زکریا
حضرت زکریا علیه السلام، پیامبری از نسل سلیمان علیه السلام و پدر یحیی است که کفالت و سرپرستی مریم سلام الله علیها، مادر عیسی علیه السلام را نیز بر عهده داشت و خانواده اش بیت تقوا، عفاف و عبادت بود. از زمانی که کفالت و تربیت حضرت مریم سلام الله علیها را برعهده گرفت، هر روز به عبادتگاه او سر می زد، هر وقت به آنجا می رفت می دید که غذایی و میوه هایی متنوع، در نزد اوست. می پرسید این غذا را چه کسی برایت آورده است؟ و مریم می گفت: «ازطرف خدا. خداوند به هر که بخواهد بدون حساب روزی می دهد». زکریا این همه لطف خدا را دید و از خدا خواست که خدایا، برای من هم از لطف و کرم خودت، فرزند نیکویی عطاکن تا بعد از من، وارث من باشد. دعای او مستجاب شد و زمانی که در محراب عبادتش مشغول نماز بود، ملائک ندا دادند که ای زکریا، خداوند به تو مژده فرزندی به نام یحیی می دهد.(1) حضرت زکریا، بیشتر اوقات خود را به عبادت خدا و موعظه و نصیحت بندگان خدا، می گذراند. دشمنان او تصمیم گرفتند او را بکشند. حضرت به خارج از شهر فرار کرد و به درختی پناهنده شد. درخت شکافته شد و او به داخل درخت رفت و دوباره درخت به حال اول برگشت. اما شیطان به صورت انسانی در کنار درخت ظاهر شد و پناهگاه او را به دشمنانش خبر داد. طبق نقلی، آن درخت نزد یهودیان مقدس بود و آنان هیچ گاه حاضر به قطع آن نبودند، اما به اصرار شیطان اینکار را کردند و آن بزرگوار در وسط درخت به دونیم شد و از دنیا رفت.(2)
___________________
1. طبرسی، مجمع البیان، ج 1 و 2، ص 439.
2. تاریخ کامل ابن اثیر، ج 1، ص 170ـ175؛ بحارالانوار، ج 14، ص 179 و 189.