فضیلت سی روز روزه داری در ماه رجب (اقبال الاعمال)
الجزء الثانی؛ الباب الثامن فیما نذکره مما یختص بشهر رجب و برکاته و ما نختاره من عباداته و خیراته و فیه فصول، فصل فیما نذکره من فضل صوم ثلاثین یوما من رجب
جلد دوم؛ باب هشتم: اعمال مخصوص ماه رجب و برکات و خیرات آن، فصل صد و سوم، فضیلت سی روز روزه ماه رجب و روزه روز سی ام، ابتدا فضیلت 30 روز روزه داری:
رُوِّینَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَى أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ فِی کِتَابِ أَمَالِیهِ وَ فِی کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى النَّبِیِّ ص قَالَ
«ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «امالى» و «ثواب الاعمال» به سند خود نقل کرده است که پیامبر اکرم-صلّى اللّه علیه و آله و سلّم-فرمود:
وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ ثَلَاثِینَ یَوْماً نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ یَا عَبْدَ اللَّهِ أَمَّا مَا مَضَى فَقَدْ غُفِرَ لَکَ فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فِیمَا بَقِیَ
هرکس سی روز رجب را روزه بدارد، منادى‌اى از آسمان ندا در می‌دهد: اى بنده‌ى خدا، گذشته‌ات آمرزیده شد، اکنون عملبراى آینده را آغاز کن
فَأَعْطَاهُ اللَّهُ فِی الْجِنَانِ کُلِّهَا فِی کُلِّ جَنَّهٍ أَرْبَعِینَ [أربعون] أَلْفَ مَدِینَهٍ مِنْ ذَهَبٍ فِی کُلِّ مَدِینَهٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ قَصْرٍ فِی کُلِّ قَصْرٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ بَیْتٍ
و نیز خداوند در تمامی بهشت‌ها، در هر بهشت چهل هزار شهر طلایى به او عطا می‌کند که در هر شهر چهل میلیون کاخ وجود دارد و در هر کاخ چهل میلیون اتاق
فِی کُلِّ بَیْتٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ مَائِدَهٍ مِنْ ذَهَبٍ عَلَى کُلِّ مَائِدَهٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ قَصْعَهٍ
و در هر اتاق چهل میلیون سفره از طلا گسترده شده است و بر هر سفره چهل میلیون کاسه است
فِی کُلِّ قَصْعَهٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ لَوْنٍ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ لِکُلِّ طَعَامٍ وَ شَرَابٍ مِنْ ذَلِکَ لَوْنٌ عَلَى حَدِّهِ
و در هر کاسه چهل میلیون نوع غذا و نوشیدنى است که هر یک رنگ جداگانه‌اى دارد
وَ فِی کُلِّ بَیْتٍ أَرْبَعُونَ أَلْفَ أَلْفِ سَرِیرٍ مِنْ ذَهَبٍ طُولُ کُلِّ سَرِیرٍ أَلْفُ [أَلْفِ] ذِرَاعٍ فِی عَرْضِ أَلْفِ ذِرَاعٍ
و نیز در هر اتاق چهل میلیون تخت طلایى است که اندازه‌ى هر تخت هزار ذراع در هزار ذراع است
عَلَى کُلِّ سَرِیرٍ جَارِیَهٌ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ عَلَیْهَا ثَلَاثُ مِائَهِ أَلْفِ ذُؤَابَهٍ مِنْ نُورٍ تَحْمِلُ کُلَّ ذُؤَابَهٍ مِنْهَا أَلْفُ أَلْفِ وَصِیفَهٍ تُغَلِّفُهَا بِالْمِسْکِ وَ الْعَنْبَرِ إِلَى أَنْ یُوَافِیَهَا صَائِمُ رَجَبٍ
و بر روى هر تخت، دوشیزه‌اى از حورعین و زنان زیباى بهشتى است که سیصد هزار زلف از نور دارد و هر زلف را یک میلیون خادمه برداشته و با مشک و عنبر معطر می‌کنند، تا این‌که به روزه‌دار ماه رجب تحویل دهند.
هَذَا لِمَنْ صَامَ [شَهْرَ] رَجَبٍ کُلَّهُ قِیلَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ فَمَنْ عَجَزَ عَنْ صِیَامِ رَجَبٍ لِضَعْفٍ أَوْ عِلَّهٍ کَانَتْ بِهِ أَوِ امْرَأَهٌ غَیْرُ طَاهِرَهٍ تَصْنَعُ مَا ذَا لِتَنَالَ مَا وَصَفْتَ
این ثواب براى کسى است که کل ماه رجب را روزه بدارد.» عرض شد: «اى پیامبر خدا، اگر کسى به خاطر ضعف یا بیمارى نتوانست و یا زنى پاکیزه نبود و نتوانست در ماه رجب را روزه بدارد، چه کارى بکند تا به آنچه توصیف فرمودید، برسد؟»
قَالَ تَتَصَدَّقُ عَنْ کُلِّ یَوْمٍ بِرَغِیفٍ عَلَى الْمَسَاکِینِ وَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ إِنَّهُ إِذَا تَصَبدَقَ بِهَذِهِ الصَّدَقَهِ کُلَّ یَوْمٍ یَنَالُ مَا وَصَفْتُ وَ أَکْثَرَ
فرمود: «در عوض هر روز، یک گرده نان به بیچارگان بدهد. سوگند به خدایى که جانم در دست او است، هرکس این صدقه را در هر روز بپردازد، به آنچه توصیف کردم، بلکه به بیشتر از آن می‌رسد؛
لِأَنَّهُ لَوْ اجْتَمَعَ جَمِیعُ الْخَلَائِقِ کُلِّهِمْ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ یُقَدِّرُوا قَدْرَ ثَوَابِهِ مَا بَلَغُوا عُشْرَ مَا یُصِیبُ فِی الْجِنَانِ مِنَ الْفَضَائِلِ وَ الدَّرَجَاتِ
زیرا اگر همه‌ى آفریده‌هاى آسمان‌ها و زمین گرد هم آیند تا اندازه‌ى ثواب صدقه را تعیین کنند، نمی‌توانند به یک دهم فضایل و درجاتى که صدقه‌دهندگان در بهشت‌ها می‌رسند، نایل گردند.»
قِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَمَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى هَذِهِ الصَّدَقَهِ یَصْنَعُ مَا ذَا لِیَنَالَ مَا وَصَفْتَ قَالَ یُسَبِّحُ اللَّهَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَجَبٍ إِلَى تَمَامِ ثَلَاثِینَ یَوْماً هَذَا التَّسْبِیحِ مِائَهَ مَرَّهٍ
عرض شد: «اى رسول خدا، اگر کسى نتوانست این مقدار صدقه بدهد، چه کار کند تا به آنچه توصیف فرمودید، نایل گردد؟» فرمود: «در هر روز از ماه رجب تا پایان سی روز، این تسبیح را صدبار بگوید:
سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلَّا لَهُ
پاکا معبود بزرگ، پاکا خدایى که جز او زیبنده‌ى تسبیح نیست،
سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ[1]
پاکا خداى سرافراز و گرامی‌تر، پاکا خدایى که جامه‌ى عزت را به تن کرده و زیبنده‌ى آن است.
[1]) ثواب الاعمال، ص 83؛ امالى صدوق، ص 433