحى الهى را کراهت داشتند گفتند: «ما در بعضى از امور از شما پیروى میکنیم؟» در حالى که خداوند پنهانکارى آنان را میداند. (26)

حال آنها چگونه خواهد بود هنگامى که فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان میزنند و جانشان را میگیرند؟! (27)

این بخاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم میآورد پیروى کردند، و آنچه را موجب خشنودى اوست کراهت داشتند; از این رو (خداوند) اعمالشان را نابود کرد! (28)

آیا کسانى که در دلهایشان بیمارى است گمان کردند خدا کینه‏هایشان را آشکار نمیکند؟! (29)

و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان میدهیم تا آنان را با قیافه‏هایشان بشناسى، هر چند میتوانى آنها را از طرز سخنانشان بشناسى; و خداوند اعمال شمارا میداند! (30)

ما همه شما را قطعا میآزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعى و صابران از میان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم! (31)

آنان که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشن‏شدن هدایت براى آنان (باز) به مخالفت با رسول (خدا) برخاستند، هرگز زیانى به خدا نمیرسانند و (خداوند) بزودى اعمالشان را نابود میکند! (32)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید رسول (خدا) را، و اعمال خود را باطل نسازید! (33)

کسانى که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حال کفر از دنیا رفتند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید. (34)

پس هرگز سست نشوید و (دشمنان را) به صلح (ذلت‏بار) دعوت نکنید در حالى که شما برترید، و خداوند با شماست و چیزى از (ثواب) اعمالتان را کم نمیکند! (35)

زندگى دنیا تنها بازى و سرگرمى است; و اگر ایمان آورید و تقوا پیشه کنید، پاداشهاى شما را میدهد و اموال شما را نمیطلبد، (36)

چرا که هر گاه اموال شما را مطالبه کند و حتى اصرار نماید، بخل میورزید; و کینه و خشم شما را آشکار میسازد! (37)

آرى، شما همان گروهى هستید که براى انفاق در راه خدا دعوت میشوید، بعضى از شما بخل میورزند; و هر کس بخل ورزد، نسبت به خود بخل کرده است; و خداوند بى‏نیاز است و شما همه نیازمندید; و هرگاه سرپیچى کنید، خداوند گروه دیگرى را جاى شما میآورد پس آنها مانند شما نخواهند بود (و سخاوتمندانه در راه خدا انفاق میکنند). (38)