سماعة بن مهران به [حضور] امام جعفر صادق علیه السّلام شرفیاب شد. پس امام علیه السّلام به او فرمود: اى سماعة بدترین مردم کیست؟
عرضه داشت:ما،اى فرزندان رسول خدا.
راوى گوید: پس امام خشمناک شد تا گونه‌هایش سرخ گشت آنگاه راست نشست و پیش از آن تکیه داده بود. پس فرمود: اى سماعه! بدترین مردم کیست؟
پس گفتم: اى فرزند رسول خدا! به خدا سوگند به شما دروغ نگفتم. ما در نزد مردم بدترین مردم هستیم.زیرا آنان ما را بى‌دین و پیمان شکن نام می‌نهند.
پس امام به من نگریست آنگاه فرمود: چگونه‌اید هنگامی که شما به سوى بهشت برده شوید و آنان به سوى دوزخ روان گردند پس به سوى شما می‌نگرند و می‌گویند:«چرا مردمانى را که از اشرار می‌شمردیم و مسخره شان می‌کردیم نمی‌بینیم؟»[ص :آیۀ 62]
اى سماعة بن مهران! به خدا سوگند هرکس از شما گناهى مرتکب شود ما اهل بیت در روز قیامت به نزد خداوند آمده و او را شفاعت می‌نمائیم و شفاعتمان پذیرفته می‌گردد.
به خدا سوگند از شما ده نفر در دوزخ داخل نمی‌گردد.به خدا سوگند از شما پنج نفر در دوزخ داخل نمی‌گردد.به خدا سوگند از شما سه نفر در دوزخ داخل نمی‌گردد به خدا سوگند از شما یک نفر هم در دوزخ داخل نمی‌گردد. پس به درجات الهى با یکدیگر رقابت کنید و دشمنانتان را با پرهیزگارى اندوهگین سازید.
متن عربی روایت:
وَ بِالْإِسْنَادِ، قَالَ: دَخَلَ سَمَاعَةُ بْنُ مِهْرَانَ عَلَى اَلصَّادِقِ (عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ) ، فَقَالَ لَهُ: یَا سَمَاعَةُ ، مَنْ شَرُّ اَلنَّاسِ قَالَ: نَحْنُ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ . قَالَ: فَغَضِبَ حَتَّى اِحْمَرَّتْ وَجْنَتَاهُ، ثُمَّ اِسْتَوَى جَالِساً، وَ کَانَ مُتَّکِئاً، فَقَالَ: یَا سَمَاعَةُ ، مَنْ شَرُّ اَلنَّاسِ فَقُلْتُ: وَ اَللَّهِ مَا کَذَبْتُکَ یَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ ، نَحْنُ شَرُّ اَلنَّاسِ عِنْدَ اَلنَّاسِ، لِأَنَّهُمْ سَمَّوْنَا کُفَّاراً وَ رَفَضَةً ، فَنَظَرَ إِلَیَّ ثُمَّ قَالَ: کَیْفَ بِکُمْ إِذَا سِیقَ بِکُمْ إِلَى اَلْجَنَّةِ ، وَ سِیقَ بِهِمْ إِلَى اَلنَّارِ ، فَیَنْظُرُونَ إِلَیْکُمْ فَیَقُولُونَ: «مٰا لَنٰا لاٰ نَرىٰ رِجٰالاً کُنّٰا نَعُدُّهُمْ مِنَ اَلْأَشْرٰارِ» یَا سَمَاعَةَ بْنَ مِهْرَانَ ، إِنَّهُ وَ اَللَّهِ مَنْ أَسَاءَ مِنْکُمْ إِسَاءَةً مَشَیْنَا إِلَى اَللَّهِ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ بِأَقْدَامِنَا فَنَشْفَعُ فِیهِ فَنُشَفَّعُ، وَ اَللَّهِ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْکُمْ عَشْرَةُ رِجَالٍ، وَ اَللَّهِ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْکُمْ خَمْسَةُ رِجَالٍ، وَ اَللَّهِ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْکُمْ ثَلاَثَةُ رِجَالٍ، وَ اَللَّهِ لاَ یَدْخُلُ اَلنَّارَ مِنْکُمْ رَجُلٌ وَاحِدٌ، فَتَنَافَسُوا فِی اَلدَّرَجَاتِ وَ أَکْمِدُوا عَدُوَّکُمْ بِالْوَرَعِ .
امالی طوسی ، جلد ۱ ، صفحه ۲۹۵