دعای سید بن باقی در روز هشتم رمضان
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الثانی عشر فیما نذکره من زیادات و دعوات فی اللیله الثامنه و یومها و فیها ما نختاره من عده روایات، فصل فیما یختص بالیوم الثامن منه من دعاء غیر متکرر، دعاء آخر فی هذا الیوم بروایه السید ابن باقی رحمه الله فی إختیاره
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب دوازدهم اعمال و دعاهای مخصوص شب و روز هشتم ماه رمضان و ما بعضی از روایات را بیان می کنیم، فصل اول اعمالی که مختص به روز هشتم ماه می باشد، (دومین) دعاى این روز، به نقل از کتاب «اختیار» نوشته‌ى «سید ابن الباقى» -رحمه اللّه-:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْفَاشِی فِی الْخَلْقِ حَمْدُهُ الظَّاهِرِ بِالْکَرَامَهِ [بِالْکَرَمِ] مَجْدُهُ الْبَاسِطِ بِالْجُودِ یَدَهُ
ستایش خدا را که ستایش او در میان آفریده‌هایش پخش و منتشر است، خدایى که بزرگى او به واسطه‌ى کرامت [بزرگوارى]اش آشکار و دستش به بخشش گشوده است،
الَّذِی لَا تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ بِسَعَهِ فَضْلِهِ وَ کَرَمِ عَطَایَاهُ
خدایى که گنجینه‌هاى او به واسطه‌ى گستردگى تفضّل و به بخشش عطایایش کاستى نمی‌پذیرد
وَ لَا تَزِیدُهُ الْعَطَایَا إِلَّا کَرَماً وَ جُوداً وَ تَفَضُّلًا وَ إِحْسَاناً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ الْکَرِیمُ الْوَهَّابُ الْعَظِیمُ
و عطاها جز بر جود و کرم و تفضّل و نیکوکارى او نمی‌افزاید و او سربلند و فرزانه و بزرگوار و بسیار بخشنده و بزرگ است.
اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ کُنْتَ رَبَّنَا کَائِناً غَیْرَ مُکَوِّنٍ وَحْدَکَ لَا أَحَدَ مَعَکَ یَبْقَى کَبَقَائِکَ
خداوندا، ستایش تو را که پروردگار من هستى، موجودى که چیزى تو را پدید نیاورده است و یگانه‌اى و همتایى ندارى و همانند پایدارى خود پاینده‌اى،
بَلْ تَبْقَى أَبَداً وَ یَفْنَى مَا سِوَاکَ وَ لَکَ (الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ)[1]
بلکه تو پاینده‌ى جاودانه‌اى و جز تو نابود و ناپایدار است و آفرینش و فرمان از آن تو است. بلندمرتبه است خداوند، پروردگار جهانیان.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا مُضَادَّ لَهُ فِی مُلْکِهِ وَ لَا شَبِیهَ لَهُ فِی صِفَتِهِ وَ لَا مُنَازِعَ لَهُ فِی أَمْرِهِ وَ لَا نَظِیرَ لَهُ فِی سُلْطَانِهِ
ستایش خدا را که در سلطنت خود ناسازگارى و در اوصافش همانندى و در فرمانش ستیزه‌جویى و در تسلّطش نظیرى
وَ لَا شَرِیکَ لَهُ فِی خَلْقِهِ یَرِثُ (الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْها)[2] بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
و در آفرینشش شریکى ندارد و زمین و زمینیان را به ارث می‌برد و خیر و خوبى فقط به دست او است و بر هر چیز توانا است.
إِلَهِی أَنَا الَّذِی بَارَزْتُکَ بِسَیِّئَاتِی وَ کَشَفْتُ قِنَاعِی وَ لَمْ یَکُنْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ سِتْرٌ تُوَارِینِی وَ لَا حِجَابٌ یَحْجُبُنِی
معبودا، من همان کسى هستم که با گناهانم به مبارزه با تو برخاستم و پرده‌ام را کنار زدم و اکنون میان من و تو هیچ پرده‌اى که مرا بپوشاند و حجابى که مرا محجوب سازد، وجود ندارد.
إِلَهِی فَمَا أَحْسَنَ بَلَاءَکَ عِنْدِی وَ أَظْهَرَ نَعْمَاءَکَ عَلَیَّ وَ أَکْثَرَ أَیَادِیَکَ لَدَیَّ إِنْ شَکَرْتُهَا عَرَفْتُ وَاجِبَ حَقِّهَا
معبودا، چقدر بلاى تو نزد من زیبا و نعمتت بر من آشکار و عطاهایت در نزد من بسیار است! اگر از آن‌ها سپاسگزارى کنم، حقّ تو را که بر من واجب است شناخته‌ام.
إِلَهِی خَلَقْتَنِی بِتَقْدِیرِکَ وَ صَوَّرْتَنِی فَأَحْسَنْتَ وَ أَنْعَمْتَ فَأَسْبَغْتَ وَ رَزَقْتَنِی فَوَفَّرْتَ وَ أَعْطَیْتَ
معبودا، با تقدیر خود مرا آفریدى، و زیبا نگارگرى نمودى و فراوان نعمت و روزى دادى و بسیار عطا کردى،
فَأَجْزَلْتَ بِلَا اسْتِحْقَاقٍ مِنِّی لِذَلِکَ بِعَمَلٍ وَ لَکِنِ ابْتَدَأْتَ بِالْکَرَمِ وَ الْجُودِ
بى آنکه من با عملم مستحقّ آن‌ها باشم، بلکه با بزرگوارى و بخشش خود به‌صورت ابتدایى [بى‌آنکه درخواست کنم]به من عطا کردى.
فَلَکَ الْحَمْدُ (لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ)[3] یَا عَفُوُّ
پس ستایش تو را که معبودى جز تو وجود ندارد، منزّهى و من از ستمگران بودم اى بسیار درگذرنده.
اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّی یَا عَفُوُّ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا وَ تَکَرَّمْ عَلَیَّ
خدایا، تو بسیار عفوکننده‌اى و گذشت را دوست دارى، پس اى بسیار گذشت‌کننده در دنیا از من درگذر و بر من بزرگوارى کن
وَ ارْزُقْنِی الْأَمْنَ وَ الْعَافِیَهَ وَ الْغِنَى وَ الْمَغْفِرَهَ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ
و ایمنى و عافیت و بى‌نیازى و آمرزش را روزى‌ام کن، به راستى که تو بر هر چیز توانایى. درود خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.
[1]) سوره الاعراف، آیه 54
[2]) سوره مریم، آیه 40
[3]) سوره الانبیاء، آیه 87