اعلام قرآن

بیت المعمور

بیت المعمور

خانه ‏ای است در آسمان چهارم مقابل خانه کعبه و فرشتگان آن را به عبادت آباد دارند. از امام علی علیه السلام روایت شده که در هر روزی هفتاد هزار فرشته وارد آن می ‏شوند، سپس هرگز به آنجا بر نمی ‏گردند.(1) در مورد بیت المعمور تفسیرهای گوناگونی شده، بعضی آن را اشاره به خانه ‏ای می ‏دانند که در آسمان ها محاذی خانه کعبه و با عبادت فرشتگان، معمور و آباد است؛ این معنی در روایات متعددی که در منابع مختلف اسلامی آمده است، دیده می‏شود.(2) بعضی آن را به کعبه و خانه خدا در زمین تفسیر کرده‏ اند که به وسیله زوار و حاجیان همواره معمور و آباد است و نخستین خانه ‏ای است که برای عبادت، در روی زمین ساخته و آباد شده است. بعضی نیز گفته ‏اند منظور از آن، خانه قلب مؤمن است که با ایمان و ذکر خدا، آباد است.(3)
________________
1 . طبرسی، مجمع البیان، ج 9 ، ص 163.
2. بحار الانوار، ج 58 ، ص 55.
3. طبرسی، جوامع الجامع، ج 6، ص 145؛ مکارم شیرازی، نمونه، ج22، ص 412.بیت المقدس
قدس یا بیت المُقدس یا بیت المَقدِس، شهری باستانی در سرزمین فلسطین، نخستین قبله مسلمانان و از مراکز ادیان الهی و همیشه به عنوان شهری مقدس و مورد احترام، بوده و محل عبادت نام برده شده است. از اولین نام های این شهر «یبوس» است؛ زیرا عرب های کنعانی قدیمی ترین ساکنان صاحب تمدن این ناحیه بودند و مشهورترین قبیله آن ها (یبوسان) بودند که در این منطقه ساکن شده و آنجا را بنا کردند. این شهر، محل اولین قبله مسلمانان، دومین مسجد مسلمانان و یکی از چهار قصر بهشتی دنیاست که عبارتند از: مسجدالحرام، مسجد کوفه، مسجدالنبی و بیت المقدس. این مکان را پیامبران الهی بنا کرده اند، حضرت داود و سلیمان علیهما السلام در آنجا جاه و جلالی داشتند و جبال و طیر را برای حضرت داود علیه السلام در اینجا مسخر کرد. خداوند به زکریا علیه السلام فرزندش یحیی را در این جا بشارت داد. حضرت هاجر به همین مکان (بیت المقدس) هجرت کرد. بنا به نقل اکثر مفسران، دمیدن اسرافیل در صور به امر خدا بر صخره بیت المقدس است. حضرت مریم سلام الله علیها در اینجا وفات نمود، عیسی علیه السلام در اینجا به دنیا آمد و پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، مدت ها رو به بیت المقدس نماز گزارد و بعد معراج حضرت از همین جا بود.(1)
_____________________
1. مقریزی، امتاع الاسماع، ج 8 ص 196؛ دینوری، اخبار الطوال، ص 46؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج 2، ص 56.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا