روزه گرفتن در روز اول شعبان (مفاتیح الجنان)
اعمال مختصه ماه شعبان: روز اول روزه اش فضیلت بسیار دارد و از حضرت صادق علیه السلام روایت است که هر که روزه بگیرد روز اول شعبان را واجب شود براى او بهشت
روزه گرفتن در روز اول شعبان (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب التاسع فیما نذکره من فضل شهر شعبان و فوائده و کمال موائده و موارده و فیه فصول؛ فصل فیما نذکره من فضل شهر شعبان بالمنقول و فضل صوم أول یوم منه بالروایه عن الرسول ص
جلد دوم؛ باب نهم: فضیلت ماه شعبان و مزایا و اعمال ماه و در این باب فصل هایی قرار دارد، فصل پنجم، فضیلت ماه شعبان از دیدگاه نقل و فضیلت روزه‌ى اولین روز به نقل از پیامبر (ص):
رَوَیْنَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَیْهِ مِنْ کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى النَّبِیِّ ص بِصَرِیحٍ الْمَقَالِ
«ابو جعفر ابن بابویه» -رضوان اللّه علیه-در کتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» با صراحت به نقل از پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-آورده است:
فَقَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَدْ تَذَاکَرَ أَصْحَابُهُ عِنْدَهُ فَضَائِلَ شَعْبَانَ فَقَالَ شَهْرٌ شَرِیفٌ وَ هُوَ شَهْرِی وَ حَمَلَهُ الْعَرْشِ تُعَظِّمُهُ وَ تَعْرِفُ حَقَّهُ
اصحاب در محضر رسول خدا -صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-سخن از فضایل شعبان کردند. آن حضرت فرمود: شعبان، ماه شریفى است و این ماه، ماه من است و حاملان عرش آن را بزرگ داشته و حق آن را می‌شناسند
وَ هُوَ شَهْرٌ یُزَادُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْعِبَادِ لِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ تُزَیَّنُ فِیهِ الْجِنَانُ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ یَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِینَ
و این ماه، ماهى است که روزى‌هاى مردم براى ماه رمضان، در آن افزوده گردیده و بهشت‌ها در آن آراسته می‌گردد و علت این‌که این ماه، «شعبان» نامیده شده، آن است که روزى مؤمنان در آن پخش می‌گردد
وَ هُوَ شَهْرُ الْعَمَلِ فِیهِ یُضَاعَفُ الْحَسَنَهُ بِسَبْعِینَ وَ السَّیِّئَهُ مَحْطُوطَهٌ وَ الذَّنْبُ مَغْفُورٌ وَ الْحَسَنَهُ مَقْبُولَهٌ وَ الْجَبَّارُ جَلَّ جَلَالُهُ یُبَاهِی بِهِ لِعِبَادِهِ
و این ماه، ماهى است که عمل نیک در آن هفتاد برابر می‌گردد و بدى‌هاى انسان در آن می‌ریزد و گناهان آمرزیده می‌گردد و اعمال نیک مورد پذیرش قرار می‌گیرد و خداوند جبّار-جلّ جلاله-به بندگانش مباهات می‌کند
وَ یَنْظُرُ إِلَى صُوَّامِهِ وَ قُوَّامِهِ فَیُبَاهِی بِهِمْ حَمَلَهَ الْعَرْشِ فَقَامَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع فَقَالَ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ
و با نظر [رحمت]به روزه‌داران و شب‌زنده‌داران شعبان می‌نگرد و به وجود آن‌ها براى حاملان عرش مباهات می‌کند. در این زمان علىّ بن ابى طالب-علیه السّلام-برخاست و عرض کرد: پدر و مادرم به فدایت اى رسول خدا،
صِفْ لَنَا شَیْئاً مِنْ فَضَائِلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَهً فِی صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ لِنَجْتَهِدَ لِلْجَلِیلِ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ
بخشى از فضایل این ماه را براى ما بازگو، تا به روزه‌دارى و شب‌خیزى در آن راغب و علاقمند گردیم و در عبادت خداوند بزرگ-عزّ و جلّ-در آن بکوشیم.
فَقَالَ ص مَنْ صَامَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعِینَ حَسَنَهً الْحَسَنَهُ تَعْدِلُ عِبَادَهَ سَنَه
رسول خدا-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-فرمود: هرکس روز اول شعبان را روزه بدارد، خداوند-عزّ و جلّ- هفتاد عمل نیک براى او می‌نویسد که هریک از آن‌ها با عبادت یک سال برابرى می‌کند.
فیما نذکره من فضل صوم یوم من شعبان من غیر تعیین لأوله و ذکر فضله
فصل ششم، فضیلت یک روز روزه‌ى غیر معین از ماه شعبان
رَوَیْنَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى ابْنِ بَابَوَیْهِ مِنْ کِتَابِ أَمَالِیهِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْفَضْلِ الْهَاشِمِیِّ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع قَالَ
«ابن بابویه» در کتاب «امالى» نقل کرده است که امام صادق-علیه السّلام-فرمود:
صِیَامُ شَعْبَانَ ذُخْرٌ لِلْعَبْدِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُکْثِرُ الصِّیَامَ فِی شَعْبَانَ إِلَّا أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ مَعِیشَتِهِ
روزه‌ى ماه شعبان، اندوخته‌ى بنده براى روز قیامت است و هر بنده‌اى در ماه شعبان روزه بسیار بگیرد، خداوند امر روزى او را سامان داده
وَ کَفَاهُ شَرَّ عَدُوِّهِ وَ إِنَّ أَدْنَى مَا یَکُونُ لِمَنْ یَصُومُ یَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَنْ تَجِبَ لَهُ الْجَنَّه
و از گزند دشمنان کفایت می‌کند و کم‌ترین پاداش کسى که یک روز از ماه شعبان را روزه بدارد، این است که بهشت بر او واجب می‌گردد.[1]
[1]) امالى صدوق، ص 11
روزه گرفتن در روز اول شعبان (زاد المعاد)
به سندهاى معتبر منقول است از حضرت صادق علیه السّلام که «هرکه روز اوّل ماه شعبان را روزه دارد، بهشت او را واجب گردد، البته».