وقایع روز سوم ماه شوال
3 شـوال
قتل متوکل عباسی
در سوم شوال سال 247 هـ .ق. متوکل عباسی ملعون، به دستور فرزندش به قتل رسید. مدت خلافت او 14 سال و ده ماه طول کشید .
وی بعد از واثق، در سال 232 هـ .ق. به خلافت نشست. در ایام او لهو ولعب و طرب، مخصوصاً در مجلس او بسیار شد. او مردی خبیث بود و به فرموده امیرمؤمنان(علیه السلام)، کافرترین آل عباس به شمار می‌رفت. عمرو بن فرج را والی مدینه و مکه کرد و او به مردم دستور داده بود تا کسی به آل ابیطالب احسان نکند و اگر کسی کوچکترین احسانی کند سخت عقوبت خواهد شد؛ لذا کار بر علویان تنگ شد تا جایی که لباسهای زنان علویه کهنه و پاره شده بود و پیراهن سالمی را برای نماز به نوبت می‌پوشیدند و نخ ریسی می‌کردند تا این که متوکل به درک واصل شد.
از اعمال زشت و پست متوکل این بود که همیشه و در همه جا امیرمؤمنان (علیه السلام) را به بدی یاد و به آن حضرت جسارت می‌نمود. او 17 بار قبر مبارک حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) را خراب کرد، ولی دوباره بنا شد. متوکل در راه زیارت آن حضرت دست و پا قطع می کرد و زوار را می‌کشت.
به خاطر جسارتهایی که متوکل در مجلسی به امیرمؤمنان (علیه السلام) کرد، منتصر پسرش در شب چهارشنبه سوم ماه شوال سال 247 هـ .ق. چند نفر از غلام های خاص پدر را مامور کشتن وی کرد و آنها در حالی که متوکل مشغول شرب خمر بود، خونش را ریختند و متوکل به درکات جحیم شتافت.
در همان روز مردم با منتصر در قصر معروف جعفری بیعت کردند. وی مردی رئوف و مهربان با اهل بیت پیامبر(علیهم السلام) بود و بر عکس پدر، به آل ابیطالب احسان می‌کرد و به هیچ وجه متعرض ایشان نمی‌گشت. او زیارت امام حسین(علیه السلام) را آزاد کرد و مانع احدی نشد و دستور داد تا فدک را به اولاد امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) رد کنند و اوقاف آل ابیطالب(علیهم السلام) را آزاد کرد و دستور داد کسی متعرض شیعیان حضرت علی(علیه السلام) نشود. همچنین برای علویان مدینه اموالی فرستاد تا در میانشان تقسیم شود. او در روز 25 ربیع الاول سال 248 هـ .ق. بیمار شد و در پنجم ربیع الثانی هنگام عصر درگذشت و مدت خلافتش 6 ماه بود . گفته شده که او را با زهری که در شاخ حجامت ریخته بودند مسموم کردند .