نسخه آن مکتوب این است که بعینه نوشته میشود: مسائل محمد بن عبدالله بن جعفر حمیری 3بسم الله الرحمن الرحیم : خداوند عمر مبارکت را طولانی گرداند و دوام عزت و تأییدات و سعادت و سلامتی حضرتت را افزون کند و نعمتهای خود را بر وجود اقدست افزایش دهد و احسان و مواهب و فضل خود را نسبت به شخص شخصیت نماید و مرا در هر پیشآمد سوئی، فدای وجود مقدس تو گرداند و پیش از آن حضرت بمیراند، مردم اشتیاق دارند که به درجاتی برسند ، من می دانم که هر کس را شما بپذیرید قابلیت دارد و آنکس را که از خود دور کنید فرومایه است . بدبخت کسی که رانده شما باشد. من بخدا پناه میبرم که رانده درگاه وجود مبارکت باشم.خداوند حضرتت را مؤید بدارد. جماعتی از شهر ما هستند که همه در معروفیت وشخصیت با هم برابرند و هر کس مقام و موقعیت خود را لازم می شمارد. توقیع حضرتت چندی پیش به جمعی از اینان رسید که به آنها امر فرموده بودید به «ص» کمک کنند، در آن توقیع نام علی بن محمد بن حسین بن مالک معروف به «مالک بادوله» که داماد «ص» رحمه الله علیهم است میان اسامی آنها نبود و او از این حیث اندوهگین شده و از من خواسته که مراتب اندوه او را بعرض مقدست برسانم که اگر حذف نامش بواسطه گناهی بوده که از وی سرزده، بداند تا از آن گناه توبه کند و اگر جز آن بوده با اعلام آن ، موجبات تسکین خاطرش را انشاء الله فراهم آوری.جواب ابوجعفر حمیریاین توقیع درجواب عریضه حمیری از ناحیه مقدسه صادر گشت: «ما جواب کسانی را دادیم که با ما مکاتبه نموده بودند».مولف : حاصل جواب حضرت این است که این عده که نامهای آنها در توقیع برده شده، نامه بمن نوشته و سؤالاتی نموده بودند و من هم با ذکر اسامی آنها جواب دادم ولی علی بن محمد در میان آنها با من مکاتبه نکرده بود لذا من هم نام او را نبردم و این دلیل بر تفصیر و گناه او نیست .مهدی موعود (ترجمه جلد سیزدهم بحار الانوار چاپ قدیم)