باب هشتاد و ششم- وداع با قبر حضرت عباس بن على علیهما السّلام
حَدَّثَنِی أَبُو عَبْدِ الرَّحْمَنِ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ الْعَسْکَرِیُّ بِالْعَسْکَرِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَبِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِی حَمْزَهَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
ابو عبد الرحمن محمّد بن احمد بن الحسن العسکرى در عسکر از حسن بن على بن مهزیار، از پدرش على بن مهزیار، از محمّد بن ابى عمیر، از محمّد بن مروان، از ابى حمزه الثمالى، از حضرت ابى عبد اللَّه علیه السّلام، حضرت فرمودند:
إِذَا وَدَّعْتَ الْعَبَّاسَ فَأْتِهِ وَ قُلْ
هر گاه خواستى با حضرت عباس علیه السّلام وداع کنى پس به نزدش برو و بگو:
أَسْتَوْدِعُکَ اللَّهَ وَ أَسْتَرْعِیکَ وَ أَقْرَأُ عَلَیْکَ السَّلَامَ
تو را به خدا می سپارم و از او می خواهم که از تو نگاهبانى نماید و سلام خداحافظى به تو می دهم،
آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِکِتَابِهِ وَ بِمَا جَاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ اللَّهُمَّ اکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ
به خدا و رسول و کتابش و به آنچه رسولش از جانب خدا آورده ایمان آورده ایم، خدایا ما را با شاهدین بنویس،
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِیَارَهِ قَبْرِ ابْنِ أَخِی نَبِیِّکَ
خدایا این زیارت را آخرین زیارت ما نسبت به قبر پسر برادر پیغمبرت قرار مده،
وَ ارْزُقْنِی زِیَارَتَهُ أَبَداً مَا أَبْقَیْتَنِی وَ احْشُرْنِی مَعَهُ وَ مَعَ آبَائِهِ فِی الْجِنَانِ
و تا مادامی که من زنده هستم زیارتش را نصیبم نما، و من را با او و با آباء گرامش در بهشت محشور نما،
اللَّهُمَّ وَ عَرِّفْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ رَسُولِکَ وَ أَوْلِیَائِکَ
و بین من و بین او و رسول و دوستانت آشنائى بیانداز،
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا بر محمد و آل محمد درود و رحمت فرست،
وَ تَوَفَّنِی عَلَى الْإِیمَانِ بِکَ وَ التَّصْدِیقِ بِرَسُولِکَ
و من را در حالى که به تو ایمان داشته و رسولت را تصدیق کرده،
وَ الْوَلَایَهِ لِعَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ الْأَئِمَّهِ مِنْ وُلْدِهِ
و على بن ابى طالب و ائمه بعد از آن حضرت که جملگى فرزندان او هستند را دوست داشته
وَ الْبَرَاءَهِ مِنْ عَدُوِّهِمْ فَإِنِّی قَدْ رَضِیتُ بِذَلِکَ یَا رَبِّ
و از دشمنانشان بىزارى می جویم بمیران و از این دنیا ببر، زیرا پروردگار، من به این معنا راضى و خشنود می باشم.
وَ تَدْعُو لِنَفْسِکَ وَ لِوَالِدَیْکَ وَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُسْلِمِینَ وَ تَخَیَّرْ مِنَ الدُّعَاءِ.
و سپس براى خود و پدر و مادرت و مؤمنین و مسلمین دعاء کن و هر دعائى را که خواستى اختیار نما.
[1] ) سوره رعد، آیه 24
[2] ) سوره یونس،آیه 109
[3] ) سوره نساء، آیه 69