حسین بن ابى غندر گوید از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم درباره جُغد فرمودند: آیا احدى از شما آن را در روز دیده است⁉️ محضر مبارکش عرض شد: خیر، ابدا در روز ظاهر نشده و تنها در شب پیدا می‌گردد. حضرت فرمودند: امّا اینکه این حیوان پیوسته در خرابه‌ها مسکن گرفته و در آبادى نمی‌آید، جهتش آن است که وقتی امام حسین علیه السّلام شهید شدند، این حیوان بواسطه قَسم بر خود، حتم نمود که ابدا در آبادى سُکنا نکرده و منزلش تنها در خرابه‌ها باشد. پس پیوسته در روز صائم و حزین است تا شب فرا برسد و وقتى شب در آمد از ابتداء آن تا صبح بر مصیبت حضرت امام حسین علیه السّلام زمزمه و نوحه سرائى و مرثیه خوانى می‌کند.
قالَ دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا (علیه السلام) فَقَالَ لِی تَرَى هَذِهِ الْبُومَ مَا یَقُولُ النَّاسُ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ جِئْنَا نَسْأَلُکَ فَقَالَ هَذِهِ الْبُومَةُ کَانَتْ عَلَى عَهْدِ جَدِّی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) تَأْوِی الْمَنَازِلَ وَ الْقُصُورَ وَ الدُّورَ و..
حکیم بن داود بن حکیم از سلمة بن ابى الخطّاب از حسین بن على صاعد بربرى که متولی قبر امام رضا علیه السّلام بود، نقل کرده که وى گفت: پدرم براى من نقل نمود و گفت: بر حضرت رضا علیه السّلام وارد شدم، آن جناب بمن فرمود: این جغد را می بینى؟ مردم چه می‌گویند؟ عرض کردم: فدایت شوم آمده‌ایم که از شما بپرسیم. حضرت فرمودند: این جغد در عصر جدّم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله در منازل و قصرها و خانه‌ها سکنا داشت و هر وقت مردم مشغول خوردن طعام بودند این حیوان پر می‌زد و در مقابل ایشان خود را می‌رساند و مردم طعام و غذا جلویش می‌ریختند و این حیوان طعام خورده و از آب خود را سیراب می‌کرد و سپس به منزلش بر می‌گشت، ولى هنگامی که حضرت حسین بن على علیهم السّلام شهید شدند، از شهر و آبادى خارج گشت و در خرابه‌ها و کوهها و بیابان‌ها مکان گرفت و گفت: بد امّتى شما می‌باشید! پسر دختر پیامبر خود را کُشتید و من به نسبت به نفْس خود از شما در امان نیستم.
کامل الزیارات، باب ٣١، روایت ١ و ٢، و دو روایت دیگر در همان باب دراین باره وارد شده.