آتش زدن در خانه امام صادق علیه السلام توسط منصور
منصور دوانیقی دومین طاغوت عباسی در 12 ذیحجه سال 136 هـ . ق بر مسند خلافت نشست و در ششم ذیحجه سال 158 هـ . ق از دنیا رفت، بنابراین 22 سال خلافت کرد. [تتمه المنتهی،133] سالهای آخر عصر امامت حضرت صادق (ع) (حدود 12 سال) در عصر خلافت منصور دوانیقی بود، و سرانجام به دستور او مسموم شده و به شهادت رسید.
منصور جنایتکار، طاغوتی بسیار خونخوار بود، برای حفظ حکومت خودمردان و برجستگان بسیار از آل علی (ع) و سادات را کشت، و دستش تا مرفق به خون عزیزان اسلامخواه، آغشته بود. [شرح این واقعه را در تتمه المنتهی از صفحه 127تا147 بخوانید] .
منصور چندین بار تصمیم گرفت امام صادق (ع) را به قتل رساند، ولی موفق نمی شد تا سرانجام آن حضرت را مسموم نمود، در اینجا به نمونه ای از نقشه نافرجام وی اشاره می کنیم:
سخن امام صادق علیه السلام بعد از آتش گرفتن خانه
مفضل بن عمر می گوید: منصور دوانیقی برای فرماندار مکه و مدینه حسن بن زید پیام داد: خانه ی جعفر بن محمد (امام صادق علیه السلام) را بسوزان، او این دستور را اجرا کرد و خانه ی امام صادق (ع) را سوزانید که آتش آن تا به راهرو خانه سرایت کرد، امام صادق (ع) بیرون آمد و میان آتش گام برمی داشت و می فرمود:
انا بن اعراق الثری، انا بن ابراهیم خلیل الله.
منم فرزند اسماعیل، که فرزندانش مانند رگ و ریشه در اطراف زمین پراکنده اند، منم فرزند ابراهیم خلیل خدا (که آتش نمرود بر او سرد و سلامت شد). [اصول کافی،جلد 1،ص473.] .
—————
منبع:سوگنامه آل محمد،محمد محمدی اشتهاردی،انتشارات ناصر،زمستان:1370،صص83-84.