زیارت جامعه ائمه المومنین (ع)
سومین مطلبی که در ملحقات بیان می شود، زیارت جامعه أئمه المؤمنین است که هر امامی را در هر وقت از شهور و ایام به آن زیارت می توان کرد و این زیارت را سید بن طاوس در مصباح الزائر از ائمه علیهم السلام روایت کرده با مقدماتى از دعاء و نماز در وقت رفتن به سفر زیارت پس فرموده چون خواستى غسل زیارت کنى بگو در وقتى که غسل می کنى
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَلَى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ
شروع می کنم به نام خدا و به ذات خدا و در راه خدا و بر ملت و آیین رسول خدا
اللَّهُمَّ اغْسِلْ عَنِّی دَرَنَ الذُّنُوبِ وَ وَسَخَ الْعُیُوبِ وَ طَهِّرْنِی بِمَاءِ التَّوْبَهِ
پروردگارا تو پلیدى گناهان و چرکینى عیوب و معاصى را از من دور ساز و مرا به آب توبه از معصیت پاکیزه گردان
وَ أَلْبِسْنِی رِدَاءَ الْعِصْمَهِ وَ أَیِّدْنِی بِلُطْفٍ مِنْکَ یُوَفِّقُنِی لِصَالِحِ الْأَعْمَالِ إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ
و لباس عصمت بر من بپوشان و به لطف و کرم خاص خود مرا مؤید بدار و بر نیکوکارى موفقم گردان که اى خدا تو صاحب فضل و رحمت بىنهایت و بزرگ هستى
پس هرگاه نزدیک در حرم مطهر شدى بگو
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی وَفَّقَنِی لِقَصْدِ وَلِیِّهِ وَ زِیَارَهِ حُجَّتِهِ وَ أَوْرَدَنِی حَرَمَهُ
ستایش مخصوص خداست که مرا براى قصد آستان ولى خود موفق داشت و به زیارت حجت خود توفیق داد و به حرم شریفش وارد گردانید
وَ لَمْ یَبْخَسْنِی حَظِّی مِنْ زِیَارَهِ قَبْرِهِ وَ النُّزُولِ بِعَقْوَهِ مُغَیَّبِهِ وَ سَاحَهِ تُرْبَتِهِ
و مرا از زیارت قبر مطهرش و نزول به عتبه سنیهاش و ساحت مقدس آستانش بهره کامل عطا فرمود
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یَسِمْنِی بِحِرْمَانِ مَا أَمَّلْتُهُ وَ لاَ صَرَفَ عَنِّی مَا رَجَوْتُهُ
ستایش خداى را که به آنچه آرزو و امید به حضرتش داشتم مرا نامزد حرمان نساخت و از امیدى که به درگاه کرمش داشتم ناامیدم برنگردانید
وَ لاَ قَطَعَ رَجَائِی فِیمَا تَوَقَّعْتُهُ بَلْ أَلْبَسَنِی عَافِیَتَهُ وَ أَفَادَنِی نِعْمَتَهُ وَ آتَانِی کَرَامَتَهُ
و از انتظارى که به او داشتم منقطع و محرومم نکرد بلکه بر من لباس عافیتش بپوشانید و افاضه نعمت و اعطاء کرامت فرمود
پس هرگاه وارد حرم شدى بایست برابر ضریح مقدس و بگو
السَّلاَمُ عَلَیْکُمْ أَئِمَّهَ الْمُؤْمِنِینَ وَ سَادَهَ الْمُتَّقِینَ وَ کُبَرَاءَ الصِّدِّیقِینَ وَ أُمَرَاءَ الصَّالِحِینَ
سلام و تحیت بر شما پیشوایان اهل ایمان و بزرگان اهل تقوى و صدق و حقیقت و امیران بندگان شایسته خدا
وَ قَادَهَ الْمُحْسِنِینَ وَ أَعْلاَمَ الْمُهْتَدِینَ وَ أَنْوَارَ الْعَارِفِینَ وَ وَرَثَهَ الْأَنْبِیَاءِ وَ صَفْوَهَ الْأَوْصِیَاءِ
و قاید نیکوکاران عالم و علمدار طالبان هدایت و نوربخش دلهاى اهل معرفت و وارث علوم انبیاء و خاص و خالص اوصیاء
وَ شُمُوسَ الْأَتْقِیَاءِ وَ بُدُورَ الْخُلَفَاءِ وَ عِبَادَ الرَّحْمَنِ وَ شُرَکَاءَ الْقُرْآنِ
و خورشید رخشان آسمان اتقیاء و پرهیزکاران و ماه تابان خلفاى رسولان بندگان خاص خداى رحمان و شریک علوم وحى قرآن
وَ مَنْهَجَ الْإِیمَانِ وَ مَعَادِنَ الْحَقَائِقِ وَ شُفَعَاءَ الْخَلاَئِقِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
و رهنماى اهل ایمان و معدن و منبع حقایق و شفیعان خلق عالم سلام و تحیت و رحمت و برکات خدا بر شما باد
أَشْهَدُ أَنَّکُمْ أَبْوَابُ اللَّهِ وَ مَفَاتِیحُ رَحْمَتِهِ وَ مَقَالِیدُ مَغْفِرَتِهِ
گواهى می دهم که شما درهاى معرفت خدا و کلید رحمتهاى خدا و وسیله مغفرت و آمرزش خدا هستید
وَ سَحَائِبُ رِضْوَانِهِ وَ مَصَابِیحُ جِنَانِهِ وَ حَمَلَهُ فُرْقَانِهِ وَ خَزَنَهُ عِلْمِهِ وَ حَفَظَهُ سِرِّهِ وَ مَهْبِطُ وَحْیِهِ
شما ابر گوهر بار رضا و خشنودى خدا و چراغهاى بهشت و حمله علم فرقان خدا و گنجینه علم حق و نگهدار سر الهى و محل وحى خدا
وَ عِنْدَکُمْ أَمَانَاتُ النُّبُوَّهِ وَ وَدَائِعُ الرِّسَالَهِ أَنْتُمْ أُمَنَاءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ وَ عِبَادُهُ
و امانتهاى نبوت و ودایع اسرار رسالت شمایید امین دربار عز ربوبیت و محبان حقیقى و بندگان خاص و دوستان خالص حضرت احدیت
وَ أَصْفِیَاؤُهُ وَ أَنْصَارُ تَوْحِیدِهِ وَ أَرْکَانُ تَمْجِیدِهِ وَ دُعَاتُهُ إِلَى کُتُبِهِ وَ حَرَسَهُ خَلاَئِقِهِ وَ حَفَظَهُ وَدَائِعِهِ
و یاران و خاصان مقام توحید و ارکان حریم مجد و عظمت و داعیان احدیت شما بزرگوارانید که خلق را به طریق کتاب خدا میخوانید و شما نگهبان خلقید و حافظ ودایع رسولان الهى
لاَ یَسْبِقُکُمْ ثَنَاءُ الْمَلاَئِکَهِ فِی الْإِخْلاَصِ وَ الْخُشُوعِ وَ لاَ یُضَادُّکُمْ ذُو ابْتِهَالٍ وَ خُضُوعٍ
فرشتگان مقرب حق در اخلاص ثناى الهى و خشوع بر شما هرگز سبقت نگیرند و هیچ صاحب تضرع و خضوع بدرگاه حق با شما مقابل نتواند شد
أَنَّى وَ لَکُمُ الْقُلُوبُ الَّتِی تَوَلَّى اللَّهُ رِیَاضَتَهَا بِالْخَوْفِ وَ الرَّجَاءِ وَ جَعَلَهَا أَوْعِیَهً لِلشُّکْرِ وَ الثَّنَاءِ
کجا تواند و حال آنکه متصدى تربیت و تزکیه دلهاى پاک شما به خوف و رجاء خود حضرت ربوبیت است و آن دلهاى پاک را خدا محل شکر و سپاس و حمد و ثناى خود گردانید
وَ آمَنَهَا مِنْ عَوَارِضِ الْغَفْلَهِ وَ صَفَّاهَا مِنْ سُوءِ (شَوَاغِلِ) الْفَتْرَهِ بَلْ یَتَقَرَّبُ أَهْلُ السَّمَاءِ بِحُبِّکُمْ
و ایمن از عروض غفلت و فراموشى ساخت و از مشاغل ناپسند فتور و نسیان پاکیزه و مصفا کرد بلکه اهل آسمان به دوستى شما خاندان به حضرت حق تقرب می جویند
وَ بِالْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ تَوَاتُرِ الْبُکَاءِ عَلَى مُصَابِکُمْ وَ الاِسْتِغْفَارِ لِشِیعَتِکُمْ وَ مُحِبِّیکُمْ
و از دشمنان شما بیزارى می طلبند و بر مصایب شما پیوسته می گریند و براىشیعیان و دوستان شما اهل بیت طلب مغفرت می کنند
فَأَنَا أُشْهِدُ اللَّهَ خَالِقِی وَ أُشْهِدُ مَلاَئِکَتَهُ وَ أَنْبِیَاءَهُ
پس من خداى آفرینندهام را گواه می گیرم و فرشتگان و پیغمبران خدا
وَ أُشْهِدُکُمْ یَا مَوَالِیَّ أَنِّی مُؤْمِنٌ بِوِلاَیَتِکُمْ (بِوَلاَیَتِکُمْ) مُعْتَقِدٌ لِإِمَامَتِکُمْ مُقِرٌّ بِخِلاَفَتِکُمْ عَارِفٌ بِمَنْزِلَتِکُمْ مُوقِنٌ بِعِصْمَتِکُمْ
و شما را اى امامان من که من به ولایت و امامت و خلافت شما ایمان و اعتقاد دارم و مقر و معترفم و عارفم به منزلت رفیع شما و یقین کامل به مقام عصمت و طهارت شما
خَاضِعٌ لِوِلاَیَتِکُمْ (لِوَلاَیَتِکُمْ) مُتَقَرِّبٌ إِلَى اللَّهِ بِحُبِّکُمْ وَ بِالْبَرَاءَهِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ
در مقابل سلطنت الهیه شما خاضع و مطیعم و به درگاه خدا به محبت شما خاندان و بیزارى از دشمنانتان تقرب می جویم
عَالِمٌ بِأَنَّ اللَّهَ قَدْ طَهَّرَکُمْ مِنَ الْفَوَاحِشِ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ
و می دانم که خدا شما را از هر زشتى ظاهر و باطن
وَ مِنْ کُلِّ رِیبَهٍ وَ نَجَاسَهٍ وَ دَنِیَّهٍ وَ رَجَاسَهٍ
و از هر شائبه و ریب و پلیدى و پست همتى و آلودگى شما اهل بیت را پاک و منزه گردانیده
وَ مَنَحَکُمْ رَایَهَ الْحَقِّ الَّتِی مَنْ تَقَدَّمَهَا ضَلَّ وَ مَنْ تَأَخَّرَ عَنْهَا زَلَّ وَ فَرَضَ طَاعَتَکُمْ عَلَى کُلِّ أَسْوَدَ وَ أَبْیَضَ
و پرچم حق را به شما عطا کرد همان پرچمی که هر که بر او تقدم جوید گمراه شده و هر که از آن باز پس ماند لغزش نموده و نیز حضرت احدیت اطاعت شما را بر سیاه و سفید واجب و لازم گردانیده
وَ أَشْهَدُ أَنَّکُمْ قَدْ وَفَیْتُمْ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ ذِمَّتِهِ وَ بِکُلِّ مَا اشْتَرَطَ (اشْتَرَطَهُ) عَلَیْکُمْ فِی کِتَابِهِ
و من گواهى دهم که شما کاملا به عهد و پیمان خدا وفا کردید و به هر چه در کتابش بر شما شرط کرد به حد کامل انجام دادید
وَ دَعَوْتُمْ إِلَى سَبِیلِهِ وَ أَنْفَذْتُمْ طَاقَتَکُمْ فِی مَرْضَاتِهِ وَ حَمَلْتُمُ الْخَلاَئِقَ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّهِ وَ مَسَالِکِ الرِّسَالَهِ
و خلق را به راه او دعوت کردید و به تمام طاقت خود در راه رضاى او کوشش کردید و خلایق را در شاهراه شرع نبوت و طریقه رسالت به راه آوردید
وَ سِرْتُمْ فِیهِ بِسِیرَهِ الْأَنْبِیَاءِ وَ مَذَاهِبِ الْأَوْصِیَاءِ فَلَمْ یُطَعْ لَکُمْ أَمْرٌ وَ لَمْ تُصْغَ إِلَیْکُمْ أُذُنٌ
و در این کار شما به سیرت انبیاء و طریقه اوصیاء انبیاء رفتار کردید اما امت فرمان شما را اطاعت نکردند و به سخنان حق شما ابدا گوش فرا ندادند
فَصَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ
بارى درود بر روانهاى پاک شما و جسم شریفتان باد
پس خود را به قبر منور می چسبانى و می گویى
بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا حُجَّهَ اللَّهِ لَقَدْ أُرْضِعْتَ بِثَدْیِ الْإِیمَانِ وَ فُطِمْتَ بِنُورِ الْإِسْلاَمِ وَ غُذِّیتَ بِبَرْدِ الْیَقِینِ
پدر و مادرم فداى شما اى حجت خدا تو همانا از پستان ایمان شیر خورده و به نور مشعشع حقیقت اسلام از شیر گرفته شدى و به غذاى برد الیقین تغذیه نمودى
وَ أُلْبِسْتَ حُلَلَ الْعِصْمَهِ وَ اصْطُفِیتَ وَ وُرِّثْتَ عِلْمَ الْکِتَابِ وَ لُقِّنْتَ فَصْلَ الْخِطَابِ
و لباس حله هاى عصمت و طهارت در پوشیدى و برگزیده شدىو علم کتاب آسمانى را به ارث یافتى و به فصل الخطاب ملهم شدى
وَ أُوضِحَ بِمَکَانِکَ مَعَارِفُ التَّنْزِیلِ وَ غَوَامِضُ التَّأْوِیلِ وَ سُلِّمَتْ إِلَیْکَ رَایَهُ الْحَقِّ وَ کُلِّفْتَ هِدَایَهَ الْخَلْقِ
و بواسطه مقام علم تو معارف عالیه تنزیل و مشکلات حقایق تأویل قرآن بر امت واضح و روشن گردید و بیرق حق و حقیقت به شما تسلیم گردید و به هدایت خلق مکلف شدید
وَ نُبِذَ إِلَیْکَ عَهْدُ الْإِمَامَهِ وَ أُلْزِمْتَ حِفْظَ الشَّرِیعَهِ
و عهد امامت و خلافت الهیه به تو رسید و حفظ شریعت بر تو به امر حق فرض گردید
وَ أَشْهَدُ یَا مَوْلاَیَ أَنَّکَ وَفَیْتَ بِشَرَائِطِ الْوَصِیَّهِ وَ قَضَیْتَ مَا لَزِمَکَ مِنْ حَدِّ الطَّاعَهِ وَ نَهَضْتَ بِأَعْبَاءِ الْإِمَامَهِ
و باز گواهى می دهم که تو اى مولاى من به شرایط وصیت پیغمبر خدا کاملا وفا کردى و حد طاعت الهى هر چه بر تو فرض و لازم بود همه را انجام دادى و به وظایف مقام امامت قیام کردى
وَ احْتَذَیْتَ مِثَالَ النُّبُوَّهِ فِی الصَّبْرِ وَ الاِجْتِهَادِ وَ النَّصِیحَهِ لِلْعِبَادِ
و در صبر و اجتهاد و کوشش در نصیحت و ارشاد بندگان خدا
وَ کَظْمِ الْغَیْظِ وَ الْعَفْوِ عَنِ النَّاسِ وَ عَزَمْتَ عَلَى الْعَدْلِ فِی الْبَرِیَّهِ وَ النَّصَفَهِ فِی الْقَضِیَّهِ
و فرو بردن خشم و غضب و عفو و بخشش از اعمال زشت مردم کاملا طبق مقام نبوت رفتار کردى و بر عدل و داد میان خلق تصمیم گرفتى و در قضایاى عالم حکم به انصاف فرمودى
وَ وَکَّدْتَ الْحُجَجَ عَلَى الْأُمَّهِ بِالدَّلاَئِلِ الصَّادِقَهِ وَ الشَّرِیعَهِ النَّاطِقَهِ
و با حجتهاى مؤکد محکم و دلایل حقه و لسان شریعت ناطق بر امت اتمام حجت کردى
وَ دَعَوْتَ إِلَى اللَّهِ بِالْحِکْمَهِ الْبَالِغَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ
و خلق را بسوى خدا به حکمت کامل و موعظه و اندرز نیکو دعوت فرمودى
فَمَنَعْتَ مِنْ تَقْوِیمِ الزَّیْغِ وَ سَدِّ الثُّلَمِ وَ إِصْلاَحِ الْفَاسِدِ وَ کَسْرِ الْمُعَانِدِ
اما از دست ظلم دشمن ممنوع از راست کردن کجى ها و سد کردن رخنه ها
وَ إِحْیَاءِ السُّنَنِ وَ إِمَاتَهِ الْبِدَعِ حَتَّى فَارَقْتَ الدُّنْیَا وَ أَنْتَ شَهِیدٌ
و احیاى سنتهاى الهى و محو و نابود کردن بدعتها ممنوع گشتى تا هنگامی که از دار دنیا رحلت فرمودى در حالى که شهید راه خدا شدى
وَ لَقِیتَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَنْتَ حَمِیدٌ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکَ تَتَرَادَفُ وَ تَزِیدُ
و رسول خدا صلى الله علیه و آله را ملاقات کردى و نزد خدا بنده پسندیده بودى درود خدا پیوسته و با افزایش دائمی بر روان تو باد
بعد برو بطرف پایین پاى مبارک و بگو
یَا سَادَتِی یَا آلَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّی بِکُمْ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَلاَ
اى آقایان من اى آل رسول خدا من بوسیله شما به درگاه خداى بزرگ بلند مرتبه تقرب می جویم
بِالْخِلاَفِ عَلَى الَّذِینَ غَدَرُوا بِکُمْ وَ نَکَثُوا بَیْعَتَکُمْ وَ جَحَدُوا وِلاَیَتَکُمْ وَ أَنْکَرُوا مَنْزِلَتَکُمْ
و بواسطه مخالفت با دشمنان شما که مکر و غدر با شما کردندو بیعت امامت شما را شکستند و مقام ولایت و عالى منزلت شما را انکار کردند
وَ خَلَعُوا رِبْقَهَ طَاعَتِکُمْ وَ هَجَرُوا أَسْبَابَ مَوَدَّتِکُمْ وَ تَقَرَّبُوا إِلَى فَرَاعِنَتِهِمْ بِالْبَرَاءَهِ مِنْکُمْ وَ الْإِعْرَاضِ عَنْکُمْ
و علاقه اطاعت شما را از خود برکندند و از محبت شما با تمام اسباب دورى کردند و به فراعنه شما خاندان تقرب و از شما بیزارى جستند و اعراض کردند
وَ مَنَعُوکُمْ مِنْ إِقَامَهِ الْحُدُودِ وَ اسْتِیصَالِ الْجُحُودِ وَ شَعْبِ الصَّدْعِ وَ لَمِّ الشَّعَثِ وَ سَدِّ الْخَلَلِ
و از اقامه حدود الهى و استیصال و ریشه کن ساختن منکران دین حق و رفع تفرقه و تشعب و جمع آورى مسلمین از تفرقه و خلاف و اصلاح و براست آوردن کجی ها
وَ تَثْقِیفِ الْأَوَدِ وَ إِمْضَاءِ الْأَحْکَامِ وَ تَهْذِیبِ الْإِسْلاَمِ وَ قَمْعِ الْآثَامِ
و اتمام نواقص امور امت و اجراء احکام خدا و تهذیب و آراستن قوانین شرع و قلع و قمع گناهان شما را منع کردند
وَ أَرْهَجُوا عَلَیْکُمْ نَقْعَ الْحُرُوبِ وَ الْفِتَنِ وَ أَنْحَوْا عَلَیْکُمْ سُیُوفَ الْأَحْقَاِد وَ هَتَکُوا مِنْکُمُ السُّتُورَ
و دایم بر دیده شما گرد و غبار میدان جنگ و فتنه و فساد برانگیختند و شمشیرهاى حقد و کینه را بر علیه شما از غلاف کشیدند و پرده هاى حرمت و جلالت شما را بردریدند
وَ ابْتَاعُوا بِخُمْسِکُمُ الْخُمُورَ وَ صَرَفُوا صَدَقَاتِ الْمَسَاکِینِ إِلَى الْمُضْحِکِینَ وَ السَّاخِرِینَ
و به نقد خمس شما آل رسول شرابها خریدند و خوردند و حق صدقات مسکینان و فقیران را به مسخره چیان دادند
وَ ذَلِکَ بِمَا طَرَّقَتْ لَهُمُ الْفَسَقَهُ الْغُوَاهُ وَ الْحَسَدَهُ الْبُغَاهُ أَهْلُ النَّکْثِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخِلاَفِ وَ الْمَکْرِ
و این قدرت را دشمنان شما از آن یافتند که مردم فاسق و گمراه و حسودان ظالم و اهل مکر و خلاف قوم بى وفاى حیلتگر
وَ الْقُلُوبِ الْمُنْتِنَهِ مِنْ قَذَرِ الشِّرْکِ وَ الْأَجْسَادِ الْمُشْحَنَهِ مِنْ دَرَنِ الْکُفْرِ
دلهاى ناپاک پر عفونت و پلیدى و شرک و تنهاى مملو از کثافت و کفر
الَّذِینَ أَضَبُّوا عَلَى النِّفَاقِ وَ أَکَبُّوا عَلَى عَلاَئِقِ الشِّقَاقِ فَلَمَّا مَضَى الْمُصْطَفَى صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ
آنان که بر خوى نفاق استوار بودند و بر علایق و اسباب تفرقه و شقاق اسلام سخت فرو رفته و به رو درافتادند پس هنگامی که حضرت محمد صلى الله علیه و آله از جهان درگذشت
اخْتَطَفُوا الْغِرَّهَ وَ انْتَهَزُوا الْفُرْصَهَ وَ انْتَهَکُوا الْحُرْمَهَ
فرصت را غنیمت شمردند و عزت و خلافت و سلطنت را در ربودند و از حرمت اهل بیت پرده درى کردند
وَ غَادَرُوهُ عَلَى فِرَاشِ الْوَفَاهِ وَ أَسْرَعُوا لِنَقْضِ الْبَیْعَهِ وَ مُخَالَفَهِ الْمَوَاثِیقِ الْمُؤَکَّدَهِ
و در حالى که جسد رسول (ص) بر بستر وفات بود مهلت نداده مکر و حیلت انگیختند و بیعت را شکستند و آن عهد محکم و پیمانهاى اکید پیغمبر را نقض کردند
وَ خِیَانَهِ الْأَمَانَهِ الْمَعْرُوضَهِ عَلَى الْجِبَالِ الرَّاسِیَهِ وَ أَبَتْ أَنْ تَحْمِلَهَا
و امانت را که بر کوه هاى سخت عرضه داشتندو از حملش آنها ابا و امتناع نمودند
وَ حَمَلَهَا الْإِنْسَانُ الظَّلُومُ الْجَهُولُ ذُو الشِّقَاقِ وَ الْعِزَّهِ بِالْآثَامِ الْمُولِمَهِ وَ الْأَنَفَهِ عَنِ الاِنْقِیَادِ لِحَمِیدِ الْعَاقِبَهِ
و انسان حمل آن بار امانت کرد که ظلوم و جهول بود در آن امانت خیانت کردند که همه آنها اهل شقاق و نفاق و تفرقه بودند به گناهان مؤلم تکبر و نخوت و مباهات داشتند به جاى آنکه اطاعت و انقیاد براى حسن عاقبت خود کنند
فَحُشِرَ سِفْلَهُ الْأَعْرَابِ وَ بَقَایَا الْأَحْزَابِ إِلَى دَارِ النُّبُوَّهِ وَ الرِّسَالَهِ وَ مَهْبِطِ الْوَحْیِ
پس مردم پست سفله طبیعت اعراب و بقایاى جنگ احزاب کفار را به در خانه نبوت و رسالت و محل هبوط وحى
وَ الْمَلاَئِکَهِ وَ مُسْتَقَرِّ سُلْطَانِ الْوِلاَیَهِ وَ مَعْدِنِ الْوَصِیَّهِ وَ الْخِلاَفَهِ وَ الْإِمَامَهِ
و فرشتگان و بارگاه سلطان ولایت و معدن وصیت امامت و خلافت رسول (ص) برانگیختند
حَتَّى نَقَضُوا عَهْدَ الْمُصْطَفَى فِی أَخِیهِ عَلَمِ الْهُدَى
تا آنکه عهد محمد مصطفى (ص) را در خلافت برادرش (على «ع» ) که پرچم هدایت امت
وَ الْمُبَیِّنِ طَرِیقَ النَّجَاهِ مِنْ طُرُقِ الرَّدَى وَ جَرَحُوا کَبِدَ خَیْرِ الْوَرَى فِی ظُلْمِ ابْنَتِهِ وَ اضْطِهَادِ حَبِیبَتِهِ
و مبین راه نجات از طرق فاسد باطل بود آن عهد را شکستند و جگر بهترین خلق را از ظلم و بیداد جور و جفاى بسیار که بر فاطمه
وَ اهْتِضَامِ عَزِیزَتِهِ بَضْعَهِ لَحْمِهِ وَ فِلْذَهِ کَبِدِهِ وَ خَذَلُوا بَعْلَهَا وَ صَغَّرُوا قَدْرَهُ
پاره تن و جگر گوشه او وارد آوردند سخت مجروح کردند و شوهر او تنها و بىکس گذاشتند و قدر و منزلتش را خوار شمردند
وَ اسْتَحَلُّوا مَحَارِمَهُ وَ قَطَعُوا رَحِمَهُ وَ أَنْکَرُوا أُخُوَّتَهُ وَ هَجَرُوا مَوَدَّتَهُ وَ نَقَضُوا طَاعَتَهُ وَ جَحَدُوا وِلاَیَتَهُ
و هتک احتراماتش را مباح و قطع رحمتش کردند و برادریش را با پیغمبر (ص) انکار نمودند و دوستیش را ترک گفتند و عهد طاعتش را شکستند و خلافت و ولایتش را منکر شدند
وَ أَطْمَعُوا (أَطْعَمُوا) الْعَبِیدَ فِی خِلاَفَتِهِ وَ قَادُوهُ إِلَى بَیْعَتِهِمْ مُصْلِتَهً سُیُوفَهَا مُقْذِعَهً (مُشْرِعَهً) أَسِنَّتَهَا
و حتى بندگان او طمع در مقام شاهى و خلیفه اللهى او کردند و او را بسوى بیعت خودشان به زور شمشیر و سرنیزه کشیدند
وَ هُوَ سَاخِطُ الْقَلْبِ هَائِجُ الْغَضَبِ شَدِیدُ الصَّبْرِ کَاظِمُ الْغَیْظِ
در حالى که او به دل خشمگین و سخت بر آنها غضبناک بود اما از صبر و فرو بردن خشم چاره نداشت
یَدْعُونَهُ إِلَى بَیْعَتِهِمُ الَّتِی عَمَّ شُومُهَا الْإِسْلاَمَ وَ زَرَعَتْ فِی قُلُوبِ أَهْلِهَا الْآثَامَ
آنها آن حضرت را به عهد بیعت خود خواندند آن بیعتى که شومی آن عالم اسلام را فرا گرفت و تخم گناهان در دلهاى مسلمانان بکشت
وَ عَقَّتْ (وَ عَنَّفَتْ) سَلْمَانَهَا وَ طَرَدَتْ مِقْدَادَهَا وَ نَفَتْ جُنْدُبَهَا وَ فَتَقَتْ بَطْنَ عَمَّارِهَا
بیعتى که سلمان و مقداد و اباذر را از آن امتناع بود و درون عمار یاسر را از غم بشکافت
وَ حَرَّفَتِ الْقُرْآنَ وَ بَدَّلَتِ الْأَحْکَامَ وَ غَیَّرَتِ الْمَقَامَ وَ أَبَاحَتِ الْخُمُسَ لِلطُّلَقَاءِ
و قرآن را آن بیعت از طریق تربیت امت منحرف کرد و احکام الهى را تغییر و تبدیل دادو مقام خلافت را بغیر اهل سپرد و خمس پیغمبر و آل او به طلقاء رسید
وَ سَلَّطَتْ أَوْلاَدَ اللُّعَنَاءِ عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ خَلَّطَتِ الْحَلاَلَ بِالْحَرَامِ
و اولاد آنان که به زبان رسول (ص) لعن شدند بر عرض و خون مسلمانان حکمفرما ساخت و حلال و حرام را در هم آمیخت
وَ اسْتَخَفَّتْ بِالْإِیمَانِ وَ الْإِسْلاَمِ وَ هَدَمَتِ الْکَعْبَهَ وَ أَغَارَتْ عَلَى دَارِ الْهِجْرَهِ یَوْمَ الْحَرَّهِ
و ایمان و اسلام را خوار و خفیف ساخت و کعبه را ویران کرد و مدینه را که شهر هجرت بود روز حره به غارت داد
وَ أَبْرَزَتْ بَنَاتِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ لِلنَّکَالِ وَ السَّوْرَهِ (وَ السَّوْءَهِ) وَ أَلْبَسَتْهُنَّ ثَوْبَ الْعَارِ وَ الْفَضِیحَهِ
و دختران مهاجر و انصار پیغمبر (ص) را براى عقوبت و ظلم و بیداد از پرده استتار بدر کشیدند و بر آنان لباس عار و افتضاح پوشانیدند
وَ رَخَّصَتْ لِأَهْلِ الشُّبْهَهِ فِی قَتْلِ أَهْلِ بَیْتِ الصَّفْوَهِ وَ إِبَادَهِ نَسْلِهِ وَ اسْتِیصَالِ شَأْفَتِهِ
و اهل شبهه و نفاق را بر قتل اهل بیت برگزیده حق و هلاک آن نسل پاک عالى و استیصال محترمان
وَ سَبْیِ حَرَمِهِ وَ قَتْلِ أَنْصَارِهِ وَ کَسْرِ مِنْبَرِهِ وَ قَلْبِ مَفْخَرِهِ وَ إِخْفَاءِ دِینِهِ وَ قَطْعِ ذِکْرِهِ
و سبى حرم و اسیرى اهل بیت و کشتن انصار او و شکستن منبر آن حضرت و شکستن قلب مفاخر او و اخفاء و محو دین مقدس آن بزرگوار و قطع اثر و نام مبارکش برخاستند
یَا مَوَالِیَّ فَلَوْ عَایَنَکُمُ الْمُصْطَفَى وَ سِهَامُ الْأُمَّهِ مُغْرَقَهٌ فِی أَکْبَادِکُمْ وَ رِمَاحُهُمْ مُشْرَعَهٌ فِی نُحُورِکُمْ
اى ائمه هدى آقایان من اگر رسول اکرم حضرت مصطفى (ص) حال شما را مشاهده می کرد در آن هنگام که تیرهاى امت ظالم غرق در خون پاک جگرهاى مجروح شما بود و نیزههایشان آب از گلوى شریف شما می نوشید
وَ سُیُوفُهَا مُولَغَهٌ (مُولَعَهٌ) فِی دِمَائِکُمْ یَشْفِی أَبْنَاءُ الْعَوَاهِرِ غَلِیلَ الْفِسْقِ مِنْ وَرَعِکُمْ
و شمشیرهایشان حریص بریختن خون پاک شما بود و فرزندان زنا شفاى عطش فسق و فجورشان و خشم کفر و نفاقشان را از خونهاى پاک با ورع و ایمان شما می دادند
وَ غَیْظَ الْکُفْرِ مِنْ إِیمَانِکُمْ وَ أَنْتُمْ بَیْنَ صَرِیعٍ فِی الْمِحْرَابِ قَدْ فَلَقَ السَّیْفُ هَامَتَهُ
و شما اهل بیت رسول (ص) بعضى در محراب عبادت به تیغ دشمن می غلطیدید در حالى که شمشیر فرق مبارکش را شکافته
وَ شَهِیدٍ فَوْقَ الْجَنَازَهِ قَدْ شُکَّتْ أَکْفَانُهُ بِالسِّهَامِ (شُبِّکَتْ بِالسِّهَامِ أَکْفَانُهُ)
و برخى شهید بالاى جنازه کفنش از تیرهاى دشمن سوراخ سوراخ گشته
وَ قَتِیلٍ بِالْعَرَاءِ قَدْ رُفِعَ فَوْقَ الْقَنَاهِ رَأْسُهُ وَ مُکَبَّلٍ فِی السِّجْنِ قَدْ رُضَّتْ بِالْحَدِیدِ أَعْضَاؤُهُ
و برخى قتیل به عراء کربلا در حالى که سرش بعد از شهادت به بالاى نى می رفت و برخى بسته به زنجیر در قید زندان حلقه هاى زنجیر اعضاى بدنش را نرم ساخته
وَ مَسْمُومٍ قَدْ قُطِّعَتْ (قُطِعَتْ) بِجُرَعِ السَّمِّ أَمْعَاؤُهُ وَ شَمْلُکُمْ (شَمَلَکُمْ) عَبَادِیدُ تُفْنِیهِمُ الْعَبِیدُ وَ أَبْنَاءُ الْعَبِیدِ
و برخى از زهر ستم امت امعاء و اندرونش قطعه قطعه می گشت و حال آنکه شمل مخالفان شما آزادگان عالم بنده و بنده زادگانى بودند که حتى بندگان پست آنان رانابود می کردند
فَهَلِ الْمِحَنُ یَا سَادَتِی إِلاَّ الَّتِی لَزِمَتْکُمْ وَ الْمَصَائِبُ إِلاَّ الَّتِی عَمَّتْکُمْ وَ الْفَجَائِعُ إِلاَّ الَّتِی خَصَّتْکُمْ
پس اى امامان من اى آقایانم آیا بر شما خاندان رسول تمام مصایبى که وارد شده غیر از آن مصیبت وارد بر شما در عالم محنت و مصیبتى وجود دارد آیا فجایع و ظلم و بیدادى غیر آنکه از این امت بشما بزرگواران اختصاص یافت در عالم هست
وَ الْقَوَارِعُ إِلاَّ الَّتِی طَرَقَتْکُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
و حادثه ناگوار سختى جز آنچه بر شما فرا رسید در جهان هست؟ درود و رحمت خدا و برکاتش بر ارواح پاک و اجسام شریف شما باد
بعد قبر منور را ببوس و بگو
بِأَبِی أَنْتُمْ وَ أُمِّی یَا آلَ الْمُصْطَفَى إِنَّا لاَ نَمْلِکُ إِلاَّ أَنْ نَطُوفَ حَوْلَ مَشَاهِدِکُمْ
اى آل مصطفى پدر و مادرم فداى شما باد ما مالک چیزى نیستیم جز آنکه با اخلاص و محبت گرد مشاهد مشرفه و حرم مطهر شما طواف کنیم
وَ نُعَزِّیَ فِیهَا أَرْوَاحَکُمْ عَلَى هَذِهِ الْمَصَائِبِ الْعَظِیمَهِ الْحَالَّهِ بِفِنَائِکُمْ وَ الرَّزَایَا الْجَلِیلَهِ النَّازِلَهِ بِسَاحَتِکُمُ
و در آنجا به روح پاک شما تسلیت گوییم بر مصایب و آلام عظیم که به درگاه شما وارد شد و رنج و محن سخت که از امت ظالم به ساحت مقدس شما رسید
الَّتِی أَثْبَتَتْ فِی قُلُوبِ شِیعَتِکُمُ الْقُرُوحَ وَ أَوْرَثَتْ أَکْبَادَهُمُ الْجُرُوحَ وَ زَرَعَتْ فِی صُدُورِهِمُ الْغُصَصَ
چنان مصیبتهایى که دلهاى شیعیان شما را پر خون و جگرهایشان را مجروح ساخت و نهال غم و اندوه در سینه هایشان بنشاند
فَنَحْنُ نُشْهِدُ اللَّهَ أَنَّا قَدْ شَارَکْنَا أَوْلِیَاءَکُمْ وَ أَنْصَارَکُمُ الْمُتَقَدِّمِینَ فِی إِرَاقَهِ دِمَاءِ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ
بدین روى ما شیعیان خدا را گواه می گیریم که با یاران و دوستداران گذشته شما شریک هستیم در ریختن خون آنان که عهد بیعت و خلافت شما را شکستند و آنان که به ظلم و بیداد بر شما و سرکشى از فرمان شما پرداختند
وَ قَتَلَهِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ سَیِّدِ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ یَوْمَ کَرْبَلاَءَ
و قاتلانى که در سرزمین کربلاء ابى عبد الله (ع) سید جوانان اهل بهشت را شهید کردند
بِالنِّیَّاتِ وَ الْقُلُوبِ وَ التَّأَسُّفِ عَلَى فَوْتِ تِلْکَ الْمَوَاقِفِ الَّتِی حَضَرُوا لِنُصْرَتِکُمْ
اما با یاران شما از روى عقیده قلبى و ایمان خالص شریک خواهیم بود و تأسف و حسرت بر فوت شدن و در نیافتن آن زمان و آن موقفهایى که یاران و دوستانتان حاضر بودند
وَ عَلَیْکُمْ مِنَّا السَّلاَمُ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ
و سلام ما شیعیان و رحمت و برکات الهى بر شما اهل بیت باد
بعد قبر شریف را بین خود و قبله قرار بده و بگو
اللَّهُمَّ یَا ذَا الْقُدْرَهِ الَّتِی صَدَرَ عَنْهَا الْعَالَمُ مُکَوَّناً مَبْرُوءاً عَلَیْهَا مَفْطُوراً تَحْتَ ظِلِّ الْعَظَمَهِ
اى خدا اى صاحب قدرتى که از آن قدرت عالم ایجاد تکوین یافت در آن قدرت پدید آمد و زیر سایه عظمت مفطور شد
فَنَطَقَتْ شَوَاهِدُ صُنْعِکَ فِیهِ بِأَنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ مُکَوِّنُهُ وَ بَارِئُهُ وَ فَاطِرُهُ
و شواهد و علامات صنع تو در آن ناطق است که تویى خداى عالم و جز تو ابدا خدایى نیست تو تکوین کننده و آفریننده و فطرت بخشنده به اهل عالمی
ابْتَدَعْتَهُ لاَ مِنْ شَیْءٍ وَ لاَ عَلَى شَیْءٍ وَ لاَ فِی شَیْءٍ وَ لاَ لِوَحْشَهٍ دَخَلَتْ عَلَیْکَ إِذْ لاَ غَیْرُکَ
هر چیز را تو در عوالم هستى ابداع فرمودى بى آنکه محتاج باشد از ماده بوجود آید یا بر روى چیزى قرار یا در مکانى استقرار گیرد از وحدت و فردانیت و تنهایى خود وحشت نداشتى که عالم را براى استیناس خود خلق کرده
وَ لاَ حَاجَهٍ بَدَتْ لَکَ فِی تَکْوِینِهِ وَ لاَ لاِسْتِعَانَهٍ مِنْکَ عَلَى الْخَلْقِ (مَا تَخْلُقُ) بَعْدَهُ
و به خلقت محتاج باشى یا به استعانت و کمک خلق بعدا نیازمند باشى
بَلْ أَنْشَأْتَهُ لِیَکُونَ دَلِیلاً عَلَیْکَ بِأَنَّکَ بَائِنٌ مِنَ الصُّنْعِ فَلاَ یُطِیقُ الْمُنْصِفُ لِعَقْلِهِ إِنْکَارَکَ وَ الْمَوْسُومُ بِصِحَّهِ الْمَعْرِفَهِ جُحُودَکَ
بلکه براى آن عالم را آفریدى که دلیل مباینت از مصنوعات باشند پس عقل هیچ منصف منکر تو نشود و فهم هیچ شخص با معرفت صحیح فکرت انکار تو نتواند کرد
أَسْأَلُکَ بِشَرَفِ الْإِخْلاَصِ فِی تَوْحِیدِکَ وَ حُرْمَهِ التَّعَلُّقِ بِکِتَابِکَ وَ أَهْلِ بَیْتِ نَبِیِّکَ
از تو اى خدا درخواست می کنم به حق شرافت اخلاص توحیدت و به حرمت علاقهمندان به کتاب آسمانیت و به حق اهل بیت پیغمبرت
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى آدَمَ بَدِیعِ فِطْرَتِکَ وَ بِکْرِ حُجَّتِکَ وَ لِسَانِ قُدْرَتِکَ وَ الْخَلِیفَهِ فِی بَسِیطَتِکَ
که درود فرستى بر آدم صفى آفریده بدیع و حجت بىمانند و لسان بیان قدرت و خلیفه تو در بسیط زمین
وَ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَالِصِ مِنْ صَفْوَتِکَ وَ الْفَاحِصِ عَنْ مَعْرِفَتِکَ وَ الْغَائِصِ الْمَأْمُونِ عَلَى مَکْنُونِ سَرِیرَتِکَ بِمَا أَوْلَیْتَهُ مِنْ نِعْمَتِکَ بِمَعُونَتِکَ
و نیز درود و رحمت فرستى بر حضرت محمد (ص) بنده خاص خالص از برگزیدگانت و بالغ بحد کمال امکان از مقام معرفتت و شناور دریاى حکمت و امین بر مکنونات و اسرار غیب هویتت بواسطه نعمت و عطاى بزرگى که تو به حضرتش به عون خود عنایت فرمودى
وَ عَلَى مَنْ بَیْنَهُمَا مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُکَرَّمِینَ وَ الْأَوْصِیَاءِ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ أَنْ تَهَبَنِی لِإِمَامِی هَذَا
و هم درود بر تمام پیمبران و مکرمان و مقربان و اوصیاى رسولان و اهل ایمان که ما بین آدم و خاتم بودند و بر این امام که من به زیارتش مشغولم هم موهبت و عنایت فرمایى
پس پهلوى روى خود را بر ضریح مبارک بگذار و بگو
اللَّهُمَّ بِمَحَلِّ هَذَا السَّیِّدِ مِنْ طَاعَتِکَ وَ بِمَنْزِلَتِهِ عِنْدَکَ لاَ تُمِتْنِی فُجَاءَهً وَ لاَ تَحْرِمْنِی تَوْبَهً
اى خدا به مقام و مرتبه این آقا در طاعت و به منزلت او نزد حضرتت که مرا به مرگ ناگهانى نمیران و از توبه کامل محرومم مگردان
وَ ارْزُقْنِی الْوَرَعَ عَنْ مَحَارِمِکَ دِیناً وَ دُنْیَا وَ اشْغَلْنِی بِالْآخِرَهِ عَنْ طَلَبِ الْأُولَى
و در دنیا و دین از آنچه حرام فرمودى مرا پرهیز و ورع عطا فرما و به جاى طلب دنیا همیشه به کار آخرتم مشغول دار
وَ وَفِّقْنِی لِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى وَ جَنِّبْنِی اتِّبَاعَ الْهَوَى وَ الاِغْتِرَارَ بِالْأَبَاطِیلِ وَ الْمُنَى
و بر آنچه تو دوستدارى و می پسندى مرا توفیق ده و از پیروى هواى نفس و غرور به کارهاى باطل و آرزوهاى دور و دراز دنیاى فانى دورم ساز
اللَّهُمَّ اجْعَلِ السَّدَادَ فِی قَوْلِی وَ الصَّوَابَ فِی فِعْلِی وَ الصِّدْقَ وَ الْوَفَاءَ فِی ضَمَانِی وَ وَعْدِی
اى خدا تو در گفتارم راستى و حقیقت و در کردارم درستى و صواب و در وعده و میثاقم صدق و وفا قرار ده
وَ الْحِفْظَ وَ الْإِینَاسَ مَقْرُونَیْنِ بِعَهْدِی وَ وَعْدِی وَ الْبِرَّ وَ الْإِحْسَانَ مِنْ شَأْنِی وَ خُلُقِی
و حفظ و توجه و مراقبت در عهد و میثاقم و نیکویى و احسان از شئون و اخلاقم مقرر گردان
وَ اجْعَلِ السَّلاَمَهَ لِی شَامِلَهً وَ الْعَافِیَهَ بِی مُحِیطَهً مُلْتَفَّهً وَ لَطِیفَ صُنْعِکَ وَ عَوْنِکَ مَصْرُوفاً إِلَیَ
و سلامت و آسایشى که شامل تمام شؤنم گردد و عافیتى که به جمیع جوانب وجودم احاطه کند و از هر جهت فرا گیرد مرا عنایت فرما
وَ حُسْنَ تَوْفِیقِکَ وَ یُسْرِکَ مَوْفُوراً عَلَیَّ وَ أَحْیِنِی یَا رَبِّ سَعِیداً وَ تَوَفَّنِی شَهِیداً
و صنع و یارى و نصرتت را و حسن توفیق خویش و سهل و آسان گرفتنت و نعم وافرت را بر من کرم فرما و اى پروردگار مرا سعید زنده بدار و شهید بمیران
وَ طَهِّرْنِی لِلْمَوْتِ وَ مَا بَعْدَهُ اللَّهُمَّ وَ اجْعَلِ الصِّحَّهَ وَ النُّورَ فِی سَمْعِی وَ بَصَرِی
و مرا براى هنگام مرگ و بعد از مرگ پاک و پاکیزه بگردان اى خدا صحت و سلامت و نورانیت در گوش و چشمم قرار ده
وَ الْجِدَهَ وَ الْخَیْرَ فِی طُرُقِی وَ الْهُدَى وَ الْبَصِیرَهَ فِی دِینِی وَ مَذْهَبِی وَ الْمِیزَانَ أَبَداً نَصْبَ عَیْنِی
و جدیت و خیرخواهى در راه و روشم و هدایت و بصیرت در امر دینم و مذهبم مقرر بدار و میزان شرع را همیشه نصب العینم گردان
وَ الذِّکْرَ وَ الْمَوْعِظَهَ شِعَارِی وَ دِثَارِی وَ الْفِکْرَهَ وَ الْعِبْرَهَ أُنْسِی وَ عِمَادِی
و متذکر بودن و موعظه و اندرز را شعارم ساز و فکرت و عبرت گرفتن را انس و اساس کارم قرار ده
وَ مَکِّنِ الْیَقِینَ فِی قَلْبِی وَ اجْعَلْهُ أَوْثَقَ الْأَشْیَاءِ فِی نَفْسِی وَ اغْلِبْهُ عَلَى رَأْیِی وَ عَزْمِی
و یقین را در قلبم ثابت و مستقر فرما و آن یقین به خدا را موثق و مطمئنترین چیزها در روان من قرار ده و آن یقین را بر رأى و عزمم غالب و حاکم ساز
وَ اجْعَلِ الْإِرْشَادَ فِی عَمَلِی وَ التَّسْلِیمَ لِأَمْرِکَ مِهَادِی وَ سَنَدِی
و درستى در عمل و تسلیم فرمان امرت را مهد آسایش و نقطه اتکاء من مقرر فرما
وَ الرِّضَا بِقَضَائِکَ وَ قَدَرِکَ أَقْصَى عَزْمِی وَ نِهَایَتِی وَ أَبْعَدَ هَمِّی وَ غَایَتِی
و رضا و خشنودى به قضا و قدرت را بلندترین عزم و منتهاى آرزویم و عالیترین همتم قرار ده
حَتَّى لاَ أَتَّقِیَ أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ بِدِینِی وَ لاَ أَطْلُبَ بِهِ غَیْرَ آخِرَتِی وَ لاَ أَسْتَدْعِیَ مِنْهُ إِطْرَائِی وَ مَدْحِی
تا در کار دینم ابدأ از احدى نترسمو به دین جز عالم آخرت هیچ نطلبم و از آن دین ستایش و مدح مردم را نخواهم
وَ اجْعَلْ خَیْرَ الْعَوَاقِبِ عَاقِبَتِی وَ خَیْرَ الْمَصَایِرِ مَصِیرِی وَ أَنْعَمَ الْعَیْشِ عَیْشِی
و اى خدا عاقبتم را بهترین عواقب و بازگشتم را در آخرت به بهترین منازل و روزگارم را خوشترین روزگار مقرر ساز
وَ أَفْضَلَ الْهُدَى هُدَایَ وَ أَوْفَرَ الْحُظُوظِ حَظِّی وَ أَجْزَلَ الْأَقْسَامِ قِسْمِی وَ نَصِیبِی
و هدایتم نیکوتر هدایت و حظ و بهرهام را وافرترین بهرهها و نصیب و قسمتم را بزرگترین نصیب از رحمتت قرار ده
وَ کُنْ لِی یَا رَبِّ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَلِیّاً وَ إِلَى کُلِّ خَیْرٍ دَلِیلاً وَ قَائِداً وَ مِنْ کُلِّ بَاغٍ وَ حَسُودٍ ظَهِیراً وَ مَانِعاً
و اى خداى من مرا از هر بدى و زشتى نگهدار باش و به هر خیر و نیکى رهبرى کن و بدان جانب کشان و بر جور و بیداد هر ظالم و حسود یاریم کن و از من منع فرما
اللَّهُمَّ بِکَ اعْتِدَادِی وَ عِصْمَتِی وَ ثِقَتِی وَ تَوْفِیقِی وَ حَوْلِی وَ قُوَّتِی وَ لَکَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی
اى خدا همه تهیه و مایه امیدم و حفظم و وثوق و اطمینانم و توفیق و توانایى و قدرتم همه به ذات یکتاى توست و حیات و ممات من براى تو
وَ فِی قَبْضَتِکَ سُکُونِی وَ حَرَکَتِی وَ إِنَّ بِعُرْوَتِکَ الْوُثْقَى اسْتِمْسَاکِی وَ وُصْلَتِی
و جنبش و آرامشم در قبضه قدرت توست پیوند و تمسک و دست آویزم رشته محکم از کتاب توست
وَ عَلَیْکَ فِی الْأُمُورِ کُلِّهَا اعْتِمَادِی وَ تَوَکُّلِی وَ مِنْ عَذَابِ جَهَنَّمَ وَ مَسِّ سَقَرَ نَجَاتِی وَ خَلاَصِی
و در تمام امور اعتماد و توکلم به حضرتت و از عذاب جهنم و آتش دوزخ تویى نجات بخش من
وَ فِی دَارِ أَمْنِکَ وَ کَرَامَتِکَ مَثْوَایَ وَ مُنْقَلَبِی وَ عَلَى أَیْدِی سَادَتِی وَ مَوَالِیَّ آلِ الْمُصْطَفَى فَوْزِی وَ فَرَجِی
و در دار امن و بهشت کرامتت تو منزل و مأواى من هستى و به دست آقایان و امیران من اهل بیت مصطفى (ص) فیروزى و گشایش کار من است
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ
پروردگارا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و مردان و زنان اهل ایمان و مسلمانان را ببخش و بیامرز
وَ اغْفِرْ لِی وَ لِوَالِدَیَّ وَ مَا وَلَدَا وَ أَهْلِ بَیْتِی وَ جِیرَانِی وَ لِکُلِّ مَنْ قَلَّدَنِی یَداً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و مرا و پدر و مادرم را و فرزندانم را و اهل بیتم و همسایگانم و هر که را به گردن من حقى است و علاقه اى از مرد و زن اهل ایمان همه را اى خدا ببخش و بیامرز
إِنَّکَ ذُو فَضْلٍ عَظِیمٍ (وَ السَّلاَمُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ)
که همانا تویى صاحب فضل و رحمت نامتناهى.