زیارت مختصه دوم امام علی (ع) در روز غدیر (مفاتیح الجنان)
مطلب دوم، کیفیت زیارت امام علی علیه السلام؛ زیارات مختصه، اول- زیارت های روز غدیر است و برای این روز، چند زیارت نقل شده است: 3- زیارت مختصه دوم امام علی علیه السلام در روز غدیر
سوم زیارتى است که در اقبال از حضرت صادق علیه السلام نقل شده که فرمود هر گاه در روز عید غدیر نزد قبر شریف حضرت امیر المؤمنین علیه السلام باشى نزدیک قبر شریف آن حضرت برو بعد از نماز و دعا و اگر در شهرهاى دیگر باشى اشاره کن به جانب آن حضرت بعد از نماز و دعا این است
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى وَلِیِّکَ وَ أَخِی نَبِیِّکَ وَ وَزِیرِهِ وَ حَبِیبِهِ وَ خَلِیلِهِ وَ مَوْضِعِ سِرِّهِ
خدایا درود فرست بر ولى خود و برادر پیغمبر و وزیر او و حبیب او و دوست خالص او و محل سر او
وَ خِیَرَتِهِ مِنْ أُسْرَتِهِ وَ وَصِیِّهِ وَ صَفْوَتِهِ وَ خَالِصَتِهِ وَ أَمِینِهِ وَ وَلِیِّهِ
و منتخب او از خاصانش و وصى او و برگزیده و دوست خاص و خالص و امین و یاور و ناصر او
وَ أَشْرَفِ عِتْرَتِهِ الَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَ أَبِی ذُرِّیَّتِهِ وَ بَابِ حِکْمَتِهِ وَ النَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ
و اشرف افراد عترتش که به او ایمان آوردند و پدر ذریه او و باب علم و حکمت او و ناطق به حجت و برهان او
وَ الدَّاعِی إِلَى شَرِیعَتِهِ وَ الْمَاضِی عَلَى سُنَّتِهِ وَ خَلِیفَتِهِ عَلَى أُمَّتِهِ
و دعوت کننده خلق به شریعت مقدسه و باقى بر طریقت و سنت و جانشین او بر امت او
سَیِّدِ الْمُسْلِمِینَ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ
آنکه بزرگ مسلمانان و امیر اهل ایمان و پیشواى آبرومندان و رو سفیدان عالم
أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ أَوْصِیَاءِ أَنْبِیَائِکَ
درود و رحمتى اى خدا بر آن حضرت فرست که افضل باشد از هر تحیت و رحمتى که بر یکى از خلقان و خاصان درگاهت و اوصیاء پیغمبرانت فرستادى
اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنْ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مَا حُمِّلَ
پروردگارا من گواهى می دهم که محققا آن حضرت آنچه را باید از طرف پیغمبرت به امت تبلیغ کند کاملا تبلیغ کرد
وَ رَعَى مَا اسْتُحْفِظَ وَ حَفِظَ مَا اسْتُودِعَ وَ حَلَّلَ حَلاَلَکَ وَ حَرَّمَ حَرَامَکَ
و رعایت آنچه باید محفوظ دارد نمود و آنچه بدو به ودیعه سپرده شد نگهبانى کرد و حلال تو را حلال و حرامت را حرام دانست
وَ أَقَامَ أَحْکَامَکَ وَ دَعَا إِلَى سَبِیلِکَ وَ وَالَى أَوْلِیَاءَکَ وَ عَادَى أَعْدَاءَکَ
و احکام تو را بپاداشت و خلق را به راه تو دعوت کرد و با دوستان تو دوستى و با دشمنانت دشمنى کرد
وَ جَاهَدَ النَّاکِثِینَ عَنْ سَبِیلِکَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ عَنْ أَمْرِکَ
و با عهد شکنان دین تو و عدول کنندگان و سرکشان از فرمان تو جهاد کرد
صَابِراً مُحْتَسِباً مُقْبِلاً غَیْرَ مُدْبِرٍ لاَ تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَهُ لاَئِمٍ
و با کمال صبر و تحمل همیشه رو بسوى تو داشت و هرگز از خدا رو نگردانید و در راه خدا ملامت بدگویان او را از فرمانت باز نداشت
حَتَّى بَلَغَ فِی ذَلِکَ الرِّضَا وَ سَلَّمَ إِلَیْکَ الْقَضَاءَ
تا آنکه در کار فرمان قضاى تو بمقام رضا و خوشنودیت نایل شد
وَ عَبَدَکَ مُخْلِصاً وَ نَصَحَ لَکَ مُجْتَهِداً حَتَّى أَتَاهُ الْیَقِینُ
و با اخلاص کامل تو را پرستش کرد و در نصیحت و دلالت خلق به راه حق براى رضاى تو هنگام رحلت کوشش کرد
فَقَبَضْتَهُ إِلَیْکَ شَهِیداً سَعِیداً وَلِیّاً تَقِیّاً رَضِیّاً زَکِیّاً هَادِیاً مَهْدِیّاً
پس آنگاه که او را قبض روح فرمودى با مقام شهادت و ولایت و تقواى کامل مقام رضاى تو بود و با تزکیه نفس و هادى و مهدى امت بود
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَنْبِیَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
خدایا درود و رحمت فرست بر محمد و بر او نیکوتر رحمتى که بر یکى از پیمبرانت و خاصان درگاهت فرستادى اى پروردگار عالم هستى.
مؤلف گوید که سیّد در مصباح الزائر برای این روز شریف، زیارتی دیگر نقل کرده که اختصاصش به این روز معلوم نمی شود و آن مرکب از دو زیارت است که علامه مجلسی آن را زیارت دوم و سوم تحفه قرار داده است.
زیارت مختصه دوم امام علی (ع) در روز غدیر (زاد المعاد)
اعمال ماه ذی الحجه؛ اعمال ماه ذی الحجه؛ و عید غدیر، هجدهم این ماه است و عظیم‌ترین اعیاد است و زیارت حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام در این روز فضیلت بسیار دارد و از نزدیک و دور موافق روایت صفوانى و غیر آن اگر از دور زیارت کنند دو رکعت نماز زیارت به جا آورند، در رکعت اوّل سوره انا انزلناه و در رکعت دویّم قل هو اللّه احد بخوانند پس این دعا را بخوانند:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى وَلِیِّکَ وَ أَخِی نَبِیِّکَ وَ وَزِیرِهِ وَ حَبِیبِهِ وَ خَلِیلِهِ وَ مَوْضِعِ سِرِّهِ
خدایا! درود فرست بر ولى خود و برادر پیغمبر و وزیر او و حبیب او و دوست خالص او و محل سر او
وَ خِیَرَتِهِ مِنْ أُسْرَتِهِ وَ وَصِیِّهِ وَ صَفْوَتِهِ وَ خَالِصَتِهِ وَ أَمِینِهِ وَ وَلِیِّهِ
و منتخب او از خاصانش و وصى او و برگزیده و دوست خاص و خالص و امین و یاور و ناصر او
وَ أَشْرَفِ عِتْرَتِهِ الَّذِینَ آمَنُوا بِهِ وَ أَبِی ذُرِّیَّتِهِ وَ بَابِ حِکْمَتِهِ وَ النَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ
و اشرف افراد عترتش که به او ایمان آوردند و پدر ذریۀ او و باب علم و حکمت او و ناطق به حجت
وَ الدَّاعِی إِلَى شَرِیعَتِهِ وَ الْمَاضِی عَلَى سُنَّتِهِ وَ خَلِیفَتِهِ عَلَى أُمَّتِهِ
و برهان او و دعوت‌کنندۀ خلق به شریعت مقدسه و باقى بر طریقت و سنت او و جانشین او بر امت او
سَیِّدِ الْمُسْلِمِینَ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ
آنکه بزرگ اوصیاء و امیر مؤمنین و پیشواى آبرومندان و روسفیدان عالم است
أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ وَ أَوْصِیَاءِ أَنْبِیَائِکَ.
برترین تحیت و رحمتى که بر یکى از مخلوقات و خاصان درگاهت و اوصیاى پیغمبرانت فرستادى.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَشْهَدُ أَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنْ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ و آلِهِ مَا حُمِّلَ
پروردگارا! من گواهى می‌دهم که محققا آن حضرت آنچه را باید از طرف پیغمبرت به امت تبلیغ کند کاملا تبلیغ کرد
وَ رَعَى مَا اسْتُحْفِظَ وَ حَفِظَ مَا اسْتُودِعَ وَ حَلَّلَ حَلَالَکَ وَ حَرَّمَ حَرَامَکَ
و آنچه باید محفوظ دارد رعایت نمود و آنچه بدو به ودیعه سپرده شد نگهبانى کرد و حلال تو را حلال و حرامت را حرام دانست
وَ أَقَامَ أَحْکَامَکَ وَ دَعَا إِلَى سَبِیلِکَ وَ وَالَى أَوْلِیَاءَکَ وَ عَادَى أَعْدَاءَکَ
و احکام تو را به پاداشت و خلق را به راه تو دعوت کرد و با دوستان تو دوستى و با دشمنانت دشمنى کرد
وَ جَاهَدَ النَّاکِثِینَ عَنْ سَبِیلِکَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ عَنْ أَمْرِکَ
و با عهدشکنان دین تو و عدول‌کنندگان و سرکشان از فرمان تو جهاد کرد
صَابِراً مُحْتَسِباً مُقْبِلًا غَیْرَ مُدْبِرٍ لَا تَأْخُذُهُ فِی اللَّهِ لَوْمَهُ لَائِمٍ
و با کمال صبر و تحمل همیشه روبه سوى تو داشت و هرگز از خدا رو نگردانید و در راه خدا ملامت بدگویان او را از فرمانت باز نداشت
حَتَّى بَلَغَ فِی ذَلِکَ الرِّضَا وَ سَلَّمَ إِلَیْکَ الْقَضَاءَ
تا آنکه در کار فرمان قضاى تو به مقام رضا و خشنودى‌ات نایل شد
وَ عَبَدَکَ مُخْلِصاً وَ نَصَحَ لَکَ مُجْتَهِداً حَتَّى أَتَاهُ الْیَقِینُ
و با اخلاص کامل تو را پرستش کرد و در نصیحت و دلالت خلق به راه حق براى رضاى تو هنگام رحلت کوشش کرد،
فَقَبَضْتَهُ إِلَیْکَ شَهِیداً سَعِیداً وَلِیّاً تَقِیّاً رَضِیّاً زَکِیّاً هَادِیاً مَهْدِیّاً
پس آنگاه که با مقام شهادت و ولایت و تقواى کامل و مقام رضا و تزکیۀ نفس و هادى و مهدى امت او را قبض روح کردى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَنْبِیَائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ.[1]
خدایا درود و رحمت فرست بر محمد و بر او نیکوتر رحمتى که بر یکى از پیمبرانت و خاصان درگاهت فرستادى، اى پروردگار عالم هستى!
[1] ) مصباح کفعمی ص 685؛ مفاتیح الجنان، ج 1 ، ص 374.