ترجمه سوره شوری – مکارم شیرازی

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم. (۱)

عسق. (۲)

این گونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانى که پیش از تو بودند وحى می‏کند. (۳)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و او بلندمرتبه و بزرگ است! (۴)

نزدیک است آسمانها (بخاطر نسبتهاى نارواى مشرکان) از بالا متلاشى شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می‏آورند و براى کسانى که در زمین هستند استغفار می‏کنند; آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (۵)

کسانى که غیر خدا را ولى خود انتخاب کردند، خداوند حساب همه اعمال آنها را نگه می‏دارد; و تو مامور نیستى که آنان را مجبور به قبول حق کنى! (۶)

و این گونه قرآنى عربى ( فصیح و گویا) را بر تو وحى کردیم تا «ام‏القرى‏» ( مکه) و مردم پیرامون آن را انذار کنى و آنها را از روزى که همه خلایق در آن روز جمع می‏شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانى; گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان! (۷)

و اگر خدا می‏خواست همه آنها را امت واحدى قرار می‏داد (و به زور هدایت می‏کرد، ولى هدایت اجبارى سودى ندارد); اما خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد می‏کند، و براى ظالمان ولى و یاورى نیست. (۸)

آیا آنها غیر از خدا را ولى خود برگزیدند؟! در حالى که «ولى‏» فقط خداوند است و اوست که مردگان را زنده می‏کند، و اوست که بر هر چیزى تواناست! (۹)

در هر چیز اختلاف کنید، داوریش با خداست; این است خداوند، پروردگار من، بر او توکل کرده‏ام و به سوى او بازمی‏گردم! (۱۰)

او آفریننده آسمانها و زمین است و از جنس شما همسرانى براى شما قرار داد و جفتهایى از چهارپایان آفرید; و شما را به این وسیله ( بوسیله همسران)زیاد می کند; هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست! (۱۱)

کلیدهاى آسمانها و زمین از آن اوست; روزى را براى هر کس بخواهد گسترش می دهد یا محدود می‏سازد; او به همه چیز داناست. (۱۲)

آیینى را براى شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود; و آنچه را بر تو وحى فرستادیم و به ابراهیم و موسى و عیسى سفارش کردیم این بود که: دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید! و بر مشرکان گران است آنچه شما آنان را به سویش دعوت می کنید! خداوند هر کس را بخواهد برمی‏گزیند، و کسى را که به سوى او بازگردد هدایت می‏کند. (۱۳)

آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهى به سراغشان آمد; و این تفرقه جویى بخاطر انحراف از حق( و عداوت و حسد) بود; و اگر فرمانى از سوى پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینى (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داورى می‏شد; و کسانى که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکى همراه با بدبینى! (۱۴)

پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوى این آیین واحد الهى دعوت کن و آنچنان که مامور شده‏اى استقامت نما، و از هوى و هوسهاى آنان پیروى مکن، و بگو: «به هر کتابى که خدا نازل کرده ایمان آورده‏ام و مامورم در میان شما عدالت کنم; خداوند پروردگار ما و شماست; نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصى در میان ما نیست; و خداوند ما و شما را در یکجا جمع می‏کند، و بازگشت (همه) به سوى اوست!» (۱۵)

کسانى که (از روى لجاجت) درباره خدا بعد از پذیرفتن (و ایمان به) او، محاجه می کنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بى‏پایه است; و غضب بر آنهاست و عذابى شدید دارند. (۱۶)

خداوند کسى است که کتاب را بحق نازل کرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز; تو چه می‏دانى شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد! (۱۷)

کسانى که به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب می‏کنند; ولى آنها که ایمان آورده ‏اند پیوسته از آن هراسانند، و می‏دانند آن حق است; آگاه باشید کسانى که در قیامت تردید می‏کنند، در گمراهى عمیقى هستند. (۱۸)

خداوند نسبت به بندگانش لطف (و آگاهى) دارد; هر کس را بخواهد روزى می‏دهد و او قوى و شکست‏ناپذیر است! (۱۹)

کسى که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش می‏دهیم و بر محصولش می‏افزاییم; و کسى که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمی از آن به او می‏دهیم اما در آخرت هیچ بهره‏اى ندارد! (۲۰)

آیا معبودانى دارند که بى‏اذن خداوند آیینى براى آنها ساخته‏اند؟! اگر مهلت معینى براى آنها نبود، در میانشان داورى می‏شد (و دستور عذاب صادر می‏گشت) و براى ظالمان عذاب دردناکى است! (۲۱)

(در آن روز) ستمگران را می‏بینى که از اعمالى که انجام داده‏اند سخت بیمناکند، ولى آنها را فرامی‏گیرد! اما کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده‏اند در باغهاى بهشتند و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنها فراهم است; این است فضل (و بخشش) بزرگ! (۲۲)

این همان چیزى است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند به آن نوید می‏دهد! بگو: «من هیچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمی‏کنم جز دوست‏داشتن نزدیکانم ( اهل بیتم); و هر کس کار نیکى انجام دهد ، بر نیکى‏اش می‏افزاییم; چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است. (۲۳)

آیا می‏گویند: «او بر خدا دروغ بسته است‏»؟! در حالى که اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می‏نهد (و اگر خلاف بگوئى قدرت اظهار این آیات را از تو می‏گیرد) و باطل را محو می‏کند و حق را بفرمانش پابرجا می‏سازد; چرا که او از آنچه درون سینه ‏هاست آگاه است. (۲۴)

او کسى است که توبه را از بندگانش می‏پذیرد و بدیها را می‏بخشد، و آنچه را انجام می‏دهید می‏داند. (۲۵)

و درخواست کسانى را که ایمان آورده و کارهاى نیک انجام داده‏اند می‏پذیرد و از فضل خود بر آنها می‏افزاید; اما براى کافران عذاب شدیدى است! (۲۶)

هرگاه خداوند روزى را براى بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می‏کنند; از این‏رو بمقدارى که می‏خواهد (و مصلحت می‏داند) نازل می‏کند، که نسبه به بندگانش آگاه و بیناست! (۲۷)

او کسى است که باران سودمند را پس از آنکه مایوس شدند نازل می‏کند و رحمت خویش را می‏گستراند; و او ولى و (سرپرست) و ستوده است! (۲۸)

و از آیات اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده; و او هرگاه بخواهد بر جمع آنها تواناست! (۲۹)

هر مصیبتى به شما رسد بخاطر اعمالى است که انجام داده‏اید، و بسیارى را نیز عفو می‏کند! (۳۰)

و شما هرگز نمی‏توانید در زمین از قدرت خداوند فرار کنید; و غیر از خدا هیچ ولى و یاورى براى شما نیست. (۳۱)

از نشانه ‏هاى او کشتیهایى است که در دریا همچون کوه‏ها به نظر می‏رسند! (۳۲)

اگر او اراده کند، باد را ساکن می‏سازد تا آنها بر پشت دریا بى‏حرکت بمانند; در این نشانه‏هایى است براى هر صبرکننده شکرگزار! (۳۳)

یا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالى که سرنشینانش مرتکب شده‏اند نابود می‏سازد; و در عین حال بسیارى را می‏بخشد. (۳۴)

کسانى که در آیات ما مجادله می‏کنند بدانند هیچ گریزگاهى ندارند! (۳۵)

آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگى دنیاست، و آنچه نزد خداست براى کسانى که ایمان آورده و بر پروردگارشان توکل می‏کنند بهتر و پایدارتر است. (۳۶)

همان کسانى که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب می‏ورزند، و هنگامی که خشمگین شوند عفو می‏کنند. (۳۷)

و کسانى که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را برپا می‏دارند و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست و از آنچه به آنها روزى داده‏ایم انفاق می‏کنند، (۳۸)

و کسانى که هرگاه ستمی به آنها رسد، (تسلیم ظلم نمی‏شوند و) یارى می‏طلبند! (۳۹)

کیفر بدى، مجازاتى است همانند آن; و هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست; خداوند ظالمان را دوست ندارد! (۴۰)

و کسى که بعد از مظلوم‏شدن یارى طلبد، ایرادى بر او نیست; (۴۱)

ایراد و مجازات بر کسانى است که به مردم ستم می‏کنند و در زمین بناحق ظلم روا می‏دارند; براى آنان عذاب دردناکى است! (۴۲)

اما کسانى که شکیبایى و عفو کنند، این از کارهاى پرارزش است! (۴۳)

کسى را که خدا گمراه کند، ولى و یاورى جز او نخواهد داشت; و ظالمان را (روز قیامت) می‏بینى هنگامی که عذاب الهى را مشاهده می‏کنند میگویند: «آیا راهى به سوى بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!» (۴۴)

و آنها را می‏بینى که بر آتش عرضه می‏شوند در حالى که از شدت مذلت خاشعند و زیر چشمی (به آن) نگاه می‏کنند; و کسانى که ایمان آورده‏اند می‏گویند: «زیانکاران واقعى آنانند که خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست داده‏اند; آگاه باشید که ظالمان (آن روز) در عذاب دائمند!; س‏ذللّه (۴۵)

آنها جز خدا اولیا و یاورانى ندارند که یاریشان کنند; و هر کس را خدا گمراه سازد، هیچ راه نجاتى براى او نیست! (۴۶)

اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنکه روزى فرا رسد که بازگشتى براى آن در برابر اراده خدا نیست; و در آن روز، نه پناهگاهى دارید و نه مدافعى! (۴۷)

و اگر روى‏گردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده‏ایم; وظیف‏ه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامی که ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش می‏شود، و اگر بلایى بخاطر اعمالى که انجام داده‏اند به آنها رسد (به کفران می‏پردازند)، چرا که انسان بسیار کفران‏کننده است! (۴۸)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر چه را بخواهد می‏آفریند; به هر کس اراده کند دختر می‏بخشد و به هر کس بخواهد پسر، (۴۹)

یا (اگر بخواهد) پسر و دختر -هر دو- را براى آنان جمع میکند و هر کس را بخواهد عقیم می‏گذارد; زیرا که او دانا و قادر است. (۵۰)

و شایسته هیچ انسانى نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحى یا از پشت حجاب، یا رسولى می‏فرستد و بفرمان او آنچه را بخواهد وحى می‏کند; چرا که او بلندمقام و حکیم است! (۵۱)

همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحى فرستادیم) بر تو نیز روحى را بفرمان خود وحى کردیم; تو پیش از این نمی‏دانستى کتاب و ایمان چیست (و از محتواى قرآن آگاه نبودى); ولى ما آن را نورى قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‏کنیم; و تو مسلما به سوى راه راست هدایت می‏کنى. (۵۲)

راه خداوندى که تمامی آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; آگاه باشید که همه کارها تنها بسوى خدا بازمی‏گردد! (۵۳)