متن دعای امام صادق (ع) در شب اول رمضان
اعمال مخصوصه ماه رمضان: شب اول و در آن چند عمل است؛ دوازدهم- بخواند در این شب این دعاى مأثور از حضرت صادق علیه السلام را که در اقبال است
اَللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ مُنَزِّلَ الْقُرْآنِ
بار خدایا تویى پروردگار ماه رمضان فرو فرستنده قرآن
هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ وَ أَنْزَلْتَ فِیهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ
این ماه رمضان است که قرآن را در آن نازل فرمودى و در آن نشانه هاى روشن از هدایت و تمیز حق از باطل قرار دادى
اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا صِیَامَهُ وَ أَعِنَّا عَلَى قِیَامِهِ اللَّهُمَّ سَلِّمْهُ لَنَا وَ سَلِّمْنَا فِیهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ مُعَافَاهٍ
خدایا ما را روزه گرفتن در این ماه روزى فرما و ما را بر قیام و نماز در آن یارى کن بار خدایا این ماه را براى ما سالم دار و ما را هم در آن سلامت بدار و بگیر از ما آن را در سلامتى و عافیت و مقرر فرماى
وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ
در قضا و قدرت که از آن گریزى نیست
وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لاَ یُرَدُّ وَ لاَ یُبَدَّلُ
و در آنچه جدا فرمایى در آن از امور حکیمانه در شب قدر از قضایى که برگشت ندارد و تبدیل نپذیرد
أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ
اینکه بنویسى مرا از حاجیان بیت الحرامت آنان که حجشان نیکو است و سعیشان قدر دانى شود و گناهانشان آمرزیده گردد و بد کرداریشان جبران گردد
وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ لِی فِی عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ عَلَیَّ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلاَلِ
و اى خدا مقرر فرما در قضا و قدرت براى من طول عمر و فراخى بر من از روزى حلالت
دعای امام صادق (ع) در شب اول رمضان (اقبال الاعمال)
الجزء الأول؛ أبواب أحکام شهر رمضان؛ الباب الرابع فیما نذکره مما یختص بأول لیله من شهر رمضان؛ فصل فیما نذکره من الدعاء الزائد عقیب صلاه المغرب أول لیله من شهر رمضان، دعاء آخر فی أول لیله من شهر رمضان
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب چهارم از اعمالی که مختص شب اول ماه رمضان است؛ فصل نهم: فصل دعا در تعقیب نماز مغرب شب اوّل ماه رمضان، دعای دیگر در اولین شب از ماه:
رَوَیْنَاهُ بِإِسْنَادِنَا إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ عَمْرِو بْنِ سَعِیدٍ عَنْ مُصَدِّقِ بْنِ صَدَقَهَ عَنْ عَمَّارٍ السَّابَاطِیِّ قَالَ
«محمد بن یعقوب کلینى» آورده است:
قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا کَانَ أَوَّلُ لَیْلَهٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَقُلْ
امام صادق-علیه السّلام-فرمود: وقتى شب اوّل ماه رمضان فرارسید، بگو:
اللَّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضَانَ مُنْزِلَ الْقُرْآنِ
خداوندا، اى پروردگار ماه رمضان و فروفرستنده قرآن،
هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ وَ أَنْزَلْتَ فِیهِ آیَاتٍ (بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ)[1]
این ماه رمضانى است که قرآن را در آن فروفرستاده اى و آیه هاى روشن از هدایت و جداسازى [حق از باطل] را بر ما نازل نموده اى.
اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا صِیَامَهُ وَ أَعِنَّا عَلَى قِیَامِهِ اللَّهُمَّ سَلِّمْهُ وَ سَلِّمْنَا فِیهِ وَ سَلِّمْهُ مِنَّا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ مُعَافَاهٍ
خدایا، روزه دارى در آن را به ما روزى کن و بر شب خیزى در آن یارى ده. خداوندا، این ماه را براى ما و ما را در آن سالم بدار و آن را از [گناهان و غفلت هاى] ما سالم بدار به همراه آسانى و عافیت از خود
وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ
و جزو قضا و قدرهاى محتوم خود
وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لَا یُرَدُّ وَ لَا یُبَدَّلُ
و جزو امور من استوار و حتمی که برگشت و تبدیل و تغییر در آن راه ندارد و آن را در شب قدر فیصله می دهى،
أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمُ الْمَغْفُورِ ذَنْبُهُمُ [ذُنُوبُهُمْ] الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ
نام مرا از حاجیان خانه محترمت بنویس، حاجیانى که حجّشان نیک و کوشش و عملشان مورد سپاس و گناهانشان، بخشوده و بدى هایشان پوشیده است
وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ لِی فِی عُمُرِی وَ تُوَسِّعَ عَلَیَّ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلَالِ
و جزو قضا و قدر خود مقرّر فرما که عمر مرا طولانى نموده و روزى حلال خود را بر ما زیاد عطا فرمایى.
و رواه أیضا علی بن عبد الواحد النهدی
همین مطلب را علی بن عبد الواحد النهدی روایت کرده است.
[1]) سوره البقره، آیه 185